9 красавіка, у Вялікі чацвер, у катэдральным касцёле св. Францішка Ксавэрыя ў Гродне адбылася Імша Хрызма. Згодна са старажытнай традыцыяй, гэтая Імша цэлебруецца толькі ў катэдры, яе цэлебрацыю ўзначальвае біскуп і ў ёй удзельнічаюць усе святары, якія служаць у мясцовым Касцёле.
Як паведамляе Grodnensis.by, на Імшы ў сувязі з пандэміяй каранавірусу сабраліся ў гэтым годзе толькі ксяндзы дэканы і тыя святары, якія захацелі прыняць у ёй удзел, каб супольна дзякаваць Езусу Хрысту за вялікі і цудоўны дар святарства, які Ён даў свайму Касцёлу.
Прысутнічалі таксама сёстры законныя, семінарысты і вернікі. Натоўпаў людзей, як гэта бывае звычайна, сёлета не было. Вернікі духоўным чынам ядналіся з прэзбітэрыем Касцёла на Гродзеншчыне, дзякуючы Богу за сваіх душпастыраў, з чыёй дапамогай могуць карыстацца з сакрамэнтальнага жыцця Касцёла і ўзрастаць духоўна.
Цэлебрацыю Эўхарыстыі ўзначаліў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, удзельнічаў таксама дапаможны біскуп дыяцэзіі Юзаф Станеўскі.
У гаміліі біскуп Кашкевіч нагадаў, што святары моцай сакрамэнту пасвячэння асаблівым чынам удзельнічаюць у адзіным і вечным святарстве Езуса Хрыста.
Іерарх падкрэсліў, што кожны святар быў абраны, пакліканы і пасланы, каб быць распарадчыкам, ці інструментам, бясконцай Хрыстовай любові і бязмежнай міласэрнасці.
«Мы рэалізуем гэтае заданне, калі абвяшчаем народу Божае слова, здзяйсняем Эўхарыстычную Ахвяру, удзяляем вернікам святыя сакрамэнты, вучым дзяцей і моладзь праўдам хрысціянскай веры, атачаем асаблівай апекай і клопатам тых, хто найбольш патрабуе нашай дапамогі: хворых, церпячых, убогіх духоўна і матэрыяльна, зняволеных злом, згубленых у жыцці», — дадаў біскуп.
Пастыр Касцёла на Гродзеншчыне падкрэсліў, што «святарскім словам і ўчынкам, а найперш моцай Божай ласкі мы павінны лячыць зламаныя чалавечыя сэрцы, абуджаць у іх нястомна веру і надзею, указваць людзям аблічча Бога як любячага Айца, багатага на міласэрнасць і прабачэнне».
Іерарх адзначыў, што сённяшні свет мае патрэбу ў святарах — і святарах сапраўды святых, паводле Божага Сэрца.
Таму ён заклікаў духавенства, якое служыць у Касцёле на Гродзеншчыне, абудзіць у сабе нанова прагненне святарскай святасці і нястомна вяртацца да Вячэрніка, бо там пачатак і крыніца паклікання.
«Цэлебруючы ў гэты выключны дзень Эўхарыстычную Ахвяру, папросім Хрыста Пана, каб нястомна нас аднаўляў, асвячаў і ўдасканальваў сваёй ласкай. Няхай яна ўчыніць, каб мы яшчэ лепш, яшчэ больш верна рэалізоўвалі гэтае пакліканне, якім Пан Бог пажадаў нас адарыць без аніякіх нашых заслуг», — дадаў біскуп.
Іерарх заахвоціў сваіх сабратоў у святарстве і ўсіх вернікаў выказваць удзячнасць Пану за святароў руплівых і святых, паводле Божага Сэрца, якія бязмежна палюбілі сваё святарства і таму з’яўляюцца для іншых узорам для наследвання.
Біскуп заклікаў таксама маліцца за тых святароў, якія перажываюць розныя цяжкасці і крызісы, каб Божая ласка і братэрская падтрымка дапамаглі ім нанaва адкрыць «дар і таямніцу» ўласнага паклікання.
Іерарх узгадаў і пра святароў, якіх у гэтым годзе Пан Бог — заўчасна, мяркуючы па-чалавечы, — забраў да сябе: ксяндза каноніка Алега Дуля, дэкана Ваўкавыскага, і ксяндза Паўла Барысевіча, пробашча з Наваельні.
На заканчэнне гаміліі біскуп звярнуўся да вернікаў з традыцыйнай просьбай маліцца за іерархаў і святароў.
«Няхай дзякуючы вашым малітвам Дух Святы працягвае нанова распальваць у нашых сэрцах Божую любоў, жаданне асабістай святасці, руплівасць і ахвярнасць у спаўненні душпастырскіх абавязкаў, каб мы маглі як мага лепш служыць тым, да каго Хрыстус нас пасылае», — сказаў ён.
Падчас Імшы духавенства аднавіла святарскія абяцанні, просячы ў Бога трываласці нa далейшыя гады служэння і моцы духу ў рэалізацыі заданняў, якія ставіць Хрыстус. Святары выказалі жаданне да больш цеснага з’яднання з Хрыстом і жаданне знайсці першасную руплівасць сваіх душпастырскіх сэрцаў.
Адбылося таксама асвячэнне алеяў, неабходных для ўдзялення сакрамэнтаў.
У гэты выключны для кожнага святара дзень біскуп падзякаваў усім душпастырам Гродзенскай дыяцэзіі за іх служэнне, абвяшчэнне Божага слова і ўдзяленне святых сакрамэнтаў, катэхізацыю дзяцей і моладзі, клопат аб пажылых, хворых і церпячых людзях, будаўніцтва і рамонт касцёлаў і найперш за сведчанне святарскага жыцця.
