14 снежня, каля 7 гадзін раніцы, у мястэчку Сапоцкін (Сапоцкінскі дэканат, Гродзенская дыяцэзія) здарыўся пажар у мясцовым касцёле Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і Святога Язафата Кунцэвіча.
Касцёл у Сапоцкіне — адна з найстарэйшых каталіцкіх святынь Беларусі. Гісторыя яго ўзыходзіць да XVIII стагоддзя. Першапачаткова на гэтым месцы стаяў драўляны касцёл, які пазней быў перабудаваны ў камені. У розныя гістарычныя перыяды касцёл перажываў няпростыя часы: войны, змену ўлад і рэлігійныя ганенні. Аднак дзякуючы намаганням мясцовых жыхароў і духавенства яго захавалi. У XIX стагоддзі касцёл неаднаразова рэстаўраваўся, а ў савецкія часы яго лёс апынуўся пад пагрозай — ён быў зачынены і выкарыстоўваўся не па прызначэнні. На сённяшні дзень ён з'яўляецца не толькі дзейным рэлігійным аб'ектам, але і гістарычным помнікам архітэктуры.
На момант прыбыцця да месца інцыдэнту ратавальнікаў дах будынка быў ахоплены агнём. Пажар быў ліквідаваны каля 14.00.
«Пашкоджаны дах і кроквавая сістэма па ўсёй плошчы будынку. Закураны сцены, столь і ўнутраннае ўбранства касцёла»,
— паведамілі ў МНС.
З нагоды пажару біскуп Гродзенскі Уладзімір Гуляй кіруе свой зварот
Дарагія браты і сёстры ў Хрысце!
Сёння раніцай, 14 снежня, каля сёмай гадзіны, у касцёле ў Сапоцкіне адбыўся пажар, у выніку якога быў пашкоджаны дах святыні. Гэтая падзея глыбока закранула сэрцы вернікаў, бо гаворка ідзе не толькі пра матэрыяльную шкоду, але, перадусім, пра месца, дзе на працягу многіх гадоў і сёння гучыць малітва, дзе людзі сустракаюцца з Панам Богам і адно з адным.
Ад імя Гродзенскай дыяцэзіі і ад сябе асабіста выказваю шчырую блізкасць і духоўную падтрымку пробашчу парафіяльнай супольнасці і ўсім вернікам сапоцкінскай парафіі.
У гэты цяжкі момант мы ўсе яднаемся з вамі ў малітве, веры і надзеі, упэўненыя, што Пан Бог не пакідае свой народ і з кожнага выпрабавання выводзіць да аднаўлення і новага жыцця.
Асаблівыя словы глыбокай удзячнасці скіроўваю пажарным і ўсім службам, якія з вялікай адданасцю, прафесіяналізмам і рызыкай для ўласнага жыцця ўдзельнічалі ў ліквідацыі пажару. Дзякую таксама ўсім, хто не застаўся абыякавым, хто прыйшоў на дапамогу, маліўся і выказаў сваю салідарнасць. Ваша ахвярная служба і чалавечая еднасць з’яўляюцца жывым сведчаннем дабра, якое з Божай ласкі перамагае любую цемру.
Мы перажываем гэты досвед напярэдадні свята Божага Нараджэння, калі Сын Божы прыходзіць у свет, каб асвятліць цемру, умацаваць зломленыя сэрцы і падарыць надзею. Няхай гэтае выпрабаванне стане для нас заклікам да яшчэ большай еднасці, узаемнай падтрымкі і глыбокага даверу Пану Богу, які ўсё адраджае.
Запэўніваю ўсіх вернікаў у сваёй малітве і пастырскай блізкасці.
Уся Гродзенская дыяцэзія трымаецца разам з вамі!
З пастырскім благаслаўленнем,
Уладзімір Гуляй,
Біскуп Гродзенскай дыяцэзіі
14 снежня 2025 года
