Тым, хто не можа цяпер быць у Будславе, але сумуе па гэтым асаблівым месцы, прапануем занурыцца ў будслаўскую атмасферу, якую адчувальна перадаюць здымкі Віктара Малышчыца.
Аўтар распавядае гісторыю стварэння чароўнай галерэі вобразаў.
«Раніца тады атрымалася незвычайная. Я прывык, што з першымі промнямі сонца туман над ракой адразу рассейваецца за лічаныя хвіліны. А тут ён толькі пачаў узмацняцца, па вёсцы проста паміж хат паплылі аблокі, а сонца пачало хавацца ў туманныя клубы.
З дрона было бачна, што на Будслаў насоўваецца гіганцкая туманная коўдра метраў на сто таўшчынёй (як потым я ўбачыў на здымках са спадарожніка, гэтая незвычайная воблачнасць займала гіганцкую прастору прыблізна 100х100 км).
І хоць я не птушка, на экране смартфона было вельмі незвычайна адчуць, што вось тут ужо пахмурна і аблокі поўзаюць па вуліцах, а на метраў сто вышэй — блакітнае неба і пейзаж, нібы з борта самалёта. І пакуль гэтае покрыва насоўвалася на касцёл, удалося зрабіць колькі кадраў», — піша Віктар Малышчыц на сваёй старонцы ў сацыяльнай сетцы Facebook.
Будслаў, ахінуты туманнай коўдрай, заварожвае незямным хараством і велічнаю цішынёю, у якой прамаўляе Бог.
Сузіраючы здымкі будслаўскай святыні і навакольны пейзаж, можна пачуць лагодны голас Марыі: «Тое, што Ён скажа вам, зрабіце», а таксама словы з вуснаў Збаўцы: «Вось Маці твая…»
