Падчас агульнай аўдыенцыі 27 студзеня Папа адзначыў, што Святое Пісанне павінна заставацца не на паперы, а ў сэрцы чалавека, які моліцца, і менавіта праз малітву адбываецца нібыта новае ўцелаўленне Слова.
Як паведамляе беларуская рэдакцыя парталу Vatican News, Пантыфік прысвяціў сваю катэхезу малітве са Святым Пісаннем. Ён заўважыў, што да Бібліі нельга падыходзіць, як да раману, яе чытанне павінна суправаджацца малітвай — «дыялогам паміж Богам і чалавекам».
Папа нагадаў, што гэтыя словы былі напісаны для кожнага чалавека шмат стагоддзяў таму. «Кожны вернік меў такі досвед: урывак Святога Пісання, чуты шмат разоў, аднойчы раптоўна прамаўляе да мяне і пралівае святло на жыццёвую сітуацыю. Але трэба, каб я ў той дзень быў там, на сустрэчы з гэтым словам. Быў там, слухаючы слова. Бог штодзённа праходзіць і кідае зерне на поле нашага жыцця. Мы не ведаем, ці сёння яно трапіць на засохлую зямлю, на церні ці на добрую глебу, якая дапаможа гэтаму парастку прарасці.
Залежыць ад нас, ад нашай малітвы, ад адкрытага сэрца, з якім набліжаемся да Святога Пісання, ці стане яно для нас жывым словам Бога»,
— сказаў Пантыфік.
Ён дадаў, што «праз малітву адбываецца нібыта новае ўцелаўленне Слова» і менавіта мы становімся «табэрнакулюмамі» для Божага слова, якое імкнецца прыйсці ў свет. Таму, адзначыў Папа, важна чытаць Біблію «без іншых мэтаў, не эксплуатуючы яе».
«Вернік не шукае ў Святым Пісанні падтрымкі для ўласных філасофскіх ці этычных поглядаў, але спадзяецца на сустрэчу. Ён ведае, што Святое Пісанне было створана ў Духу Святым, і ў гэтым самым Духу яго належыць прымаць і разумець, каб адбылася сустрэча», — сказаў пастыр паўсюднага Касцёла.
Па яго словах, мы чытаем Святое Пісанне, каб яно «чытала» нас. Ён назваў ласкай магчымасць распазнаваць сябе ў той ці іншай біблійнай постаці або сітуацыі. «Біблія была напісана не для абстрактнага чалавецтва, а для нас, для мяне, для цябе, людзей з цела і касцей, людзей, якія маюць імя і прозвішча, як я і ты.
І Божае слова, прасякнутае Духам Святым, калі прымаем яго з адкрытым сэрцам, не пакідае нічога такім, якім было раней.
Яно нешта змяняе. Гэта ласка і сіла Божага слова», — сцвердзіў Папа.
Ён нагадаў, што хрысціянская традыцыя багатая досведам малітвы са Святым Пісаннем, у ёй замацавалася медытацыя lectio divina, якая ўзнікла ў манаскім асяроддзі, а сёння практыкуецца вернікамі.
Пантыфік патлумачыў, што гаворка ідзе пра ўважлівае і «паслухмянае» прачытанне біблійнага ўрыўка з імкненнем зразумець яго значэнне. Затым, адзначыў ён, трэба ўвайсці ў дыялог са Святым Пісаннем, а каб прачытаныя словы сталі матывам для медытацыі і малітвы, трэба пытацца, што яны «кажуць мне». Гэта важна рабіць у духу Традыцыі, якая «лучыць кожнага з нас са Святым Пісаннем». Апошнім крокам lectio divina з’яўляецца сузіранне. «Тут словы і думкі саступаюць месца любові, як паміж закаханымі, якім часам дастаткова глядзець адно на аднаго ў маўчанні. Біблійны тэкст застаецца, але як люстэрка, як ікона, якую трэба сузіраць», — адзначыў Папа.
Святы Айцец заўважыў, што «дзякуючы малітве Божае слова пасяляецца ў нас, а мы жывём у ім».
Слова натхняе добрыя намеры і падтрымлівае ва ўчынках; дае нам сілу і мір, і нават тады, калі выклікае крызіс, адорвае спакоем; пасярод кепскіх і сумбурных дзён яно дае сэрцу зерне даверу і любові, што захоўвае яго ад нападаў злога, дадаў Пантыфік.
«Дазволю сабе сказаць, што такім чынам Божае слова ўцелаўляецца ў тых, хто прымае яго ў малітве. У адным старажытным тэксце сустракаецца меркаванне, што сапраўдныя хрысціяне настолькі атаясамліваюцца з Божым словам, што нават калі б былі спалены ўсе тэксты Бібліі ў свеце, можна было б зрабіць яе „копію“ з адбітку, які яна пакінула ў жыцці святых», — падзяліўся Папа.
Ён падкрэсліў, што ў хрысціянскім жыцці злучаюцца паслухмянасць і крэатыўнасць, бо сапраўдны вернік павінен слухаць Божае слова і тварыць дзякуючы Святому Духу, якога носіць у сабе.
Завяршаючы катэхезу, Святы Айцец нагадаў словы Езуса: «Вось чаму ўсялякі кніжнік, навучаны пра Валадарства Нябеснае, падобны да гаспадара, які вымае са скарбніцы сваёй новае і старое» (Мц 13, 52). «Святое Пісанне — гэта невычэрпны скарб. Пан дазваляе нам чэрпаць з яго ўсё больш і больш праз малітву», — сказаў Папа.
Таксама падчас агульнай аўдыенцыі Пантыфік заклікаў не забывацца пра з’явы, якія прывялі да Халакосту, з нагоды Дня памяці, які адзначаецца ў гадавіну вызвалення канцэнтрацыйнага лагеру «Аўшвіц-Біркенаў» у польскім Асвенцыме.
Папа нагадаў, што ў гэты дзень узгадваюць ахвяр Халакосту і ўсіх, хто зазнаў пераслед і дэпартацыю з боку нацысцкага рэжыму.
«Памятаць — гэта выраз чалавечнасці; памятаць — гэта знак цывілізаванасці, памятаць — гэта ўмова для лепшай будучыні міру і братэрства. Памятаць — гэта таксама пільнасць, бо такія рэчы могуць паўтарыцца, пачынаючы ад ідэалагічных прапаноў, якія ўзнікаюць для ратавання народу, а завяршаюцца знішчэннем народу і чалавецтва. Звярніце ўвагу на тое, з чаго пачаўся гэты шлях смерці, знішчэння, жорсткасці», — сказаў Папа Францішак.
