11 кастрычніка ў парафіяльным касцёле святой Тэрэзы Авільскай у Шчучыне адбылася пахавальная святая Імша ў інтэнцыі спачылага айца Віктара Занеўскага з Ордэна Пабожных Школ (піяраў).
Як адзначае Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі, айцец Віктар быў першым з пасляваенных часоў піярам з Беларусі. Апошнія гады ён служыў у Польшчы, дзе і адышоў у вечнасць.
На Эўхарыстыі сабраліся шматлікія вернікі з піярскіх парафій Шчучына, Ліды і іншых месцаў. Прысутнічала шмат святароў і асобаў кансэкраванага жыцця. Таксама прысутнічалі маці спачылага Галіна і яго сястра Аліна.
Цэлебрацыю Імшу ў інтэнцыі жыцця вечнага для спачылага манаха і святара ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч.
На пачатку пахавальнай літургіі іерарх падкрэсліў, што смерць айца Віктара заўчасная, аб чым сведчыць узрост яго адыходу ў вечнасць — пахаванне адбылося напярэдадні яго 48-а дня нараджэння.
Біскуп заклікаў усіх да малітвы за спачылага, якая з’яўляецца найвышэйшай удзячнасцю за ўсё дабро, якое вернікі атрымалі праз яго святарскае служэнне.
У гаміліі біскупскі вікарый Лідчыны ксёндз канонік Уладзімір Гуляй адзначыў, што немагчыма пазбегнуць смерці кожнаму чалавеку, таму трэба кожную хвіліну быць падрыхтаваным да сустрэчы з Богам у вечнасці.
Пасля Імшы пробашч шчучынскай парафіі айцец Андрэй Агель SchP прачытаў ліст правінцыяла Польскай правінцыі Ордэна Піяраў айца Матэвуша Піндэльскага, у якім перадаецца спачуванне родным спачылага, а таксама ўсім, каго засмуціла яго смерць.
Дзелячыся сваімі ўспамінамі пра сувязі, якія злучалі яго з памерлым сабратам, айцец Агель падзякаваў усім за ўдзел у пахаванні і за малітвы міласэрнаму Богу ў інтэнцыі спачылага.
Пасля Імшы цела спачылага айца Віктара Занеўскага SchP было пахавана на мясцовых могілках.
Віктар Занеўскі нарадзіўся 12 кастрычніка 1974 года ў Гродне.
У 18 гадоў уступіў у навіцыят манаскага ордэна піяраў у Ловічы (Польшча). Праз год даў першыя манаскія абяцанні і пачаў філасофска-тэалагічную вучобу ў Тэалагічным інстытуце ксяндзоў місіянераў у Кракаве.
У 1999 годзе прынёс вечныя абяцанні ў Ордэне Піяраў і прыняў дыяканскае пасвячэнне, а праз год прэзбітэрскае. Пачаў святарскае служэнне ў Шчучыне, а потым у Лідзе, дзе выконваў функцыю адміністратара новай парафіі і заняўся будаўніцтвам касцёла.
Выконваў функцыю настаяцеля супольнасці ў Лідзе і Шчучыне да 2006 года У 2007–2008 гадах быў катэхетам і душпастырам у парафіі ў Кракаве-Ракавіцэ.
У 2009 годзе вярнуўся ў Беларусь, у новую парафію ў Чавусах (Мінска-Магілёўская архідыяцэзія). У 2011–2012 гадах выконваў функцыю душпастыра ў кракаўскай парафіі ў Ракавіцэ, а з 2013 года — у піярскай парафіі ў Болшэве.
Застаўся ў памяці людзей як душпастыр, які ставіўся з разуменнем да вернікаў, быў таксама таленавітым прапаведнікам.
Хвароба сэрца была прычынай яго гатоўнасці да смерці і ўмення даць пра гэта сведчанне. Ён ахвотна падкрэсліваў, наколькі многім удзячны малітве парафіянаў у Болшэве, асабліва ружанцовым колам.
Адышоў у вечнасць 3 кастрычніка ў Гадзіну міласэрнасці ў шпіталі ў Вейхерове пасля цяжкай аперацыі, ва ўзросце 47-і гадоў.
