3 лістапада ў нядзельным нумары папулярнага італьянскага таблоіда Corriere della Sera з’явілася вялікае інтэрв’ю з 88-гадовым кардыналам Каміллё Руіні, які доўгі час быў Папскім вікарыем Рыма і ўзначальваў Канферэнцыю біскупаў Італіі. У ім іерарх, між іншым, выказаўся пра магчымую адмену цэлібату ў Каталіцкім Касцёле.
На пытанне пра тое, ці можа такое адбыцца ў выніку нядаўняга Сіноду Біскупаў па Панамазонскім рэгіёне, кардынал Руіні адзначыў:
«У Амазоніі, а таксама ў іншых частках свету, ёсць сур’ёзны недахоп святароў, і часта хрысціянскія супольнасці застаюцца без Імшы. Таму зразумела, што з’явілася імкненне пасвячаць у святары жанатых дыяканаў, і за гэта выказалася большасць на Сінодзе.
На мой погляд, аднак, гэта памылковы выбар. Я спадзяюся і малюся, каб Папа ў будучай паслясінадальнай адгартацыі яго не зацвердзіў».
На пытанне журналіста, чаму ён лічыць гэта памылкай, кардынал Руіні адказаў:
«Асноўных прычынаў дзве. Святарскі цэлібат — гэта вялікі знак поўнага прысвячэння сябе Богу і служэнню братам, асабліва ў празмерна эратызаваным кантэксце, як цяпер. Адмовіцца ад яго, нават у выглядзе выключэння, азначала б саступіць духу гэтага свету, які заўсёды імкнецца пранікнуць у Касцёл, і было б цяжка абмежавацца толькі выключнымі выпадкамі, як у Амазоніі.
Акрамя таго, сёння сужэнства ў глыбокім крызісе: жанатыя святары і іх сужонкі сутыкнуліся б з наступствамі гэтага крызісу, і іх чалавечы і духоўны стан не мог бы ад гэтага не пацярпець».
Кардынал удакладніў: ён мае на ўвазе тое, што разведзены святар — гэта была б бяда.
Калі журналіст запытаўся ў іерарха, ці сам ён не перажываў з-за адсутнасці сям’і і дзяцей, кардынал Руіні шчыра прызнаўся:
«Мне было нялёгка жыць у цэлібаце. Гэта вялікі дар, які даў мне Пан.
Але я не заўважыў, каб мне было цяжка без дзяцей. Магчыма, з-за таго, што я меў шчасце адчуваць любоў многіх маладых людзей».
«Як жа тады пераадолець спад пакліканняў? Як напоўніць семінарыі? А таксама касцёлы, у якіх усё часцей няма вернікаў?» — запытаўся ў кардынала журналіст.
«На ўсе гэтыя пытанні ёсць толькі адзін вычарпальны адказ: мы, хрысціяне, а асабліва мы, святары і законнікі, павінны быць бліжэй да Бога ў сваім жыцці; весці больш святое жыццё і ўсяго гэтага прасіць у Бога ў малітве. Нястомна».
