«Нашыя блізкія, якія знаходзяцца ў небе і таксама ў чысцы, моляцца за нас. Але і мы павінны маліцца ў іх інтэнцыях, бо яны самі сабе ўжо не могуць дапамагчы, іх час завяршыўся», — звярнуў увагу Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч ва ўрачыстасць Усіх Святых. Іерарх узначаліў Эўхарыстыю ўвечары ў мінскім архікатэдральным касцёле.
Каб патлумачыць пераход з зямнога жыцця ў вечнае, арцыбіскуп Кандрусевіч распавёў наступную гісторыю. «На дне сажалкі поўзаюць маленькія лічынкі і задаюцца пытаннем, што робіцца з імі, калі яны падымаюцца ўверх па сцябле ліліі і ніколі не вяртаюцца. Ім цікава, што там з імі здараецца. Таму лічынкі дамовіліся паміж сабой, што, калі адна з іх падымецца ўверх, то абавязкова вернецца і раскажа аб усім, што там адбываецца.
І вось чарговая лічынка сілаю вады выштурхваецца наверх і паўзе па сцябле ліліі на яе ліст на паверхні вады. Яна здзіўлена святлом, якое напаткала яе, у параўнанні з цемрай, якая валадарыць глыбока ў вадзе, так, што не можа паверыць у гэта. У гэты момант пачынаецца нешта незразумелае. Лічынка пачынае раскрывацца, і з яе выходзяць два каляровыя крылы, а яна сама становіцца прыгожай страказой. Яна ніколі не магла сабе нават уявіць такога і меркавала, што назаўсёды застанецца лічынкай.
Ператварыўшыся ў страказу, яна пачынае лётаць над прудам. Яна бачыць лічынак, якія знаходзяцца ў вадзе, але яны яе не могуць убачыць. Такім чынам, лічынка разумее, што дарогі назад няма».
Гэтая байка, па словах іерарха, дапамагае лепей зразумець літургічнае чытанне гэтага дня, у якім апостал Ян кажа, што «цяпер мы — дзеці Божыя, але яшчэ не адкрылася, чым будзем. Ведаем, што, калі адкрыецца, мы будзем падобныя да Яго, таму што ўбачым Яго такім, якім Ён ёсць».
«Як Божыя дзеці мы прызначаны да нябеснай хвалы, бо добры і міласэрны Бог хоча падзяліцца з намі сваёй любоўю і жыццём», — заўважыў Мітрапаліт Кандрусевіч.
Арцыпастыр нагадаў, што ў Сімвале веры мы вызнаём нашу веру ў еднасць святых, адпушчэнне грахоў, уваскрасенне цела і жыццё вечнае. «Вера ў еднасць святых азначае, што святыя ў небе моляцца за нас. Сярод іх, напэўна, ёсць і нашы блізкія», — адзначыў іерарх.
«Людзі, якія перажылі клінічную смерць і потым ажылі, распавядаюць, што памерлыя блізкія іх сардэчна віталі. Таму еднасць святых азначае, што мы ўсе аб’яднаны вакол Хрыста, што нашы памерлыя моляцца за нас і мы молімся за душы чысцовыя, каб яны як мага хутчэй дасягнулі радасці вечнага шчасця», — сказаў Мітрапаліт.
«Напэўна, не ўсе з нас у хвіліну смерці будуць гатовы да таго, каб быць прынятымі ў неба, — дадаў арцыбіскуп. — Але мы верым у тое, што ў такім выпадку мы будзем мець магчымасць у чысцы ачысціцца з гэтага, каб Бог прызнаў нас годнымі неба. Чысцец можна назваць месцам, дзе душы вучацца, як любіць і як дараваць іншаму чалавеку яго правіны».
Кажучы пра тое, як дапамагчы спачылым, арцыпастыр адзначыў: «Калі мы бачым хворага і церпячага, то спяшаемся з дапамогай. Клічам урача, купляем лекі і даём іх церпячаму. Адносна нашых блізкіх памерлых і ўсіх душаў чысцовых гэтымі лекамі з’яўляюцца малітва і магчымасць поўнага адпусту ў іх інтэнцыях».
На заканчэнне Мітрапаліт пажадаў, каб праслаўленне ўсіх святых «паспрыяла большай хвале Бога, а малітва ў інтэнцыі душ чысцовых павялічыла колькасць святых, каб іх жыццёвы прыклад і заступніцтва дапамагала нам у нашай пілігрымцы ў краіну вечнага шчасця».
