Пошук


Публіцыстыка

Аўторак, 6 верасня 2011
Літургія — чыя гэта справа?
06.09.2011 16:27
Наша грамадства настолькі рэлігійна талерантнае, што ў адным горадзе можна знайсці і хрысціянскую святыню, і святыню мастацтва, і святыню спорту, і святыню гандлю… Закон аб свабодзе сумлення і веравызнання не забараняе, па сутнасці, наведваць кожную з іх. Абы толькі не было вайны — гэта значыць, толькі каб не было пагрозы для грамадства. Чым жа лепш наведванне адной святыні за наведванне другой?
Святая Імша каталіцкая і праваслаўная
06.09.2011 12:00
«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Святая Імша — гэта крыніца і вяршыня ўсяго хрысціянскага жыцця 1 , таму веруючы католік, разважаючы пра магчымасць аб’яднання з праваслаўнымі, можа пачаць ад пытання: а ці ёсць у праваслаўных святая Імша і ці яна ў іх правільная?
Панядзелак, 5 верасня 2011
З камфармізму ў нігілізм
05.09.2011 13:14
На самым пачатку разбярэмся з тэрмінамі. Каму ж з нас не вядома прыемнае і меладычнае слова «камфорт»? Той, хто прысвячае ўсе свае намаганні на авалодванне матэрыяльнымі каштоўнасцямі, з’яўляецца камфармістам. У паўсядзённай мове такога чалавека называюць «прыстасаванец».
Субота, 3 верасня 2011
Бог, багаты ў Міласэрнасці
04.09.2011 01:00
«Ні ў чым чалавек так не мае патрэбу, як у Божай Міласэрнасці, — Яго любоў пяшчотная, спачуваючая, узвышаючая чалавека над яго слабасцю, узнімаючая да бясконцых вышыняў святасці Бога» (Ян Павел ІІ).
Чацвер, 1 верасня 2011
Чаму мы не прабачаем
01.09.2011 12:10
«І адпусці нам правіны нашы, як і мы адпускаем вінаватым нашым…» — гэтыя словы з малітвы Панскай, якімі многія з нас моляцца штодня, з’яўляюцца заклікам, заклікам да прабачэння. Але ці ўмеем мы прабачаць? Ці ўмеем мы прыняць слабасці, як свае, так і бліжняга?
Серада, 31 жніўня 2011
Сястра Фабіяна Патшонсай: першымі катэхетамі для дзяцей павінны быць іх бацькі
31.08.2011 16:32
Распачынаецца новы навучальны год. Пасля летніх канікулаў пачнуцца не толькі заняткі ў школах, але і катэхезы ў парафіях. У мінулым годзе за часы адраджэння Касцёла ў Беларусі ўпершыню былі выдадзены падручнікі для вучняў базавай і сярэдняй школы па навучанні катэхезе. У чым іх спецыфіка і якія праблемы яшчэ стаяць перад катэхетамі нашай краіны, мы спыталі ў с. Фабіяны Патшонсай MSF, былой старшыні Катэхетычнай секцыі пры ККББ.
Зайздрасць чорная і белая...
31.08.2011 13:07
Напэўна, няма ў свеце чалавека, які б ніколі нікому не зайздросціў, і кожны ведае, якое гэта цяжкае і, мякка кажучы, непрыемнае пачуццё. Зайздрасць, адзін з сямі галоўных грахоў, накіравана на разбурэнне ўсялякага дабра. Сапраўды, зайздросціць можна чаму заўгодна: матэрыяльнаму дабрабыту іншага чалавека, ягонаму здароўю, нейкім здольнасцям, і зрэшты — адносінам бліжняга з Богам. Вядомы дзіцячы псіхааналітык Мэлані Кляйн піша таксама, што зайздрасць перашкаджае развіццю такога неабходнага і важнага пачуцця, як удзячнасць, і такім чынам дысгарманізуе адносіны паміж людзьмі.
Аўторак, 30 жніўня 2011
Калі я зацікаўлены ў адзінстве хрысціян, што я магу зрабіць?
30.08.2011 15:53
Калі такое пытанне з’яўляецца ў думках веруючага чалавека, то, як кажа Катэхізіс, — гэта дар Хрыста і заклік Духа Святога ў душы. Не варта марнаваць гэтай ласкі. Там жа далей Катэхізіс тлумачыць, што гэтае імкненне ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог. Паспрабуем паразважаць пра гэта.  
Нядзеля, 28 жніўня 2011
Малітва — гэта слова, якое становіцца жыццём
29.08.2011 01:00
Дух дапамагае ў слабасцях нашых. Калі мы не ведаем, як і аб чым трэба маліцца, Святое Пісанне падказвае: «Сам Дух заступаецца за нас стагнаннямі невымоўнымі. Той жа, хто даследуе сэрцы, ведае, якая думка ў Духа, бо Ён заступаецца за святых па волі Божай» (пар. Рым 8,26–27).
Аўторак, 23 жніўня 2011
Страх, у якога вочы вялікія
24.08.2011 01:00
Як і іншыя эмоцыі, страх з’яўляецца карысным падарункам чалавеку ад Бога. У чым гэтая карысць і адкуль ён з'яўляецца?
Католікі і праваслаўныя ніколі не аб’яднаюцца?
23.08.2011 13:34
Рэчаіснасць падзеленага хрысціянства так глыбока ўвайшла ў нашае жыццё, што ў многіх веруючых значна прытупілася пачуццё ненармальнасці і трагічнасці такой сітуацыі. Як думаеце, які адказ вы пачуеце, калі ў сваіх знаёмых, нават глыбока веруючых, зыпытаецеся: «Ці аб’яднаюцца калі-небудзь католікі і праваслаўныя ў адно?»
Нядзеля, 21 жніўня 2011
Куды імчыцца сучасная сям'я?
22.08.2011 01:00
Назіраючы штодня за сучаснай сям’ёю, аналізуючы мноства гісторый сямейных дысфункцый, узіраючыся ў чыннікі развалу сям’і, вынікамі якіх з’яўляюцца разводы, аборты, безбацькоўства і іншае, мімаволі ўсплывае непрыемная асацыяцыя, што сучасная сям’я — гэта хуткасны цягнік, які імчыцца без прыпынкаў, экспрэсам. Але куды?
Серада, 17 жніўня 2011
Гнеў: павышаная небяспека выбуху
17.08.2011 12:47
Напэўна, ніводная эмоцыя не мае такога супярэчлівага характару, як гнеў. Для хрысціян ён часта становіцца сапраўдным «каменем спатыкнення»: вядома, што гнеў з’яўляецца адным з сямі галоўных грахоў, гэта значыць, ён можа прывесці да шматлікіх іншых грахоў. З іншага боку, няўжо кожны раз, як чалавек адчуе раздражненне ці разгневаецца, бо супраць яго здзейснена несправядлівасць, — ён губляе Божую ласку?
Нядзеля, 14 жніўня 2011
Добрая старасць
14.08.2011 04:08
Старасць — гэта апошні, завяршальны адрэзак жыццёвага шляху чалавека. Якія пачуцці выклікае ў нас слова «старасць»? Асабіста ў мяне — самыя супярэчлівыя… З аднаго боку яна асацыіруецца з укладзенымі снапамі спелай пшаніцы, з рэалізаванасцю, з мудрасцю і багатым жыццёвым вопытам, сімвалам і вянцом якой з’яўляецца сівізна — адзінае ўпрыгожванне чалавека. А з іншага боку старасць асацыіруецца ў мяне з адплатай. З часам, калі трэба збіраць ураджай і аддаваць  — расплачвацца па рахунках, часам з працэнтамі.
Пятніца, 12 жніўня 2011
«Адкрыю табе рэчы вялікія, магутныя, якіх ты не ведаеш...»
12.08.2011 13:59
Рэха конкурсу «Чалавек — Божае стварэнне». Анатацыя да аднаго фотаздымка.
Аўторак, 9 жніўня 2011
Не ісці шляхам мінімаліста
09.08.2011 14:53
Тое, што можаш зрабіць сёння, зрабі заўтра. Гэта, можна сказаць, жартаўлівае жыццёвае крэда кожнага мінімаліста. Агульная характарыстыка кожнага такога чалавека прыкладна гучыць так: «Не перарабіць той мінімальны план, якога ад нас патрабуюць жыццёвыя абставіны».  Не выконваць таго, што хоць крыху перавышае абавязаную норму. А кожную выкананую дзейнасць трэба адзначыць як задавальняючую, бо сама справа зроблена і ніякіх прэтэнзій не павінна быць.
Панядзелак, 8 жніўня 2011
Ксёндз Уладзімір Аксенцьеў: католікам у Грузіі патрэбна моцная вера
08.08.2011 12:19
«Католікам у Грузіі патрэбна моцная вера, якая дапаможа перанесці ўсе цяжкасці, якія існуюць сёння», — адзначае кс. Уладзімір Аксенцьеў, які працуе ў Грузіі. Аб жыцці Касцёла ў гэтай горнай краіне, дзе католікі складаюць меншасць, святар распавёў парталу Catholic.by.
Чацвер, 4 жніўня 2011
Ян Паспяшальскі: быць хрысціянінам — найбольшая прыгода жыцця, якую варта перажыць
05.08.2011 01:00
Івянец у многіх католікаў Беларусі асацыіруецца з дзвюма падзеямі: малітоўнай сустрэчай моладдзі і музычнай майстэрняй. І калі сёлета сустрэча пройдзе толькі ў чацвёрты раз, то музычна адораныя людзі збіраюцца ў гэтым невялікім мястэчку ўжо дзевяты год запар. Сёння ў рубрыцы "інтэрв’ю" мы гутарым з вядомым польскім музыкантам і журналістам, арганізатарам “Музычнай майстэрні” спадаром Янам Паспяшальскім. 
Серада, 3 жніўня 2011
«Нявеста майго Бога»
03.08.2011 15:31
Пакліканне — вялікая таямніца душы… Часам яно прыходзіць раптоўна, быццам удар маланкі, як здарылася са св. Паўлам па дарозе ў Дамаск. Часам яно прыходзіць праз іншага чалавека. Напрыклад, Андрэй прыводзіць да Пана свайго брата Сымона. Здараецца, што да паклікання прыслухоўваюцца ў пранізлівай цішыні — у такой пакутлівай цішыні, калі раптам чалавек чуе голас: «Ідзі за Мной». Іншы раз пакліканне гучыць як дысананс у цудоўнай і гарманічнай мелодыі свету — і ў гэтым скрыгаце чалавек чуе голас паклікання. Бывае і так, што пакліканне становіцца вынікам усебаковага аналізу, узважвання ўсіх «за» і «супраць», і канчатковы выбар тут не што іншае, як голас паклікання.
Нядзеля, 31 ліпеня 2011
Вязень канцлагераў Ганна Жураўлёва: са мною заўсёды Бог
31.07.2011 16:17
Ганне Дзмітрыеўне Жураўлёвай 86 гадоў. У 15 гадоў яе адправілі на прымусовую працу ў Германію. Дзяўчына выжыла, перажыўшы чатыры канцлагеры ў Саласпілсе, Майданэку, Равенсбруку і Ноен-Брандэнбургу. Сёння яна жыве ў Маскве, але кожны год прыязджае на радзіму ў Росіцкі касцёл. Тут яна прымала Першую святую камунію і яскрава памятае постаці росіцкіх пакутнікаў айцоў марыянаў Юрыя Кашыру і Антонія Ляшчэвіча. У інтэрв’ю для Catholic.by спадарыня Ганна ўзгадвае сваё жыццё, ваенны час і разважае пра веру.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Дух хоча жыць у нас –
мы пакліканы да вечнага жыцця