Святы Айцец сустрэўся з Лідзіяй Максімовіч, якая ў маленстве перажыла жахі канцэнтрацыйнага лагера Аўшвіц-Біркенаў, створанага нацыстамі ў польскім Асвенцыме, і эксперыменты сумнавядомага Ёзэфа Менгеля.
Як перадае Беларуская рэдакцыя парталу Vatican News, кароткая сустрэча Папы з былой зняволенай адбылася 26 мая на заканчэнне агульнай аўдыенцыі ў Ватыкане.
«Калі Папа падышоў да мяне, я закасала рукаў і паказала яму лагерны нумар. На імгненне ён спыніўся, узяў маю руку і пацалаваў гэты нумар», — распавяла 77-гадовая полька беларускага паходжання ў інтэрв’ю Vatican News.
У якасці падарунка Лідзія Максімовіч уручыла Папу Францішку бела-блакітную хустку з лацінскай літарай Р у чырвоным трохкутніку, якія польскія вязні Аўшвіц-Біркенаў мусілі насіць у лагеры, а тыя, хто выжыў, цяпер апранаюць падчас памятных мерапрыемстваў, карціну з выявай маці і дзяўчынкі, што трымаюцца за рукі на фоне лагера смерці, а таксама ружанец з выявай святога Яна Паўла ІІ, які спецыяльна для Папы благаславіў яе хросны сын, каталіцкі святар.
Лідзія Максімовіч (пры нараджэнні Людміла Бачарова) нарадзілася ў вёсцы Прыбыткі на Полаччыне. Калі тэрыторыя Беларусі была акупавана нацыстамі, а бацька пайшоў на фронт, сям’я дзяўчынкі хавалася ў лесе, але была схоплена немцамі і адпраўлена ў турму ў Віцебску, а адтуль у канцэнтрацыйны лагер Аўшвіц-Біркенаў.
Трохгадовая зняволеная атрымала парадкавы нумар 70072, які быў вытатуіраваны на яе руцэ, а падчас «селекцыі» была прызнана «прыдатнай» для эксперыментаў доктара Ёзэфа Менгеля, вядомага як «анёл смерці».
У прыватнасці, на ёй выпрабоўваліся прышчэпкі ад вірусаў, прызначаныя для нямецкіх вайскоўцаў.
Пасля вызвалення лагера ў 1945 г. дзяўчынку прытуліла ў сябе польская сужэнская пара. Лічалася, што яе маці загінула. Праз 17 гадоў, аднак, Лідзія даведалася праз Чырвоны крыж, што яе маці і бацька жывыя і ўвесь час шукалі яе. У 1962 г. яны сустрэліся, але дзяўчына вырашыла застацца з прыёмнай сям’ёй у Кракаве.
У Італію з Польшчы Лідзія Максімовіч прыбыла па запрашэнні турынскай асацыяцыі La Memoria Viva, каб падзяліцца з моладдзю сваім сведчаннем, якое знайшло адлюстраванне ў дакументальным фільме італьянскага рэжысёра Эльзо Мэрло «70072 Дзяўчынка, якая не ўмела ненавідзець» (70072 La bambina che non sapeva odiare).
