25 студзеня, у апошні дзень Тыдня малітваў аб адзінстве хрысціянаў, у катэдральнай базыліцы святога Францішка Ксавэрыя ў Гродне адбылося экуменічнае набажэнства з удзелам прадстаўнікоў розных хрысціянскіх канфесій горада над Нёманам, якое ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
Як паведаміла Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі, у супольнай малітве ўдзельнічалі прадстаўнікі Рыма-Каталіцкага Касцёла, Грэка-Каталіцкай i Праваслаўнай Цэркваў, Евангелічна-лютэранскай супольнасці, евангельскай супольнасці «Жывое Слова», вернікі розных канфесій.
Набажэнства ў гродзенскай катэдры праходзіла ў дзень, калі Каталіцкі касцёл адзначаў свята Навяртання святога апостала Паўла.
Удзельнікі разам маліліся аб адзінстве хрысціянаў, аб згодзе і любові ў сем’ях і супольнасцях, аб міры ва ўсім свеце, усведамляючы, што ўсе хрысціяне належаць да адзінай сям’і Божых дзяцей, якія імкнуцца да збаўлення.
Праваслаўную Царкву прадставіў настаяцель храма святога Лукі ў Гродне протаіерэй Аляксандр Хомбак, Грэка-Каталіцкую Царкву — настаяцель парафіі Маці Божай Фацімскай у Гродне айцец Андрэй Крот, Евангелічна-лютэранскyю супольнасць у Гродне — пастар Уладзімір Татарнікаў, евангельскую супольнасці «Жывое Слова» — пастар Віктар Сцяпко.
У ходзе набажэнства з кароткімі прамовамі да ўдзельнікаў звярнуліся прадстаўнікі канфесій.
Праваслаўны святар Аляксандр Хомбак распавёў гісторыю свайго знаёмага верніка, маладога вучонага, які памёр. «Ён вучыўся за мяжой, яму паставілі страшны дыягназ, і ён вярнуўся, яго маці заўважыла і стала перажываць, што ён праяўляе шмат літасці да ўсіх, стараецца дагадзіць усім. У ім знікла жорсткасць і цвёрдасць. На сустрэчы з ім я спытаўся, што з ім здарылася, на што пачуў: „Калі зразумеў, што засталося зусім няшмат часу жыцця, — падумаў: што я магу ўзяць у вечнасць?“ Ён зразумеў, што ні слава, ні багацце, не знаёмствы яму не патрэбныя: гэта ўсё застанецца на зямлі. Зразумеў, што любоў, добрыя ўспаміны — тое, што можна ўзяць у вечнасць. <…>
Сучасны свет спрабуе даказаць нам, што чалавек чалавеку воўк, але мы, атрымаўшы дары Святога Духа праз Хрыста, можам не пагадзіцца. І тады ў душу ўваходзіць радасць, любоў перамагае свет», — дадаў святар.
Пастар Уладзімір Татарнікаў, прадстаўнік Евангелічна-лютэранскай супольнасці, сказаў: «Кожны год мы, незалежна ад канфесіі, збіраемся памаліцца разам. Давайце не будзем глядзець на канфесію ці нацыянальнасць, будзем дапамагаць блізкім. Няхай Бог беражэ нас».
Пастар Віктар Сцяпко з евангельскай супольнасці «Жывое Слова» адзначыў:
«Езус сказаў, што калі паміж усімі, хто верыць у Яго, будзе адзінства, тады ўвесь свет паверыць у Яго. Фокус павінен быць на Хрысце. Калі мы будзем чытаць Евангелле, то будзем рабіць добрыя і міласэрныя справы».
Прадстаўнік Грэка-Каталіцкай Царквы айцец Андрэй Крот заўважыў:
«Мы, беларусы, увогуле адкрытыя на дабро людзі. Калі хадзілі з моладдзю па дзіцячых установах, дзе знаходзяцца дзеці-сіроты і інваліды, то было бачна, што шмат арганізацый дапамагаюць патрабуючым. Але трэба звярнуть увагу на фразу „навучыцеся рабіць дабро“, бо мы робім так спантанна, пад натхненнем чалавечага духу. Важна навучыцца рабіць гэта сістэматычна, мэтанакіравана і пастаянна, а не толькі тады, калі гэтага патрабуюць людзі, якія нас акружаюць».
Біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч падкрэсліў, што калі збіраемся на малітве, каб разам прасіць Бога ў імя Яго Сына Езуса Хрыста аб дары адзінства паміж хрысціянамі, усведамляем, што значна больш нас злучае, чым падзяляе.
«Вялікай памылкай было б засяроджваць усю нашую ўвагу толькі на балючых, крывавячых ранах падзелаў на містычным целе Хрыста. З пакорай і скрухай мы вызнаём, што яны з’яўляюцца наступствам нашых чалавечых правінаў і занядбанняў: пыхі, амбіцый, зайздрасці, недахопу любові да Бога і бліжняга», — дадаў іерарх.
Біскуп заахвоціў старацца заўважаць і разумець знакі, якія кажуць, што «адзінства магчымае; больш за тое — яно бліжэй да нас, чым можам уявіць».
Пастыр Гродзенскай дыяцэзіі падкрэсліў, што вялікім і вельмі яскравым знакам адзінства паміж намі з’яўляецца пашана, якой мы адорваем Святое Пісанне.
«Мы вызнаём, што Слова, якое скіроўвае нам Пан Бог, — гэта паходня для нашых крокаў і святло на нашай дарозе. Езус Хрыстус, Сын Божы, запэўнівае нас, што неба і зямля прамінуць, але Ягонае слова не праміне», — сказаў іерарх.
Як адзначыў біскуп, канфесіі адрозніваюцца спосабамі абвяшчэння Хрыста, выкарыстоўваюць розныя метады евангелізацыі, якія ў вялікай меры залежаць ад гісторыі і традыцыі іх Цэркваў і супольнасцяў.
«Гэтая разнастайнасць — нашае агульнае багацце. Бо ў нас адна агульная мэта — як мага больш людзей прывесці да праўдзівага шчасця, значыць да сустрэчы ў веры з Езусам Хрыстом, адзіным Пасрэднікам паміж Богам і людзьмі, які з’яўляецца нашым Панам і Збаўцам свету», — дадаў біскуп Кашкевіч.
