Пошук

16.04.2022 14:20   Тэкст: Дар’я Семянько / Фота: Рыта Ляховіч / Catholic.by

15 красавіка, у Вялікую пятніцу, Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Аляксандр Яшэўскі SDB узначаліў цэлебрацыю літургіі Мукі Пана ў магілёўскім катэдральным касцёле Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і святога Станіслава.

У гэты дзень нідзе ў свеце не цэлебруецца святая Імша: Касцёл успамінае муку і крыжовую смерць свайго Пана, Першасвятара Новага Запавету.

Напачатку прамоўленай гаміліі біскуп Яшэўскі нагадаў прысутным, што, калі Збаўца паміраў, увесь свет агарнула цішыня, а людзі, якія былі сведкамі тых падзей, вярталіся да сваіх спраў.

«Вучняў апанавалі адчай, смутак і няўпэўненасць. Перад іх вачыма стаялі раскінутыя рукі Езуса, укрыжаванага на крыжы, а ў вушах маглі гучаць Яго словы: „Прыйдзіце да Мяне, усе спрацаваныя і абцяжараныя, і Я супакою вас“ (Мц 11, 28)», — выказаў здагадку іерарх.

Ён дадаў, што Вялікая пятніца — дзень супярэчнасцяў, калі бязгрэшны Хрыстус памёр за нашы грахі; Бог, які з’яўляецца жыццём і Бессмяртоным Даўцам жыцця, прыняў смерць.

Біскуп зазначыў, што людзі вельмі па-рознаму адносіліся да Езуса.

«Адны ўцякалі ў страху, іншыя стаялі каля крыжа і нічога не маглі зрабіць, а яшчэ іншыя паказалі, што яны прыхільна ставяцца да Езуса, напрыклад Юзаф з Арыматэі або Нікадэм, якія былі таемнымі вучнямі Езуса. Набраўшыся адвагі, яны пахавалі цела Езуса ў магіле», — нагадаў падзеі Евангелля пастыр.

Ён падкрэсліў, што пра Юзафа з Арыматэі захавалася няшмат звестак, але з Евангелля мы даведваемся, што ён быў багатым чалавекам, старанна вывучаў Святое Пісанне і чакаў прыйсця Божага Валадарства, але да пэўнага часу яго вера была таемнай.

«Юзаф з Арыматэі разумеў, што немагчыма ўсё жыццё быць таемным вучнем Езуса: часам трэба зрабіць рашучы крок і смела засведчыць, адкрыцца і паказаць сваю веру.

Тое самае мы бачым і сёння: адны адракаюцца ад Езуса, а іншыя сведчаць аб сваёй веры нават і праз кроў.

Нас ніхто не пераследуе за веру ў Хрыста, але мы самі падманваем сябе, выдумляем прычыны, каб апраўдаць сваё нявер’е, каб апраўдаць свае злыя ўчынкі і грахі; знаходзім тысячу апраўданняў, каб не хадзіць на споведзь, у Касцёл: у нас то „ксёндз не такі, то набажэнствы доўгія“, то самі сабе гаворым, што знясіленыя», — з горыччу канстатаваў іерарх.

Ён заўважыў, што Юзаф з Арыматэі зрабіў тое, што лічыў патрэбным: пайшоў, і не проста пайшоў, але, паводле Евангелля, смела зайшоў да Пілата і папрасіў аддаць яму цела Езуса. Па словах біскупа, гэты чалавек рызыкаваў усім: «Мы не ведаем наступстваў яго дзеянняў пасля ўваскрэсення Езуса: магчыма, яго пераследавалі, магчыма, забілі, магчыма, ён пакінуў усё і прапаведаваў Уваскрэслага Хрыста. Мы не ведаем усяго гэтага, але бачым, што ён пераадолеў усе сумневы і зрабіў усё, што мог, для Езуса».

Пастыр сцвердзіў, што гэтая гісторыя зрабіла несмяротнымі двух людзей за адзін дзень: Юзафа з Арыматэі і Пілата. Усяго за адзін дзень у іх жыцці адбылося нешта незвычайнае, над чым яны, магчыма, нават не задумваліся.

«На працягу дня і Пілат, і Юзаф з Арыматэі былі вымушаныя паказаць сваё стаўленне да Езуса.

Тое ж самае адбываецца і з намі. Мы не можам перачакаць, выбраць удалы час, каб ісці за Езусам; каб вызнаць, што Ён з’яўляецца нашым Богам. Мы альбо прымаем Езуса, альбо адкідаем Яго», — заўважыў біскуп Яшэўскі.

Ён прапанаваў прысутным, падыходзячы ў гэты дзень да Крыжа, каб пакланіцца, спытаць у сябе: Дзе я знаходжуся? Ці на боку Пілата, спрабуючы спадабацца свайму атачэнню і свету? Ці, магчыма, я разам з Юзафам і Нікадэмам на справе сведчу пра сваю веру, нягледзячы ні на што?..

«Хрыстус паклікаў усіх, але не ўсе адгукнуліся на гэты заклік. Не ўсе пайшлі за Ім тады, і не ўсе ідуць цяпер. Азірніцеся вакол сябе і ўбачыце, што большасць не пажадала быць з Хрыстом падчас Яго пакут.

Аднак усім, хто сёння сабраўся ў святыні, не варта гэтым ганарыцца, бо кожны з нас нясе ў сабе насенне граху, кожны з нас працягвае надалей ўкрыжоўваць і катаваць Езуса», — падкрэсліў пастыр.

Напрыканцы гаміліі біскуп Аляксандр Яшэўскі заклікаў удзельнікаў літургіі Мукі Пана, каб паклон ушанавання перад Укрыжаваным быў паклонам вернага вучня, які праз штодзённае навяртанне ідзе за Збаўцам.

 

Абноўлена 16.04.2022 14:22
Пры выкарыстанні матэрыялаў Catholic.by спасылка абавязковая. Калі ласка, азнаёмцеся з умовамі выкарыстання

Дарагія чытачы! Catholic.by — некамерцыйны праект, існуе за кошт ахвяраванняў і дабрачыннай дапамогі. Мы просім падтрымаць нашу дзейнасць. Ці будзе наш партал існаваць далей, у значнай ступені залежыць ад вас. Шчыра дзякуем за ахвярнасць, молімся за ўсіх, хто нас падтрымлівае.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Дух хоча жыць у нас –
мы пакліканы да вечнага жыцця