21 лістапада ў Лодзі (Польшча) адбылося пахаванне ксяндза каноніка Здзіслава Вэдэра SDB, які шмат гадоў нёс душпастырскае служэнне ў Беларусі. Заслужаны святар, які быў найстарэйшым салезіянінам у нашай краіне, адышоў у вечнасць 11 лістапада на 87-м годзе жыцця і 61-м святарства.
Як паведаміла Прэс-служба Гродзенскай дыяцэзіі, у касцёле святой Тэрэзы ад Дзіцяткі Езуса і святога Яна Боско ў Лодзі, на радзіміе спачылага святара, адбылася пахавальная Імша, цэлебрацыю якой узначаліў дапаможны біскуп Лодзкай архідыяцэзіі Ірэнэуш Пэнкальскі.
Гамілію прамовіў сабрат спачылага святара з Беларусі, Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Аляксандр Яшэўскі SDB.
Іерарх засяродзіў увагу на асобе ксяндза Здзіслава, які апошнія больш як 20 гадоў з вялікай руплівасцю служыў на Беларусі і зрабіў вялікі ўнёсак у адраджэнне Каталіцкага Касцёла на нашай зямлі.
У цырымоніі пахавання ўдзельнічалі браты салезіяне з трох польскіх інспекторый, дэлегатуры на Беларусі і з Масквы, дэлегацыі сясцёр салезіянак з розных краін і сясцёр назарэтанак з Беларусі.
Пахавальныя абрады на могілках правёў біскуп Аляксандр Яшэўскі.
Здзіслаў Вэдэр нарадзіўся ў 1936 годзе ў вёсцы Слепятніца каля Лодзі ў Польшчы ў веруючай сям’і. Быў пятым з 11-і дзяцей, трое з якіх памерлі падчас Другой сусветнай вайны.
Жаданне служыць Богу адчуў у 11 гадоў. У 13 гадоў, нічога не сказаўшы бацькам, напісаў заяву ў ніжэйшую духоўную семінарыю ў Лодзі і праз тыдзень атрымаў адказ, што прыняты.
Пасля двух гадоў вучобы ў семінарыі ўступіў у кангрэгацыю салезіянаў. У 1952 годзе даў першыя манаскія абяцанні, 3 чэрвеня 1962 года атрымаў прэзбітэрскае пасвячэнне.
Пазней скончыў Люблінскі каталіцкі ўніверсітэт імя Яна Паўла ІІ, абараніў ліцэнцыят па літургіі і пастаральнай тэалогіі.
Шмат гадоў служыў у Польшчы, працуючы пры парафіях і ў месцах салезіянскай фармацыі. У 1980–1984 гадах быў дырэктарам філасофскага курса Вышэйшай духоўнай семінарыі салезіянаў у Кутне-Вазнякове.
У 1984–1990 гадах выконваў абавязкі інспектара салезіянскай інспекторыі святога Станіслава Косткі ў Варшаве. Пасля служыў на тэрыторыі былога СССР у Жупранах і Лідзе, потым у Маскве.
10 гадоў выконваў функцыю адказнага, а потым першага святара Салезіянскай усходняй акругі, у склад якой уваходзілі Беларусь, Літва, Расія, Украіна і Грузія. На працягу жыцця наведаў дзясяткі краін.
У 2002 годзе прыбыў у Смаргонь, дзе стаў пробашчам парафіі святога Міхала Арханёла і настаяцелем законніцкай супольнасці салезіянаў.
У 2015–2017 годзе выконваў функцыю духоўнага айца Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне.
У 2017 годзе за заслугі перад Касцёлам Гродзенскай дыяцэзіі быў прызначаны ганаровым канонікам катэдральнага капітула Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і святога Казіміра.
Апошнія гады жыцця правёў у смаргонскай парафіі, выконваючы ў ёй абавязкі вікарыя.
