Былі братамі. Нарадзіліся ў першай палове IX ст. у Солуні (Фесалонікі ў Грэцыі) у шматдзетнай сям’і. Адзін з іх, Канстанцін, уступіў у закон, прыняўшы імя Кірыл, і атрымаў у Канстанцінопалі цудоўную адукацыю, за што сучаснікі называлі яго «філосафам». Будучы ўжо дасведчаным місіянерам, у 862 г. разам з братам Мятодам ён накіроўваецца на місію ў Маравію, валадар якой прасіў прыслаць святароў, якія б размаўлялі па-славянску.
Браты дасягнулі вялікіх поспехаў у сваёй місіянерскай дзейнасці, і гэтаму ў вялікай ступені паспрыяла стварэнне імі славянскага пісьменства (глаголіцы). Кірыл пераклаў на славянскую мову жыццяпісы Айцоў Касцёла і Святое Пісанне, а таму лічыцца заснавальнікам славянскай літаратуры. Пасля некалькіх гадоў працы браты накіраваліся ў Рым, да Папы Адрыяна ІІ, які ўпершыню зацвердзіў літургію на славянскай мове. 14 лютага 869 г. у Рыме памёр Кірыл. Ён быў пахаваны ў базыліцы св. Клімэнта, дзе яго цела спачывае і цяпер, а яго старэйшага брата, Мятода, Папа пасвяціў на арцыбіскупа Маравіі і Паноніі (сучасная Венгрыя), дзе ён нястомна працягваў абвяшчаць Евангелле. Яго дзейнасці, што дасягала нават польскіх земляў, моцна перашкаджалі нямецкія біскупы, якія былі супраць славянскай літургіі і нават на працягу двух з паловаю гадоў трымалі святога пад арыштам. Яго вызваліў Папа Ян VIII, які зацвердзіў Мятода на ўсіх яго пасадах і пацвердзіў дазвол карыстацца славянскаю моваю ў літургіі.
Мятод памёр 6 красавіка 885 г., хутчэй за ўсё, у Веляградзе ў Маравіі. Пасля яго смерці літургія на славянскай мове ізноў была забаронена. За вялікія заслугі ў абвяшчэнні хрысціянскай веры сярод славянскага насельніцтва, святых Кірыла і Мятода называюць «Апосталамі славянаў». У Балгарыі адной з вышэйшых дзяржаўных узнагародаў з’яўляецца ордэн святых Кірыла і Мятода. Імя святых, якія знаходзяцца ў вялікай пашане і ў Праваслаўнай Царкве, носіць адна з вуліц у Мінску. Святы Айцец Ян Павел ІІ, беручы пад увагу такое вялікае значэнне гэтых святых для ўсіх славянаў, абвясціў іх таксама Апекунамі Еўропы.
