Больш за 300 сем’яў з гродзенскай парафіі Найсвяцейшага Адкупіцеля ў Дзевятоўцы прымала ў сваіх дамах каля 1700 удзельнікаў ІІІ агульнабеларускай сустрэчы моладзі.
Жыхары Гродна адгукнуліся на прапанову яшчэ ўзімку і ўжо з таго часу рыхтаваліся, каб прыняць у сваіх дамах маладых католікаў з усёй Беларусі. Парафіяне дзяліліся з пілігрымамі не толькі дахам над галавой і ежай, але і сваёй дабрынёй.
«Сустракаючы пілігрымаў, мы прымаем Хрыста»
На працягу трох дзён сустрэчы гаспадары давалі сведчанне хрысціянскай гасціннасці і выканання ўчынку міласэрнасці для цела бліжняга. Па вечарах пілігрымы і сем’і сустракаліся за кубкам гарбаты, каб паразмаўляць і падзяліцца сваім сведчаннем.
Сям'я Патрыцыі Анікеіч была адной з тых сем'яў, якія спрычыніліся да гэтай справы. Жанчына распавяла пра свае ўражанні ад сустрэчы.
– Інфармацыю пра ІІІ сустрэчу каталіцкай моладзі Беларусі аб’явілі яшчэ зімой. Я думаю, што ўсе парафіяне, хто знаходзіцца блізка да Касцёла, адразу станоўча вырашылі, што прымуць пілігрымаў.
Некаторыя з парафіі прынялі такое рашэнне пазней, але ім ужо не хапіла пілігрымаў (усміхаецца – заўв. аўтара).
Я думаю, што людзі так ахвотна адгукнуліся на гэту прапанову, бо прагнуць служыць. Напрыклад, для мяне ахвяраваны час і іншыя клопаты не бяруцца ў разлік, бо проста хочацца прымаць удзел у свяце і таксама прынесці карысць. Праз тое, што я ўключылася ў гэту справу, я яшчэ больш адчуваю еднасць і моц нашага Касцёла.
– Якім чынам Вы рыхтаваліся да ІІІ сустрэчы моладзі Беларусі?
– З радасцю. Прыклад нам давалі нашы айцы, яны паказвалі, як трэба рыхтавацца і шмат маліцца ў гэтай справе. Мы збіраліся на адарацыю Найсвяцейшага Сакрамэнту і маліліся за сябе і ўсю моладзь, якая прыедзе на сустрэчу.
Не толькі маліліся ў інтэнцыі сустрэчы, але і рыхтаваліся да сустрэчы пілігрымаў. Чакалі гасцей і рыхтавалі сваю кватэру.
Для мяне важна, што гэты прыклад гасціннасці і служэння бачаць нашы дзеці.
Я тлумачу дачцэ, што, сустракаючы пілігрымаў, мы сустракаем і прымаем Хрыста.
– Чым для Вас асабіста сталі перажытыя дні?
– Гэтыя дні сталі святам моладзі і надзеі. Для мяне вельмі важна, што наша маладое пакаленне мае такую магчымасць. У час маёй маладосці пра штосьці падобнае мы нават не маглі і марыць. Таму сёння я радуюся, калі гляджу на гэту перамену і развіццё Касцёла на нашых землях.
Вельмі цешуся, што наша сям’я таксама мела магчымасць далучыцца да такой важнай справы – ІІІ сустрэчы каталіцкай моладзі Беларусі.
