Постсекулярызму і рэлігійнаму плюралізму была прысвечана першая канферэнцыя Еўрапейскага Інстытута рэлігіі, якая прайшла ў Балоньі 5–8 сакавіка.
Еўрапейскі Інстытут рэлігіі быў створаны ў 2017 г. па ініцыятыве Еўрапейскага Парламента на базе Фонду Навук аб рэлігіі імя Яна XXIII у сувязі з новымі выклікамі, з якімі сутыкнулася Еўропа за апошнія некалькі дзесяцігоддзяў.
Пасля тэракту 11 верасня 2001 года ў Нью-Ёрку і цэлай серыі тэрарыстычных актаў у еўрапейскіх гарадах за апошнія некалькі гадоў заходняе грамадства зразумела, што рэлігія па-ранейшаму мае для многіх істотную ролю ў жыцці, бо ўсе гэтыя тэракты былі здзейснены рэлігійнымі экстрэмістамі.
Зусім нечакана для сябе Еўропа сутыкнулася з немагчымасцю секулярнага падыходу да жыцця, радыкальнага выключэння рэлігіі з жыцця людзей, хоць гэта і было адным з вынікаў і лозунгаў Французскай рэвалюцыі, якая так моцна паўплывала на палітыку ва ўсім свеце.
Сёння ўжо ніхто не зможа сказаць, што рэлігія — гэта няважна. За апошнія 10 гадоў людзі зразумелі важнасць дыялогу палітыкі і рэлігіі, аднак ніхто не ведае і пакуль не можа прапанаваць формы для такога дыялогу.
З 2011 года ў ААН нават ёсць спецыяльная камісія па пераадоленні неталерантнасці з-за рэлігійнай прыналежнасці, але гэта мала што змяняе.
Стары кантынент, які стагоддзямі быў апорай хрысціянства, сёння ў выніку актыўных міграцыйных працэсаў фактычна з’яўляецца постхрысціянскім грамадствам, месцам суіснавання не толькі розных хрысціянскіх канфесій, але і розных рэлігій, у першую чаргу ісламу.
Прычыны ісламізацыі Еўропы ляжаць на паверхні — з аднаго боку, гэта хуткае павышэнне ўзроўню жыцця, так званай «якасці жыцця», што робіць еўрапейскія краіны надзвычай прывабнымі для мігрантаў з Афрыкі і Блізкага Усходу, а з другога боку, гэта звязана са спажывецкім ладам жыцця (кансьюмерызмам), рэзкім зніжэннем патрэбы ў дзецях і, як вынік, хуткім старэннем насельніцтва Еўропы.
Канферэнцыя ў Балоньі прайшла на вельмі высокім навуковым узроўні — сабрала больш за 600 спецыялістаў у галіне тэалогіі, рэлігіязнаўства, сацыялогіі, паліталогіі з розных краін, незалежна ад веравызнання.
Кожны дзень ладзіліся да 50 панэльных дыскусій па розных тэмах — ад пытанняў міжрэлігійнага дыялогу і ісламскага экстрэмізму да трансгуманізму і гендарнай квір-тэорыі.
Не з усімі тэмамі мы, як католікі, можам пагадзіцца, але, відаць, гэта і было задачай арганізатараў — прадставіць рэлігійны плюралізм у максімальна шырокім спектры, бо, па словах Жан-Поля Пасэля, адказнага за міжрэлігійны дыялог у Францыі, «няведанне з’яўляецца асновай для неталерантнасці».
