«Вада, якая дае вечнае жыццё, пралілася ў нашыя сэрцы ў дзень нашага хросту; тады Бог перамяніў нас і напоўніў сваёю ласкаю. Але, магчыма, мы забыліся пра гэты вялікі дар», — адзначыў папа Францішак падчас малітвы «Анёл Панскі» на плошчы Святога Пятра ў ІІІ нядзелю Вялікага посту 19 сакавіка.
Дарагія браты і сёстры, дзень добры!
Евангелле гэтай нядзелі, трэцяй нядзелі Вялікага посту, апісвае дыялог Езуса з самаранкай (пар. Ян 4, 5–42). Гэтая сустрэча адбылася тады, калі Езус праходзіў праз Самарыю, вобласць, якая знаходзілася паміж Юдэяй і Галілеяй і была населена людзьмі, якімі юдэі пагарджалі, таму што лічылі іх схізматыкамі і ерэтыкамі. Але менавіта гэтыя людзі аднымі з першых прымуць хрысціянскую пропаведзь Апосталаў. Пакуль вучні хадзілі ў вёску па ежу, Езус застаўся каля студні, дзе просіць напіцца ў жанчыны, якая прыйшла сюды па ваду. З гэтай просьбы распачаўся дыялог. «Як гэта юдэй наважыўся чагосьці папрасіць у самаранкі?» Езус адказвае: «Калі б ты ведала, хто Я такі і які маю для цябе дар, то сама прасіла б у Мяне, і Я даў бы табе „жывой вады“ — вады, якая наталяе любую смагу і становіцца ў сэрцы таго, хто яе п’е, невычэрпнай крыніцай» (пар. Ян 4, 10–14).
Ісці да студні чэрпаць ваду — цяжка і нецікава; было б цудоўна займець такую бруістую крынічку! Але Езус гаворыць пра іншую ваду. Калі жанчына зразумела, што Чалавек, з якім яна размаўляе, — гэта Прарок, яна давярае Яму сваё жыццё і задае яму рэлігійныя пытанні. Яе смагу любові і паўнаты жыцця не змаглі наталіць пяцёра мужоў, якіх яна мела; наадварот, яна перажыла расчараванні і падманы. Таму жанчына была моцна ўражаная тою вялікаю павагаю, якую Езус праявіў да яе, і калі Ён наўпрост кажа ёй пра сапраўдную веру як пра адносіны з Богам Айцом «у Духу і праўдзе», яна здагадваецца, што гэты Чалавек, магчыма, і ёсць Месія, а Езус — што бывала вельмі рэдка — гэта пацвярджае: «Гэта Я, што гавару з табою» (пар. Ян 4, 26). Ён кажа, што Ён і ёсць Месія, жанчыне, якая мела такое неўпарадкаванае жыццё.
Дарагія браты, вада, якая дае вечнае жыццё, пралілася ў нашыя сэрцы ў дзень нашага хросту; тады Бог перамяніў нас і напоўніў сваёю ласкаю. Але, магчыма, мы забыліся пра гэты вялікі дар або лічым яго толькі адным з фактаў нашай біяграфіі; магчыма, мы шукаем «студняў», вада з якіх не наталяе нашай смагі. Забываючыся пра сапраўдную ваду, мы шукаем студняў з бруднаю вадою. Калі так, то гэтае Евангелле менавіта для нас! Не толькі для самаранкі, але для нас! Езус гаворыць з намі, як з самаранкай. Безумоўна, мы ўжо ведаем Яго, але, магчыма, пакуль яшчэ не сустрэліся з Ім асабіста. Мы ведаем, хто такі Езус, але, магчыма, пакуль яшчэ не сустрэліся з Ім асабіста, не размаўлялі з Ім і пакуль яшчэ не прынялі Яго як нашага Збаўцу. Гэты час Вялікага посту — добрая нагода для таго, каб наблізіцца да Яго, сустрэцца з Ім у малітве як у дыялогу аднаго сэрца з другім, каб паразмаўляць з Ім, паслухаць Яго; гэта добрая нагода ўбачыць Яго аблічча ў абліччы брата або сястры, якія церпяць. Такім чынам мы можам аднавіць у нас ласку хросту, наталіць нашую смагу з крыніцы Божага слова і Яго Святога Духа, і так адкрыць радасць быцця творцамі паяднання і прыладамі міру ў штодзённым жыцці.
Панна Марыя няхай дапамагае нам заўсёды чэрпаць ласку — тую ваду, што цячэ са скалы, якой з’яўляецца Хрыстус Збаўца, каб мы маглі ўпэўнена вызнаваць нашую веру і з радасцю абвяшчаць цуды любові Бога міласэрнага і крыніцы ўсялякага дабра.
Пасля малітвы «Анёл Панскі»:
Дарагія браты і сёстры,
хачу запэўніць у маёй блізкасці да дарагога народа Перу, які цяжка пакутуе ад разбуральных паводак. Я малюся за ахвяраў і за тых, хто аказвае ім дапамогу.
Учора ў Бальцано быў абвешчаны благаслаўлёным Ёзэф Майр-Нуссэр, бацька сям’і і прадстаўнік Каталіцкага дзеяння, які памёр мучаніцкай смерцю за тое, што адмовіўся стаць нацыстам, каб застацца верным Евангеллю. Сваёй маральнай і духоўнай веліччу ён з’яўляецца ўзорам для свецкіх вернікаў, асабліва для ўсіх татаў, якіх сёння мы з любоўю ўзгадваем, хоць літургічнае свята святога Юзафа адзначаецца заўтра, таму што сёння нядзеля. Прывітаем усіх татаў моцнымі воплескамі. [Людзі апладзіруюць]
Сардэчна вітаю ўсіх пілігрымаў з Рыма, з Італіі і з розных краінаў. Вітаю неакатэхуменальныя супольнасці з Анголы і з Літвы, а таксама адказных супольнасці святога Эгідыя з Афрыкі і з Лацінскай Амерыкі. Вітаю італьянскіх вернікаў з Вітэрбо, Больгарэ, Сан-Бэнэдэтто-По і студэнтаў з Тарк’яроло.
Жадаю ўсім добрай нядзелі! Не забывайцеся маліцца за мяне. Смачнага абеду і да пабачэння!
Дк. Мікола Гракаў
