На Юбілеі моладзі, які праходзіць у Рыме, узялі інтэрв’ю ў біскупа Гродзенскага Уладзіміра Гуляя, Старшыні Рады па справах душпастырства моладзі пры Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў Беларусі.
— Ваша Эксцэленцыя, Вы знаходзіцеся ў самым сэрцы Каталіцкага Касцёла — на Юбілейнай сустрэчы моладзі ў Рыме. Якія Вашы адчуванні ад гэтай падзеі?
— Гэта ўражанне, якое застаецца ў сэрцы на ўсё жыццё. Калі выходзіш на Плошчу Святога Пятра і бачыш дзясяткі тысяч маладых людзей з усяго свету, якія спяваюць, моляцца, абдымаюцца, разумееш: Касцёл сапраўды жывы, адзіны і поўны надзеі. Гэта не проста мерапрыемства — гэта сустрэча душ, гэта сведчанне веры, якое пранікае ў самую глыбіню сэрца.
— Вы адказваеце за душпастырства моладзі ў Каталіцкім Касцёле на Беларусі. Як гэтая сустрэча ўплывае на беларускую моладзь?
— Для многіх нашых маладых гэта першая паездка за мяжу, і тым больш — першы досвед удзелу ў такой маштабнай касцёльнай падзеі. Яны не проста госці — яны адчуваюць сябе часткай чагосьці вялікага. Гэта дае моладзі пачуццё годнасці, умацоўвае яе веру, дапамагае ўсвядоміць: ты не адзін. Я бачыў, як яна перажывала сустрэчу з Папам Львом — з захапленнем, са слязьмі. Гэта незабыўна.
— Раскажыце падрабязней пра сустрэчу з Папам Львом. Што асабліва кранула?
— Сам момант, калі ён з’явіўся сярод моладзі ўвечары на плошчы, — гэта было вельмі кранальна. Без пампезнасці, з прастатой і айцоўскай усмешкай. А яго словы: «Вы — святло для свету, маякі надзеі нават у самых цёмных месцах» — гэта не проста фраза. Гэта місія. Моладзь пачула, што яна патрэбная Касцёлу. Што Хрыстус давярае ёй. І яна з радасцю і шчырасцю адказала на гэты заклік.
— Што Вы скажаце пра саму атмасферу сустрэчы?
— Рым стаў сапраўдным домам для моладзі. Дзіўнае адчуванне: на вуліцах — розныя мовы, культуры, сцягі, а паміж людзьмі — ніводнага канфлікту, толькі ўзаемная павага і радасць. Мы перажываем няпросты час у свеце, але тут, у Рыме, Пан паказаў, што мір магчымы, што сяброўства паміж народамі — гэта не ілюзія, а рэальнасць, калі Хрыстус — у цэнтры.
— Як Вы плануеце перадаць гэты дух у Беларусь?
— Натхненнем. Сведчаннем. Тыя маладыя, што былі ў Рыме, абавязкова падзеляцца сваімі перажываннямі з іншымі. А мы як пастыры мусім падтрымаць гэты агонь, каб ён не згас. Ужо цяпер мы плануем моладзевыя сустрэчы падзякі, малітоўныя вечары, сведчанні ў парафіях, каб гэты Юбілей стаў не толькі ўспамінам, але пачаткам новага этапу ў служэнні моладзі ў Беларусі.
— Што б Вы хацелі сказаць тым маладым людзям, якія не змаглі прыехаць у Рым?
— Дарагія маладыя, вы не па-за Касцёлам — вы яго сэрца. Не абавязкова быць у Рыме, каб пачуць голас Бога. Галоўнае — адкрыць сэрца, маліцца, жыць Евангеллем, быць побач з бліжнім. Гэты Юбілей кажа нам усім: Бог давярае табе. І гэта не проста словы — гэта любоў, якая заўсёды ідзе насустрач.
— Дзякуй, Ваша Эксцэленцыя, за гэта глыбокае сведчанне.
— І вам дзякуй. Няхай гэты рымскі вецер надзеі дакранецца і да нашай Беларусі. Мы — Касцёл, які жыве, спадзяецца і ідзе наперад.
