13 сакавіка, у гадавіну абрання кардынала Хорхе Марыё Берголіо - Папы Францішка – на Святы Пасад, сваімі думкамі і ўражаннямі пра Пантыфіка падзяліўся з catholic.by дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі.

"13 сакавіка спаўняецца роўна год з моманту выбару аргенцінскага кардынала Берголіо на Апостальскую Сталіцу. У той дзень цяжка было прадбачыць, якім будзе пастырскае служэнне Папы, які выбраў сабе імя ў гонар святога Францішка. Аднак ужо першыя хвіліны яго Пантыфікату паказалі, што гэтае служэнне будзе прынамсі іншае, калі не сказаць мацней – “нестандартнае”. Ужо сваім такім простым і натуральным “buonasera” – “добры вечар” - ён даў зразумець усяму свету, што афіцыёз і дыпламатычны пратакол – не тыя словы, якімі можна ахарактарызаваць служэнне дадзенага Пантыфіка", - заўважае біскуп Юзаф Станеўскі.

"Першыя дні паказалі, што Святы Айцец Францішак будзе прычынай “галаўнога болю” для папскай канцылярыі і службы бяспекі! Сам факт таго, што аж да сённяшняга моманту Святы Айцец не змяніў месца свайго пражывання ў доме Святой Марты (фактычна невялічкага гатэля для прыязджаючых у Ватыкан біскупаў і кардыналаў) на афіцыйныя папскія апартаменты, гаворыць пра многае. А чаго вартыя ягоныя аўдыенцыі з духавенствам ці свецкімі асобамі, якія па пратаколу павінны былі быць некалькі хвілін, а на самой справе расцягваліся на некалькі гадзін жывой і непасрэднай братэрскай размовы. Часам яго паводзіны маглі здацца нейкімі “дзіўнымі”. Згадзіцеся, што для большасці з нас афіцыйны візіт прадстаўніка ўлады асацыюецца з вялікім картэжам салідных і, як правіла, дарагіх аўтамабіляў, але толькі не з аўтобусам ці старэнькай малалітражкай!

Для нас жа, беларусаў, першы год Папы Францішка запомніцца яшчэ адной падзеяй – першага ў гісторыі каталіцтва папскага дакумента на беларускай мове! Ужо самі акалічнасці стварэння дадзенага твора прыадкрываюць для нас неардынарную постаць Рымскага Пантыфіка. Ягонае беларускамоўнае пасланне не было скіравана да дастойнікаў мясцовага Касцёла ці афіцыйных уладаў, але перадусім да звычайнага верніка – спадарыні Ядвігі Пастэрнак з-пад Вілейкі. У ім Папа Францішак дзякуе пані Ядвізе за “шчырае служэнне Касцёлу”, якое, як ведаем, адбывалася ў вельмі цяжкія і смутныя часы атэістычнага пераследу. Гэты ліст сведчыць аб тым, што, нягледзячы на навалу спраў, звязаных з жыццем Паўсюднага Касцёла, шматлікія афіцыйныя прыёмы і аўдыенцыі з прадстаўнікамі розных краін і міжнародных арганізацый, Папа Францішак ведае пра існаванне адносна невялікай супольнасці беларускага Касцёла і яго асобна ўзятых прадстаўнікоў. Папа ведае, што такое Беларусь, цікавіцца нашай культурай і гісторыяй, нашымі праблемамі і цяжкасцямі!" - падкрэслівае іерарх.

"У сённяшні дзень, успамінаючы і аналізуючы першы год Пантыфікату Папы Францішка, многія будуць зазначаць яго “феномен” папулярнасці, сціпласці, прастаты і натуральнай эмацыйнасці. Для кагосьці важнымі будуць ягоныя намінацыі на розныя прэміі прэстыжных арганізацый і медыйных выданняў. Аднак мне здаецца, што “выключнасць” і “незвычайнасць” сучаснага Апостала Пятра якраз і заключаецца ў змаганні з рознымі “выключнасцямі” і “незвычайнасцямі”. Ці для хрысціяніна жыццё паводле Евангелля павінна быць нейкай сенсацыяй і незвычайнасцю?! Ці сціпласць, беднасць і ўвага да іншага - гэта толькі вобраз альбо стыль?!

Місія Папы Францішка, сведчанне яго жыцця прамаўляе аб нармальнасці і, самае галоўнае, рэальнасці Хрыстовага вучэння. Сёння постаць Папы Францішка пасылае свайго роду “месэдж” усяму свету аб тым, што аб Хрысце трэба не гаварыць, але Хрыстом неабходна жыць, што Евангелле – гэта не прыгожае і мудрае пасланне, але Слова, якое дае поўню і радасць штодзённага жыцця!" - адзначае дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі.

(AG)