У пятніцу 21 жніўня з поўначы і поўдня Беларусі, сустракаючыся высока ў небе, ляцелі галасы малітвы да Маці Божай. Сярод іх былі і галасы парафіянаў касцёлаў святога Антонія Падуанскага ў Мар’інай Горцы і святых апосталаў Пятра і Паўла ў Рудзенску.
Вернікі на чале з кс. Генрыхам Кучынскім вырушылі ў пілігрымку да Маці Божай Лагішынскай, урачыстасці на ўшанаванне якой праходзілі 21-22 жніўня.
Некалькі гадзін дарогі з малітвай і спевамі праляцелі ў імгненне, і вось ужо перад імі расчынена брама Вышэйшай духоўнай семінарыі імя святога Тамаша Аквінскага ў Пінску, змешчаная ў прыгожых будынках былога кляштара францішканаў. Пілігрымы вельмі ўдзячныя рэктару семінарыі кс. Андрэю Рылку, які асабіста сустракаў іх і гасцінна пачаставаў.
Прыбыўшы ў Пінск, асабліва ў семінарыю, яны не маглі абмінуць постаці мужоў Касцёла на Беларусі — Слугі Божага біскупа Зыгмунта Лагінскага і кардынала Казіміра Свёнтка.
Атрымаўшы асалоду ад вандровак па чароўных вулачках сталіцы Палесся, дзе амаль кожны дом з’яўляецца гісторыка-культурнай каштоўнасцю, у суботу пілігрымы працягнулі свой шлях да Маці Божай Каралевы Палесся ў Лагішын. Цэлебрацыю святой Імшы, на якую прыбылі пілігрымы з Бярозы, Ляхавічаў, Баранавічаў, Івацэвічаў, Брэста, Пінска, узначаліў Генеральны вікарый Гродзенскай дыяцэзіі біскуп Юзаф Станеўскі, а ў гаміліі да прысутных звярнуўся Генеральны вікарый Пінскай дыяцэзіі біскуп Казімір Велікаселец, які сёлета адзначае юбілей.
Словы пастыра былі перадусім скіраваныя да бацькоў і моладзі аб неабходнасці будаваць жыццё на падмурках хатняга Касцёла, імкнуцца зберагчы чысціню веры, працягваць сваю адукацыю з Богам. На заканчэнне Эўхарыстыі біскуп Юзаф Станеўскі выканаў спеў народнай украінскай песні, словы якой сам пераклаў на беларускую мову.
Гэты спеў, які крануў сэрцы прысутных, іерарх прысвяціў усім матулям і нашй нябеснай Маці — Каралеве Палесся.
Пасля Імшы парафіяне арганізавалі салодкі пачастунак для ўсіх пілігрымаў і ўдзельнікаў набажэнства, а сябры гурта «Ты і я» аздобілі яго гучнымі і вясёлымі спевамі на хвалу Бога.
Падсілкаваўшыся фізічна і духоўна, пілігрымы з Мар’інай Горкі і Рудзенска развіталіся з Лагішынам і яго гасціннымі жыхарамі. Перажыты духоўны ўздым дапаможа ім у годным выкананні сваіх штодзённых абавязкаў.
