На працягу дзевяці дзён, з 4 па 13 кастрычніка, на нашым сайце будуць публікавацца невялікія разважанні як падрыхтоўка да перэгрынацыі фігуры Маці Божай Фацімскай па парафіях Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
Фігура фацімскай Панны, перэгрынацыя якой адбудзецца ў межах падрыхтоўкі да 100-годдзя фацімскіх аб'яўленняў, будзе асвячона 4 кастрычніка ў Фаціме Мітрапалітам Тадэвушам Кандрусевічам і дастаўлена ў Беларусь. Пасля заканчэння перэгрынацыі фігура будзе змешчана ў мінскай архікатэдры ў бочным алтары.
Дзень першы. Пачатак фацімскіх аб’яўленняў
Дзень другі. Благаслаўлёныя Францішак і Жасінта
13 мая 1917 года на пашы каля Фацімы тром дзецям аб’явілася Маці Божая і заклікала іх, каб да мая ўключна яны прыходзілі на гэтае месца кожны трынаццаты дзень месяца. Падчас наступных аб’яўленняў Маці Божая наказала дзецям часта маліцца на ружанцы і дабравольна цярпець у інтэнцыі навяртання грэшнікаў.
Дзяцей звалі Люцыя, Жасінта і Францішак. Жасінта і Францішак былі роднымі братам і сястрой, а Люцыя была іх стрыечнай сястрой. «Жыццё гэтых дзяцей — таямніца…» — сказала аднойчы маці Францішка і Жасінты, а потым дадала: «Калі яны адны, то размаўляюць няспынна, як вадаспад, так, што нельга зразумець ніводнага слова, нават калі чалавек напружыць слых. А як толькі хтосьці ўвойдзе, яны апускаюць галовы і больш не скажуць ні слова. Я не магу зразумець гэтую таямніцу».
Францішак Марта нарадзіўся 11 чэрвеня 1908 года ў вёсцы Альюстрэль, якая належала да парафіі ў Фаціме. У кастрычніку 1917 года ён распачаў вучобу ў школе. Часта па дарозе ў школу заходзіў у парафіяльны касцёл памаліцца. У адрозненне ад Жасінты быў больш спакойным і разважлівым. Прагнуў як мага хутчэй прыняць святую Камунію.
У верасні 1918 года паўвостраў апанавала эпідэмія іспанскага грыпу. У канцы кастрычніка Францішак і Жасінта амаль адначасова захварэлі. Прыйшоўшы да іх, Люцыя ўбачыла Жасінту ў вельмі радасным настроі. Жасінта растлумачыла: «Найсвяцейшая Панна прыходзіла да нас і сказала, што неўзабаве прыйдзе па Францішка, каб узяць яго на неба».
У час хваробы Францішка і Жасінты Люцыя часта наведвала іх. Яны доўга гутарылі пра ўсё, што здарылася, пра ўсе падзеі, што з імі адбыліся. Жасінта тады сказала Люцыі: «У хуткім часе я пайду на неба. Ты застанешся тут, каб сказаць людзям пра тое, што Бог хоча распаўсюдзіць у свеце набажэнства да Найсвяцейшага Сэрца Панны Марыі. Калі настане час сказаць пра гэта, не хавайся, скажы ўсяму свету, што Бог адорвае нас ласкамі праз пасрэдніцтва Беззаганнага Сэрца Марыі».
У канцы сакавіка 1919 года Францішак сам папрасіў аб удзяленні святой Камуніі і прыняў Эўхарыстыю. Памёр з усмешкай на твары 4 красавіка 1919 года ў бацькоўскай хаце.
Жасінта Марта была маладзейшая за Францішка на два гады і адрознівалася ад яго сваёй рухлівасцю, была вельмі жывой дзяўчынкай. Пасля смерці брата яе перавезлі ў Лісабон. У сіроцкім прытулку ёю апекавалася сястра Марыя Гадзіньё, якая, хоць і не заўсёды даслоўна, натавала яе апошнія словы.
Маці Божая забрала Жасінту на неба 20 лютага 1920 года. Целы Жасінты і Францішка спачываюць у фацімскай базыліцы. 13 мая 2000 года Ян Павел ІІ абвясціў іх благаслаўлёнымі. У літургіі іх успамін прыпадае на 20 лютага. Упершыню ў гісторыі Касцёла такія маленькія дзеці, якія не былі мучанікамі, былі абвешчаны благаслаўлёнымі.
Словы Жасінты пра грэх:
«Грахі, якія больш за ўсё вядуць душы ў пекла — гэта грахі плоці.
Прыйдзе мода, якая будзе вялікаю абразаю для Пана Езуса.
Людзі, якія служаць Богу, не павінны ісці за модаю. У Касцёла няма моды. Наш Пан заўсёды адзін і той жа.
Грахі свету вельмі вялікія.
Калі б людзі ведалі, што такое вечнасць, то змянілі б сваё жыццё.
Людзі гінуць, таму што не думаюць пра смерць Пана нашага і не каюцца.
Ёсць многа нядобрых сем’яў, якія не ад Бога і не падабаюцца Богу».
