«Паводле дакладнага аналізу, Папа ў Amoris laetitia не прапанаваў ніводнай дактрыны, у якую належала б верыць і якая б адкрыта або ўкрыта супярэчыла яснай дактрыне Святога Пісання і дагматам, акрэсленым Касцёлам адносна сакрамэнту сужэнства, пакаяння і Эўхарыстыі», — напісаў кардынал Джордж Людвіг Мюлер ва ўступе да кнігі Роко Буцільёнэ «Добразычлівыя адказы крытыкам Amoris laetitia».
Былы прэфект Кангрэгацыі Веравучэння перакананы, што папа Францішак у сваёй адгартацыі пацвердзіў дактрыну пра ўнутраную і знешнюю непарыўнасць сакрамэнтальнага сужэнства.
Іерарх таксама падкрэслівае, што, паводле меркавання Пантыфіка, самым важным застаецца душпастырскі клопат пра ўмацаванне сужэнстваў, каб тыя былі моцнымі і не распадаліся.
Кардынал Мюлер адзначае, што хоць у несакрамэнтальных сужэнствах і можна адшукаць пэўныя элементы канстытутыўнага сужэнства, аднак яны не адпавядаюць усім крытэрыям, каб прызнаць іх добрымі, а спрэчнасць з добрым ніколі не можа стаць яго часткай або пачаткам шляху да спаўнення Божай волі.
У адгартацыі Amoris laetitia, як сцвярджае іерарх, нідзе не гаворыцца, што ахрышчаны чалавек, які знаходзіцца ў стане смяротнага граху, можа атрымаць дазвол на прыняцце святой Камуніі.
Былы прэфект Кангрэгацыі Веравучэння падкрэслівае, што гэты дакумент не нясе з сабою ніякага пералому ў навучанні адносна сітуацыйнай этыкі, а значыць не супярэчыць энцыкліцы Veritatis splendor папы Яна Паўла ІІ.
