23 лістапада ў капліцы св. Яна Хрысціцеля ў Серабранцы прайшла чарговая пастырская сустрэча духавенства Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі, якую традыцыйна ўзначаліў Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч.
У гаміліі падчас Імшы іерарх узгадаў найбольш важныя падзеі ў жыцці Касцёла ў Беларусі за апошні год: юбілей фацімскіх аб’яўленняў, перэгрынацыю фігуры Маці Божай Фацімскай, Пленарнае пасяджэнне РКБЕ, а таксама ўстанаўленне Мінскага катэдральнага капітула.
«За гэтыя і іншыя падзеі мы павінны дзякаваць Богу, прасіць прабачэння, можа, за не да канца добра выкарыстаныя магчымасці і на парозе новага літургічнага года прасіць благаслаўлення, каб ён быў больш плённым», — адзначыў Мітрапаліт.
Разважаючы над тэкстамі чытанняў, арцыпастыр падкрэсліў, што яны таксама натхняюць нас да падзякі Богу за магчымасці, якія Ён адкрывае.
Падобна як габрэі з першага чытання паводле Першай кнігі Макабэяў не зракліся сваёй веры, хоць ім прапаноўвалі золата і іншыя багацці, гэтаксама і беларускія хрысціяне ў часы пераследу не здрадзілі Езусу. Аднак зараз, паводле слоў іерарха, у грамадстве існуе іншае выпрабаванне — выпрабаванне багаццем і абсалютнай свабодай.
«Ці Езус, які стаіць перад брамамі нашага беларускага Ерузалема, не плача, бо ворагі цнатлівага і маральнага жыцця набліжаюцца ўсё бліжэй? Так, што ў пэўным сэнсе мы зноў вяртаемся ў 1917 г., толькі ўжо ў выданні XXI стагоддзя», — заўважыў Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч.
Паводле арцыбіскупа, нельга казаць пра духоўнае адраджэнне ў поўным значэнні гэтага слова без «новага адкрыцця багацця Евангелля, згодна з выклікамі нашага часу».
«Каб справа евангелізацыі была эфектыўнай, трэба распачаць з пытання да сябе самога — біскупа, святара, кансэкраванай асобы і свецкага чалавека: “Мая прыналежнасць да Хрыста з’яўляецца крыніцай радасці і гонару, ці, можа, толькі сумневу і збянтэжання?» — падкрэсліў іерарх.
Важнай, паводе Мітрапаліта, таксама з’яўляецца мова, якой мы абвяшчаем Евангелле. Яна павінна быць сучаснай і зразумелай, «інакш мы рызыкуем мець хрысціян, якіх з хрысціянствам злучае толькі пасведчанне аб хросце, а не рэальнае хрысціянскае жыццё».
«Напрыканцы літургічнага года зробім рахунак сумлення, як мы выконваем нашы святарскія, манаскія і проста хрысціянскія абавязкі, каб замест пагрозы, аб якой кажа Хрыстус у сённяшнім Евангеллі, мы атрымалі Яго благаслаўленне», — заключыў іерарх.
