Пошук


Касцёл ў Беларусі

 
Caritas
01.05.2017 12:45
Дабрачыннае каталіцкае таварыства «Карытас» мае сваю больш як 100-гадовую гісторыю ў свеце і ў Беларусі дзейнічае на працягу 20 гадоў. Па-лацінску caritas азначае «міласэрная любоў». У сваёй працы «Карытас» удзяляе  асаблівую ўвагу дзецям, дзецям-сіротам, інвалідам, малазабяспечаным асобам, пенсіянерам, шматдзетным, няпоўным сем’ям, а таксама ўсім тым, хто апынуўся ў цяжкай жыццёвай сітуацыі незалежна ад іх рэлігійнай, палітычнай, нацыянальнай і расавай прыналежнасці. Нацыянальны «Карытас» Рэлігійная місія «Дабрачыннае каталіцкае таварыства Карытас» Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі 220004, г. Мінск, пл. Свабоды, 9, Тэл. +375 (17) 380 19 49; +375 (44) 791 78 87 e-mail: caritasby@gmail.com Сайт: www.caritas.by Рэлігійная місія «Дабрачыннае каталіцкае таварыства Карытас» Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі 220058, Мінскі р-н, в. Ляскоўка, вул. Карытас, 1 Т/факс: + 375 (17) 265 18 78 e-mail: caritas@caritas-minsk.by Сайт:  caritas-minsk.by Рэлігійная місія «Дабрачыннае каталіцкае таварыства Карытас» Віцебскай дыяцэзіі 210041 г. Віцебск вул. Чкалава, 52-1 т/ф +375 (21) 225 29 31 e-mail: caritas.vitebsk.diocese@yandex.by Сайт: caritasvitebsk.by Рэлігійная місія «Дабрачыннае каталіцкае таварыства Карытас» Гродзенскай дыяцэзіі 230025 г. Гродна, вул. К. Маркса, 4 тэл. +375 (15) 275 34 12 факс +375 (15) 275 34 11 e-mail: caritasgrodno@yandex.ru Рэлігійная місія «Дабрачыннае каталіцкае таварыства Карытас» Пінскай дыяцэзіі 225710 г. Пінск вул. Леніна, 16, каб. 107 тэл./факс: +375 165 68 3157 тэл. маб.: +375 (29) 772 81 21 e-mail: caritaspinsk@tut.by
Што такое кансэкраванае жыццё?
25.06.2008 16:18
З Катэхізіса Каталіцкага Касцёла «Стан жыцця, які ўзнікае праз прыняцце евангельскіх парадаў, хоць і не адносіцца да іерархічнай структуры Касцёла, усё ж неад’емна належыць да яго жыцця і святасці», — гаворыцца ў Канстытуцыі ІІ Ватыканскага Сабору пра Касцёл «Lumen gentium» .
Закон Братоў Меншых (францішкане)
25.06.2008 16:34
Заснавальнікам францішканскага закону з’яўляецца св. Францішак Асізскі. Гэты незвычайны святы нарадзіўся каля ў 1181 г. у сям’і багатага купца. Яшчэ ў юнацтве ён зразумеў: усё, што ён мае, нішто ў параўнанні са служэннем самому Богу. Ён цалкам адмовіўся ад магчымасці ўзбагачацца, жывучы пры багатым бацьку, і выбраў жыццё жабрака.
Ордэн Меншых Братоў Капуцынаў (Ordo Fratrum Minorum Capucinorum — OFM Cap)
25.06.2008 16:54
Найвышэйшы, праслаўлены Божа, асвяці змрок майго сэрца і дай мне, Пане, сапраўдную веру, непахісную надзею і дасканалую любоў, разуменне і пазнанне, каб выканаў Тваё святое і праўдзівае пасланніцтва. Малітва св. Францішка перад крыжам Ордэн Меншых Братоў Капуцынаў Курыя Віцэправінцыі Меншых Братоў Капуцынаў на Беларусі Кароткі жыццяпіс св. Францішка Асізскага Манаская супольнасць капуцынаў, у адным шэрагу з іншымі францішканскімі ордэнамі, з’яўляецца прамой пераймальніцай багатай духоўнасці святога Францішка з Асізі. Як самастойны Ордэн Меншых Братоў Капуцынаў зацверджаны булай Папы Клімента VII 3 ліпеня 1528 года. З’яўленне гэтай супольнасці было абумоўлена радыкальным жаданнем наследаваць Езуса Хрыста, жывучы ва ўбогай братэрскай супольнасці.   Галоўнай рысай капуцынскай духоўнасці з’яўляецца няспыннае, асабістае шуканне першапачатковага ідэалу, які адкрыў і рэкамендаваў сваім братам-паслядоўнікам святы Францішак, калі заахвочваў наследаваць Езуса Хрыста, беднага і пакорнага. Зразумела, што першае месца ў жыцці капуцына займае малітва, асабліва кантэмпляцыйная (сузіральная). Істотнай прыкметай таксама з’яўляецца беднасць, якая выражае суровасць жыцця і добраахвотнасць пакаяння. Характарызуе капуцынаў і радаснае прабыванне сярод людзей бедных ды хворых, падзяляючы іх долю і дзелячыся з імі духоўнымі каштоўнасцямі. Шлюбуючы паслухмянасць, беднасць і чыстасць, апранутыя ў карычневы габіт з характэрным доўгім завостраным каптурам, падперазаныя звычайнай белай вяроўкай, капуцыны, выбіраючы просты лад жыцця ў розных краінах на ўсіх катынентах, імкнуцца дакладней ажыццяўляць Святое Дабравесце, захоўваючы вернасць Каталіцкаму Касцёлу. На практыцы гэтае заданне капуцыны рэалізуюць, апякуючыся беднымі або штодзённа выконваючы, паводле здольнасцяў і адукацыі, абавязкі сакрыстыяніна, арганіста, садоўніка, краўца, выкладчыка і шмат іншых. Браты-святары, прысвячаючы сябе душпастырству, служаць людзям як спаведнікі, духоўныя кіраўнікі і прапаведнікі. На сённяшні дзень капуцынская супольнасць налічвае ў свеце больш за адзінаццаць тысяч братоў. За пяцьсот гадоў гісторыі ордэна трынаццаць капуцынаў былі абвешчаны святымі, а трыццаць чатыры — благаслаўлёнымі. Найбольш вядомыя з іх: святы Фелікс з Канталічэ, святы айцец Піо, благаслаўлёны айцец Ганарат Казмінскі. На тэрыторыі сучаснай Беларусі меншыя браты капуцыны дзейнічаюць з 1938 года. У цяжкія часы савецкага атэізму існаванне ордэна працягвалася ў падполлі. Пасля атрымання рэлігійнай свабоды дзякуючы дапамозе братоў-місіянераў з Польшчы колькасць месцаў працы капуцынаў у Беларусі ўсцяж павялічваецца. Сёння яны працуюць у Мінску, Маладзечне, Ліпнішках (Іўеўскі р-н), Слоніме, Докшыцах, Ваўкалаце (Докшыцкі р-н), Смалявічах і Верхнядзвінску. На сённяшні дзень у Беларусі працуе дваццаць чатыры капуцыны, большасць з якіх з’яўляюцца беларускімі грамадзянамі. Акрамя таго, калі дзесяці братоў з Беларусі знаходзяцца на розных этапах фармацыі ў кляштарах Польшчы і Італіі, рыхтуючыся да канчатковага прыняцця капуцынскага ладу жыцця. Гэтая супольнасць братоў утварае арганізаваную ў 1997 годзе адміністрацыйную адзінку Ордэна, якая тады атрымала назву Віцэправінцыі, а цяпер называецца — Кустодыя Ордэна Меншых Братоў Капуцынаў у Беларусі, апекуном якой з’яўляецца благаслаўлёны капуцын айцец Ганарат Казмінскі. Узначальвае Кустодыю Кусташ, якога выбіраюць браты кожныя тры гады. Адказваючы на актуальныя патрэбы Каталіцкага Касцёла ў Беларусі, капуцыны ў першую чаргу займаюцца душпастырствам у даручаных ім парафіях. Штогод праводзіцца пілігрымка з Маладзечна да Маці Божай Будслаўскай, удзельнічаючы ў якой кожны можа крыху бліжэй пазнаёміцца з капуцынскасцю.   Курыя Кустодыі Ордэна Меншых Братоў Капуцынаў у Беларусі: Брат Сяргей Мацюшонак OFM Cap — Кусташ вул. Гарадзецкая, д. 22, кв. 152 220125, г. Мінск Тэл. +375 17 396-80-62 , факс +375 17 396-80-61 e-mail: belarus.ofmcap@gmail.com Афіцыйная старонка Беларускай Кустодыі Ордэна Меншых Братоў Капуцынаў www.kapucyny.by   Кароткі жыццяпіс св. Францішка Асізскага 1181 г. (або 1182 г.) У італьянскім горадзе Асізі ў сям’і багатага купца П’етро Бернардонэ і Пікі нарадзіўся сын. На хросце яму далі імя Ян, але пазней бацька назваў яго Францішкам. У юнацтве Францішак адзначаўся кемлівасцю і велікадушнасцю. Па характары быў весялун і нават гарэзнік, меў шмат сяброў і ў таварыстве звычайна быў завадатарам. Асізскі юнак марыў пра бліскучую, а ў тыя часы і найбольш прывабную, кар’еру гераічнага рыцара. Верасень 1202 г. Распачалася вайна паміж Асізі і Перуджай. У ёй удзельнічае Францішак, і пасля адной з бітваў ён трапляе ў палон, у якім знаходзіўся амаль год. 1203 г. Вярнуўшыся з няволі, сын Бернардонэ цяжка хварэе. 1205 г. Францішак чарговы раз рушыць на вайну, гэтым разам да Апуліі, з надзеяй здабыць жаданую славу. У мясцовасці Спалета ён бачыць загадкавы сон і, уражаны ім, вяртаецца ў Асізі. 1206 г. У касцёле св. Дам’яна ён чуе таямнічы голас з крыжа: «Францішак, ідзі, адбудуй мой дом, які руйнуецца». У душы Францішка адбываецца пералом, пакаянне і поўнае навяртанне. У прысутнасці асізскага біскупа ён аддае грошы і нават вопратку свайму бацьку, які быў супраць новага ладу жыцця сына. У адзенні пустэльніка Францішак распачынае жабрацкае жыццё пакаяння, служачы хворым на праказу. 1206-1208 г.г. Ён адзін аднаўляе занядбаныя святыні св. Дам’яна, св. Пятра і Маці Божай Анёльскай. 16 красавіка 1208 г. Да Францішка далучаюцца першыя вучні Бернард і Пётр. 1209 або 1210 г. Францішак з адзінаццаццю вучнямі вандруе ў Рым, і там яны атрымліваюць папярэдняе зацвярджэнне такога ладу жыцця ад папы Інацэнта ІІІ. 1215 г. Адбыўся Трэці Латэранскі Сабор. Лічыцца, што на ім прысутнічаў Францішак, і менавіта там упершыню ён сустрэўся з Дамінікам Гусманам, заснавальнікам Ордэна Прапаведнікаў (дамініканцаў). 29 лістапада 1223 г. Папа Ганорый ІІІ канчаткова зацвярджае укладзены Францішкам Статут жыцця меншых братоў. 15 жніўня – 30 верасня 1224 г. Францішак, адасобіўшыся на гары Альверня, адбывае саракадзённы пост, падчас якога, прыблізна 14 верасня, атрымаў стыгматы. 3 кастрычніка 1226 г. Францішак памірае. 16 ліпеня 1228 г. Папа Грыгорый IX абвяшчае Францішка святым. 25 мая 1230 г. Цела святога Францішка перанесена ў спецыяльна пабудаваную ў яго гонар базыліку.
Кангрэгацыя Сясцёр Францішканак Сям’і Марыі (сёстры Сям’і Марыі)
25.06.2008 17:12
Арцыбіскуп Зыгмунт Шчэнсны-Фялінскі, заснавальнік Кангрэгацыі Сясцёр Францішканак Сям’і Марыі, нарадзіўся 1 лістапада 1822 года на Валыні (Украіна). З бацькоўскага дому ён вынес моцную веру і хрысціянскую маральнасць. З маладосці ў яго жыцці было нямала цяжкіх і пакутлівых выпрабаванняў. Калі Зыгмунту было 17 гадоў, у яго памёр бацька, а праз шэсць гадоў была арыштавана і вывезена ў Сібір маці. Ён застаўся з двума братамі і трыма сёстрамі без даху над галавою і сродкаў на існаванне. Аднак яго моцная вера і бязмежны давер да Божага Провіду перамаглі ўсялякія беды і цяжкасці.
Кангрэгацыя Сясцёр Служак Езуса ў Эўхарыстыі (эўхарысткі)
25.06.2008 17:15
Кангрэгацыя Сясцёр Служак Езуса ў Эўхарыстыі — гэта манаская супольнасць, якая цалкам прысвяціла сябе малітве і апостальскай дзейнасці ў Касцёле. Заснаваў супольнасць благаслаўлёны Юры Матулевіч, які ў 1923 г., калі з’явіліся эўхарысткі, быў Віленскім біскупам.
Ордэн братоў Прапаведнікаў (дамінікане)
25.06.2008 17:17
Заснавальнікам ордэна дамініканаў быў святы Дамінік (Дамінго) дэ Гусман (1170-1221), выкладчык універсітэту ў Паленсіі. Ідэя заснавання ордэну ўзнікла ў сувязі з евангелізацыйнай місіяй, якая на пачатку ХІІІ ст. праводзілася ў паўднёвай Францыі. Місія абапіралася пераважна на метады прымусу і запалохвання. Дамінік адчуў глыбокую салідарнасць з бедным людам, аб’ектам такой «евангелізацыі», і вырашыў абвяшчаць Добрую Навіну іншым спосабам, не так, як гэта рабілі папярэднія місіянеры. Ён сам стаў бедняком і пачаў прапаведаваць у стылі св. Паўла, як вандроўны апостал-жабрак. Да гэтага харызматычнага святара далучыліся іншыя. 22 сьнежня 1216 году Папа Ганорый ІІІ спецыяльнаю булай зацвердзіў новы спосаб дабравешчання.
Кангрэгацыя Сясцёр св. Дамініка (дамініканкі)
25.06.2008 17:46
Дамініканская духоўнасць развіваецца з ХІІІ стагоддзя, з таго часу, калі жыў святы Дамінік, заснавальнік Закона Братоў Прапаведнікаў. Духоўнасць дамініканаў грунтуецца на перакананні, што мэта любога апостальства і душпастырства — хвала Бога і збаўленне людзей. Абвяшчэнне Евангелля павінна быць словам паратунку для ўсіх, хто сышоў з правільнага шляху. Прыкладам у рэалізацыі гэтага паклікання з’яўляецца Хрыстус, Добры Пастыр, які клапоціцца пра збаўленне ўсіх, а таксама ўважлівая і паслухмяная Богу Панна Марыя, якая перадала Адзінароднае Слова Айца свету і саўдзельнічала Яму ў таямніцах збаўлення. Таму дамініканская духоўнасць засяроджваецца на кульце Езуса Эўхарыстычнага і Найсвяцейшай Маці.
Кангрэгацыя айцоў марыянаў Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі (марыяне)
25.06.2008 19:41
У другой палове ХVII стагоддзя была створана новая законная сям’я — марыяне Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі. Яе заснавальнікам стаў Слуга Божы айцец Станіслаў Папчынскі. Ён удала спалучаў місію заснавальніка кангрэгацыі з душпастырскім служэннем. Ён дапамагаў пробашчам у працы ў парафіі, найбольш ахвотна хадзіў са святарскаю паслугаю да людзей простых. Айцец Станіслаў пераконваў іх у тым, што ад жыцця чалавека — няважна, кароткага ці доўгага — залежыць жыццё вечнае. Ён заахвочваў усіх не грашыць і заклікаў жыць хрысціянскімі цнотамі. Ён быў цудоўным правадыром душаў.
Таварыства Езуса (езуіты)
25.06.2008 19:44
«У адну з бяссонных начэй ён бачыў вобраз нашай Пані са Святым Дзіцяткам Езусам. Гэтае бачанне напоўніла яго незвычайнаю радасцю і такою моцнаю агідаю да мінулага жыцця, а асабліва да грахоў плоці, што здавалася, быццам з яго душы былі сцёртыя ўсе тыя вобразы і ўяўленні, якія аж да гэтага часу былі захаваныя ў ёй. (...) Таму ён запытаўся сам у сябе: „Што гэта за такое новае жыццё, якое цяпер мы распачынаем?“» — распавядае пра сваё пакліканне Ініго Лопес, вядомы як святы Ігнацый Лаёла. Гарматная куля, якая раструшчыла калена рыцара Ініго Лопеса падчас бітвы паміж Іспаніяй і Францыяй пад Памплонай, паклала пачатак радыкальнай перамене ў яго сэрцы. За доўгі перыяд лячэння і выздараўлення ў яго быў час паразважаць над ладам і значэннем свайго жыцця, а таксама над тым, што на самай справе ён хацеў з ім зрабіць.
Кангрэгацыя Сясцёр святой Ядвігі ад Беззаганнай Багародзіцы Панны Марыі (ядвіжанкі)
25.06.2008 19:46
Вядомая гістарычная асоба Сярэднявечча каралева Сілезіі Ядвіга жыла на мяжы ХІІ і ХІІІ стагоддзя. Яна, бясспрэчна, з’яўляецца асаблівым прыкладам вернага наследавання Хрыста. Усё сваё жыццё каралева Ядвіга клапацілася пра духоўнае і матэрыяльнае развіццё не толькі ўласнай сям’і, але гэтак жа самаахвярна клапацілася і пра падданых. Ядвіга вучыла самых бедных праўдам веры, заступалася за асуджаных, арганізоўвала харчаванне для ўбогіх, фундавала прытулкі, дамы для пілігрымаў і кляштары, аддавала на дабрачынныя мэты ўсе свае даходы. Менавіта таму св. Ядвіга з’яўляецца ў Касцёле апякункай справаў дзейснай любові да бліжніх.
Кангрэгацыя Сясцёр Служак Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі (служкі)
25.06.2008 19:47
Асобу благаслаўлёнага Эдмунда Баяноўскага — свецкага заснавальніка чатырох адгалінаванняў сясцёр служак Марыі — найбольш поўна характарызуюць словы: «І ішоў, робячы дабро». Эдмунд нарадзіўся 14 лістапада 1814 года ў Польшчы і з-за слабога здароўя спачатку атрымаў грунтоўную адукацыю дома. Потым ён вывучаў філасофію і літаратуру ў вроцлаўскім універсітэце, а далейшую адукацыю працягваў у берлінскім універсітэце. Аднак праз пэўны час стан здароўя не дазволіў яму больш вучыцца далёка ад дома, і ён вярнуўся на радзіму.
Таварыства Боскага Збаўцы (сальватарыяне)
25.06.2008 19:48
Таварыства Боскага Збаўцы (сальватарыяне) — гэта законная супольнасць, пакліканне якой — абвяшчаць усім людзям, што Езус Хрыстус з’яўляецца адзіным Збаўцам. У Касцёле гэтая супольнасць існуе з 1881 г.
Кангрэгацыя Сясцёр Змёртвыхпаўстання Пана нашага Езуса Хрыста (змёртвыхпаўстанкі)
25.06.2008 19:50
Заснавальніцы Кангрэгацыі Сясцёр Змёртвыхпаўстанак — Слугі Божыя Цэліна і Ядвіга Бажэнцкія, маці і дачка. Кангрэгацыя была заснавана ў Рыме ў 1891 годзе. Да з’яўлення ў Касцёле новай законнай супольнасці былі доўгія гады духоўнай фармацыі заснавальніц, шэраг цяжкасцяў, якія яны пераадольвалі, змагаючыся са зменлівасцю лёсу, каб напрыканцы ХІХ стагоддзя здзейсніць Божую волю ў сведчанні пра Змёртвыхпаўстанне.
Кангрэгацыя Сясцёр Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі (сёстры Беззаганнага Зачацця)
25.06.2008 19:51
Кангрэгацыя Сясцёр Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі была створана ў асяроддзі польскіх эмігрантаў у Рыме ў сярэдзіне ХІХ стагоддзя. Гэта быў час наладжвання супрацоўніцтва дзвюх заснавальніц кангрэгацыі: маці Юзэфы Карскай і маці Марцэліны Дароўскай. Маці Юзэфа ўсведамляла, што Бог заклікае яе да стварэння манаскай супольнасці для аднаўлення грамадства праз выхаванне дзяўчат. Сваім цярпеннем яна заклала падмурак для заснаванай кангрэгацыі. Пасля смерці маці Юзэфы абавязкі настаяцельніцы новай супольнасці перайшлі да маці Марцэліны Дароўскай. У 1863 годзе маці Марцэліна перанесла кангрэгацыю ў Язловец (цяперашняя Украіна).
Босыя Браты Закону Найсвяцейшай Панны Марыі з гары Кармэль (кармэліты босыя)
25.06.2008 19:52
Гісторыя закону кармэлітаў звязана з гарой Кармэль у Святой Зямлі, на якой у ІХ ст. да нараджэння Хрыста жыў і дзейнічаў прарок Ілля. Ягоныя словы «Я палаю руплівасцю дзеля Пана, Бога Магуццяў» (1 Вал 19, 10) сталі дэвізам закону і ўвайшлі ў яго герб. У Іллі кармэліты вучацца быць людзьмі кантэмпляцыйнай малітвы, непадзельнага сэрца, быць цалкам адданымі служэнню Богу.
Кангрэгацыя Сясцёр Кармэлітак ад Дзіцятка Езус (кармэліткі ад Дзіцятка Езус)
25.06.2008 19:53
Шлях духоўнага дзяцінства, якім ідуць сёстры, кармэліткі ад Дзіцятка Езус — гэта шлях даверу і падпарадкавання Божай волі. На гэтым шляху яны наследуюць Хрыста, які і ёсць яго Створцам. Езус Эўхарыстычны, прысутны ў Найсвяцейшым Сакрамэнце, разам з імі вядзе скрытае жыццё, будучы крыніцаю, з якой першыя кармэліткі маглі чэрпаць сілы і любоў, каб ісці да людзей.
Кангрэгацыя Сясцёр Місіянерак Святой Сям’і (місіянеркі Святой Сям’і)
25.06.2008 19:54
Сярод разнастайных харызматаў, якімі Дух Святы ўзбагачае людзей для выканання асаблівай місіі ў святым Касцёле, варта звярнуць увагу на харызмат еднасці, якім Бог адарыў благаслаўлёную Баляславу Лямэнт, заснавальніцу Кангрэгацыі Сясцёр Місіянерак Святой Сям’і. Галоўнай мэтай яе жыцця і створанай ёю кангрэгацыі стала еднасць Касцёла, тая еднасць, аб якой у Вячэрніку маліўся Хрыстус: «Святы Ойча, захавай у Тваім імені тых, каго Ты мне даручыў, каб гэтак, як і мы, яны былі адно».
Кангрэгацыя Місіянераў Святой Сям’і (місіянеры Святой Сям’і)
25.06.2008 19:55
Жан Бэрцье, заснавальнік Кангрэгацыі Місіянераў Святой Сям’і, нарадзіўся 24 лютага 1840 г. у паўднёва-ўсходняй Францыі. З дзяцінства ён хацеў стаць святаром. У 1853 г. паступіў у Ніжэйшую духоўную семінарыю ў Грэноблі. Падчас вучобы ў семінарыі ён разам з сябрамі здзейсніў пілігрымку ў Ля Салет, месца аб’яўлення Маці Божай.
Кангрэгацыя Дачок Марыі Успамогі Хрысціянаў (салезіянкі)
25.06.2008 19:56
Кангрэгацыя Дачок Марыі Успамогі Хрысціянаў, вядомая пад назваю сёстры салезіянкі, была створана 5 жніўня 1872 года ў Марнэзэ ў Італіі. Яна была заснавана св. Янам Боско з дапамогаю плённага і вернага супрацоўніцтва св. Марыі Дамінікі Мадзарэла для вядзення справы хрысціянскага выхавання сярод дзяўчат, асабліва бедных і пакінутых.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Спагадлівасць - гэта праява Божай
Міласэрнасці, адзін з сямі дароў Святога Духа