Падчас агульнай аўдыенцыі, якая 27 кастрычніка прайшла ў ватыканскай Зале Паўла VI, Папа Францішак працягнуў катэхетычны цыкл аб Пасланні да Галатаў.
Як паведамляе Беларуская рэдакцыя парталу Vatican News, Святы Айцец заўважыў, што ўсё прапаведванне святога Паўла было засяроджана на Езусе і Яго пасхальнай таямніцы, а галатам, якія «мелі спакусу закласці ў аснову сваёй рэлігійнасці захаванне запаведзяў і традыцый, ён нагадваў пра галоўную падзею збаўлення і веры: смерць і ўваскрасенне Пана».
На думку Папы Францішка, нават і сёння многія людзі шукаюць у першую чаргу «рэлігійнай бяспекі», а не «жывога і сапраўднага Бога, засяроджваючыся на рытуалах і прадпісаннях, а не на тым, каб усёй сваёй сутнасцю прыняць Бога любові».
Гэта спакуса «новых фундаменталістаў», якіх «палохае шлях наперад», і таму яны «вяртаюцца назад, бо так адчуваюць сябе ў бяспецы». Павел жа прасіў «вярнуцца да істотнага; да Бога, які дае нам жыццё ва ўкрыжаваным Хрысце».
«Калі губляем нітку духоўнага жыцця, калі нас пераследуюць тысячы праблем і думак, прымем параду Паўла: станем перад Укрыжаваным Хрыстом, пачнем зноў з Яго, возьмем у рукі ўкрыжаванне, прыціснем яго да сэрца або паўдзельнічаем у адарацыі Эўхарыстыі, у якой Езус з’яўляецца Хлебам, ламаным за нас; Укрыжаваным Уваскрослым; сілай Бога, які ўлівае сваю любоў у нашыя сэрцы», — заклікаў Пантыфік.
Папа Францішак заўважыў, што калі мы сустракаем Укрыжаванага Езуса ў малітве, атрымлівае дар Святога Духа, які з’яўляецца пачаткам духоўнага жыцця. «Гэта Ён змяняе сэрца: не нашыя ўчынкі, а дзеянне Святога Духа ў нас! Гэта Ён кіруе Касцёлам, а мы пакліканы быць паслухмянымі Яго дзеянню, якое дзьме, куды і як хоча», — сказаў Папа, падкрэсліваючы, што менавіта Святы Дух пераканаў нават самых упартых з апосталаў у тым, што Евангелле Езуса адрасавана ўсім, а не вузкаму колу прывілеяваных.
«Такім чынам жыццё супольнасці адраджаецца ў Святым Духу і заўсёды дзякуючы Яму мы ўмацоўваем нашае хрысціянскае жыццё і працягваем нашую духоўную барацьбу», — сказаў Пантыфік.
Святы Айцец заўважыў, што ў Пасланні да Галатаў апостал паказаў два супрацьлеглыя бакі духоўнай барацьбы чалавека: «учынкі цела» і «плады Духа». «Учынкі цела» — гэта паводзіны, што супярэчаць Божаму Духу. Апостал назваў іх так «не таму, што ў чалавечым целе ёсць нешта няправільнае ці дрэннае», але таму, што яны датычацца «выключна зямнога вымярэння чалавека, замкнёнага ў самім сабе, у гарызантальным жыцці, які кіруецца нізкімі інстынктамі і закрывае дзверы для Духа, што ўздымае і адкрывае на Бога і іншых людзей». Да гэтых учынкаў адносіцца «эгаістычнае выкарыстанне сексуальнасці, магічныя практыкі, якія з’яўляюцца ідалапаклонствам і пагражаюць міжасобасным адносінам: «варожасць, спрэчкі, зайздрасць, гнеў, сварлівасць, звады» (пар. Гал 5, 19–21), — нагадаў пастыр паўсюднага Касцёла.
Ён падкрэсліў, што пладамі Духа, наадварот, з’яўляюцца «любоў, радасць, супакой, доўгацярплівасць, лагоднасць, дабрыня, вернасць, далікатнасць, стрыманасць» (Гал 5, 22). «Хрысціяне, які праз хрост „апрануліся ў Хрыста“, пакліканы жыць такім чынам. Цудоўнае духоўнае практыкаванне можа заключацца ў тым, каб перачытаць спіс святога Паўла і паглядзець на свае ўласныя паводзіны, каб убачыць, ці суадносяцца яны, ці сапраўды мы жывем паводле Святога Духа, ці прыносіць наша жыццё такія плады. Напрыклад, першыя тры — любоў, радасць і супакой. Па іх пазнаецца, ці жыве ў чалавеку Святы Дух», — сказаў Пантыфік.
На думку Святога Айца, «гэтае настаўленне апостала ставіць цудоўны выклік перад нашымі супольнасцямі». «Часам у тых, хто набліжаецца да Касцёла, складаецца ўражанне, што яны сутыкаюцца са шчыльнай масай загадаў і прадпісанняў <…>. Так можа быць у нейкім таварыстве, а не ў Касцёле!
На самай жа справе нельга зразумець прыгажосці веры ў Езуса Хрыста на аснове вялікай колькасці запаведзяў і нейкага маральнага бачання, якія, развіваючыся ў мноства плыняў, могуць прымусіць нас забыцца пра першапачатковую плённасць любові, што сілкуецца малітвай, адорвае нас супакоем і радасным сведчаннем.
У той жа час, жыццё Духа, якое выражаецца ў сакрамэнтах, не можа быць задушана бюракратыяй, што перашкаджае доступу да ласкі Духа, творцы навяртання сэрца <…>. Таму мы нясем вялікую адказнасць за абвяшчэнне ўкрыжаванага і ўваскрослага Хрыста, натхнёнае подыхам Духа любові, бо толькі Любоў мае сілу прыцягнуць і змяніць сэрца чалавека», — завяршыў катэхезу Папа Францішак.
