Ужо другі год парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Мсціславе перажывае сваё адпустовае свята ў час, калі ў гэтым горадзе ладзіцца Рыцарскі фэст, таму сёлета парафіяльнае свята адбылося 3 жніўня.
Ідэйным натхняльнікам і, фактычна, ініцыятарам першага рыцарскага фэсту ў 2007 г. быў тагачасны мсціслаўскі пробашч кс. Караль Тамэцкі.
Узначаліў урачыстасць Біскупскі вікарый для г. Магілёва і Магілёўскай вобласці біскуп Аляксандр Яшэўскі SDB. Да супольнага святкавання далучыліся святары і вернікі з Магілёва і Касцюковіч, а таксама а. Васіль Ягораў з грэка-каталіцкай парафіі ў Магілёве.
У сваім слове на пачатку святкавання біскуп Аляксандр заўважыў:
«Калі чуеш слова „рыцар“, то адразу тры словы просяцца на вусны: Бог, гонар, Айчына.
Нашы продкі казалі: „Жыць — Богу служыць“. Наша краіна, якая прызнаецца ў сваіх хрысціянскіх каранях, павінна ўсё больш умацоўвацца ў жывой і сапраўднай веры ў Бога і, як вучыць Святое Пісанне, памятаць, што, калi Бог не благаславіць, дарэмныя ўсе нашыя намаганні. Менавіта таму мяне цешыць той факт, што па прыкладу нашых продкаў, перажываючы Рыцарскі фэст у Мсціславе, на пачатку заўсёды просяць Божага благаслаўлення», — сказаў іерарх.
Як дадаў біскуп, слова «гонар» заахвочвае да роздуму, чым сёння ганарыцца чалавек. «На жаль, эгаістычны стыль жыцця ўсё больш паказвае, што сёння мы ганарымся выключна сваімі ўласнымі дасягненнямі і дзейнічаем на карысць саміх сябе, — адзначыў ён. — Гэта не добрая якасць чалавека, таму дабро іншых, сям’і, грамадства, краіны, павінна ўзяць перавагу над уласнымі інтарэсамі і карысцю».
Слова ж «Айчына», звярнуў увагу іерарх, заахвочвае «да любові і клопату пра нашу Бацькаўшчыну, пра сінявокую Беларусь, якія так неабходна прывіваць і перадаваць маладому пакаленню».
Падчас святой Імшы, разважаючы над фрагментам Евангелля паводле Лукі, біскуп звярнуў увагу на кантраст паміж перажыванай урачыстасцю і гэтым чытаннем.
«Урачыстасць Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі з’яўляецца адным з самых галоўных і прыгожых святаў Маці Божай. Жыццё, прысвечанае выключна служэнню Богу, увянчалася ўнебаўзяццем Марыі з целам і душой на неба, а таксама каранаваннем Яе на Каралеву неба і зямлі. І вось у гэтую ўрачыстасць мы разважаем над сцэнай адведзінаў св. Альжбеты, да якой спяшаецца Марыя, каб служыць, — сказаў ён. — У сённяшняе свята мы ўзгадваем Маці Божую, якая мые падлогу, рэчы, прыбірае, гатуе ежу і, можа, масажуе ногі старэйшай жанчыне ў благаслаўлёным стане».
Перад намі, па словах біскупа, паўстае вобраз не каралевы з каронай, якой служаць анёлы, а сапраўднай слугі Пана і людзей — «прыклад, які неабходна наследаваць у нашых супольнасцях».
Біскуп Аляксандр Яшэўскі заахвоціў усіх прысутных падумаць над тым, які вобраз я пакіну пасля сябе, адыходзячы з гэтага свету, якімі словамі ўзгадаюць мяне людзі і якія ўчынкі будуць нагадваць пра сутнасць майго жыцця і дзейнасці наступным пакаленням.
