Пошук

Панядзелак, 2 сакавіка 2020
Нядзеля, 31 сакавіка 2019
Субота, 30 сакавіка 2019
Серада, 6 сакавіка 2019
Чацвер, 28 лютага 2019
Пятніца, 14 снежня 2018
Панядзелак, 9 красавіка 2018
Серада, 7 лютага 2018
Пятніца, 10 лістапада 2017
Аўторак, 8 жніўня 2017
Панядзелак, 26 чэрвеня 2017
Панядзелак, 15 мая 2017
Чацвер, 6 красавіка 2017
Серада, 22 сакавіка 2017
Серада, 25 студзеня 2017
Нядзеля, 2 кастрычніка 2016
Нядзеля, 20 сакавіка 2016
Нядзеля, 24 студзеня 2016
Чацвер, 10 красавіка 2014
Серада, 12 лютага 2014
12.02.2014 12:41
Адказнасць з'яўляецца адным з вельмі важных накірункаў выхавання. Бацькі мараць, каб іх дзеці выраслі адказнымі, самастойнымі людзьмі, якія ўмеюць рабіць выбар, прымаць рашэнні і кіраваць сваім жыццём. На жаль, аднак, вельмі часта мае месца супрацьлеглая карціна: дзеці вырастаюць несамастойнымі, інфантыльнымі, безадказнымі, яны баяцца ці проста не хочуць прымаць ніякіх рашэнняў, займаюць пасіўную пазіцыю, - а ўсе клопаты, звязаныя з іх існаваннем, даручаюць, як і ў дзяцінстве, бацькам. Пераломным момантам у развіцці дзяцей становіцца, як правіла, падлеткавы (пераходны) узрост, падчас якога нават тыя праявы адказнасці, якія ў дзіцяці былі, агрэсіўна разбураюцца бунтуючым маладым чалавекам. У выніку людзі часта скардзяцца псіхолагам ці проста сябрам: «Быў жа залаты хлопчык: у хаце прыбіраў, урокі рабіў, з вуліцы ў час прыходзіў...  Стукнула 13 гадоў — як яго падмянілі! Лаецца, пачаў паліць, звязаўся з дрэннай кампаніяй, дома не начуе, школу прагульвае, абмеркаваць сітуацыю не жадае».
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Бог заўсёды чакае нас.
Ён ніколі не губляе надзеі і заўсёды прабывае побач.