Сёння мы знаёмімся з маладой сям’ёй — Ганнай і Аляксандрам Гелагаевымі, якія разам прайшлі шлях ад «Вечароў для закаханых» да сужэнства, а цяпер працягваюць развіваць і паглыбляць адносіны праз удзел у «Сужэнскіх сустрэчах».
Аляксандр: Мы ў шлюбе паўтара гады, а з рухам «Сужэнскія сустрэчы» былі знаёмыя яшчэ да шлюбу.
Падчас падрыхтоўкі да сужэнства мы наведвалі «Вечары для закаханых», арганізаваныя рухам. Мне вельмі спадабаўся фармат гэтых сустрэч, які дазволіў лепш зразумець сутнасць шлюбу, падзяліцца з Гануляй сваімі думкамі пра наш будучы шлюб, супаставіць нашыя ўяўленні і прынцыпы, згодна з якімі мы хочам жыць.
Ганна: Мы не раз чулі сведчанні сужэнцаў пра «тры незвычайныя дні» ў Ляскоўцы, якія для сем’яў становяцца падарункам, сюрпрызам, адкрыццём і часам працы над адносінамі. Таму мы доўга не цягнулі і вырашылі паўдзельнічаць ва ўікэндзе неўзабаве пасля стварэння нашай сям’і.
Цяпер мы з вялікай цеплынёй узгадваем тыя дні: той час, калі можна адарвацца ад штодзённай мітусні і шчыра паразмаўляць адно з адным.
Праграма пабудавана так, што, нягледзячы на колькасць прысутных пар, асноўны час праводзяць сужэнцы толькі разам. Выразна памятаю тое пачуццё спакою, радасці, пяшчоты, даверу да Сашы і вялікай удзячнасці Богу за нашу сям’ю, за майго мужа.
Канечне, жыццё не змяняецца цалкам пасля гэтых трох дзён, але цяжка не ацаніць той вясёлкі пачуццяў, што зайгралі новымі фарбамі нават для нашага маладога сужэнства.
Аляксандр: На сустрэчу для сем’яў у Ляскоўку мы паехалі дзесьці праз восем месяцаў пасля шлюбу, і гэта быў цікавы і вельмі карысны час для таго, каб у спакоі паразмаўляць пра пытанні, якія накапіліся паміж намі, пра непаразуменні, якія былі і могуць здарыцца ў будучыні, а таксама проста яшчэ раз доўга паглядзець адзін аднаму ў вочы і сказаць:
«Я цябе кахаю».
Ганна: Яшчэ з «Вечароў для закаханых» мы памяталі пра надзейны інструмент для будавання сям’і — пра прынцыпы дыялогу. Мы цудоўна разумеем, што дыялог — гэта шлях для лепшага разумення адно аднаго на нашым сумесным шляху і што гэта заданне на ўсё жыцце, што тут ніколі нельга будзе сказаць: «Усё, досыць: я ўжо ўсё ўмею, усё магу, усяму навучылася.
Гэта няспынны працэс удасканалення. Таму ўдзел у рэкалекцыях плаўна перацёк ва ўдзел у малой групцы руху пры нашай парафіі.
Аляксандр: Са свайго боку мне здаецца, што я стаў дзесьці лепш разумець і бачыць пачуцці Ганулі, яе турботы і праблемы і вучуся дзяліцца таксама сваімі пачуццямі і перажываннямі, бо раней зусім не прывык паказваць іх камусьці.
Разуменне эмоцый адно аднога дазваляе быць больш цярплівымі і ўважлівымі.
Ганна: На маю думку, у нашых з Сашам адносінах стала больш даверу, больш адкрытасці, больш жадання разумець перш, чым ацэньваць. Збіраючыся дома па вечарах пасля працоўнага дня, мы вучымся дзяліцца тым, што на сэрцы, спрабаваць не толькі слухаць, але і чуць адно аднаго. Атрыманыя веды вучаць мяне не чакаць, што мой муж здагадаецца, чаму я цяпер не ў гуморы ці пра што хачу, каб ён здагадаўся, але «прымушаюць» да шчырага дыялогу і адкрытага сэрца.
«Сужэнскія сустрэчы» ладзяць чарговыя рэкалекцыі для вашага сужэнства, якія пройдуць 14–16 лютага і 20–22 сакавіка ў цэнтры Caritas у Ляскоўцы каля Бараўлянаў, што пад Мінскам.
Сем’і, якія таксама ўдзельнічалі ў рэкалекцыях «Сужэнскіх сустрэч», дзеляцца сваімі сведчаннямі:
- Радасці і цяжкасці сямейнага жыцця. Гісторыі ўдзельнікаў «Сужэнскіх сустрэч»
- Радасці і цяжкасці сямейнага жыцця: «Бог пакрыху, маленькімі крокамі прыходзіў у нашае жыццё»
- Радасці і цяжкасці сямейнага жыцця. Гісторыя сям’і Ганны і Юрыя Лугаўцовых
- «Я ехала на ўік-энд, не ведаючы, што там будзе». Гісторыя сям’і Яўгена і Вольгі Хілько
