Навучэнец семінарыі ў Гродне Яўген Амасёнак дзеліцца сваімі ўражаннямі ад летняй практыкі ў парафіі побач з Лонданам. На працягу месяца семінарыст жыў у невялікай вёсцы Грэйт Міссэндэн, дапамагаючы пробашчу ў душпастырскай службе.
«Я вельмі ўдзячны Богу, што падчас практыкі сустрэў на сваім шляху менавіта такіх святароў, якія моцна шануюць і прытрымліваюцца тых каталіцкіх традыцый, якія блізкія нашаму сэрцу. Сярод англічан, якія ў сваёй большасці з’яўляюцца пратэстантамі, гэта вялікая рэдкасць.
Штодзённая святая Імша, разважанні над таямніцамі святога Ружанца, удзел у сакрамэнце хросту і намашчэння хворых, наведванне турмы і шматлікія сустрэчы з вернікамі спрыялі таму, каб я яшчэ больш адчуў неабходнасць і значнасць святарскага служэння.
Упершыню мне давялося прысутнічаць на святой Імшы, падчас якой два браты-аўгустыянцы склалі перад Богам вечныя манаскія абяцанні ў адной з лонданскіх святыняў.
Таксама я меў унікальную магчымасць падзяліцца з вернікамі некаторымі думкамі наконт свайго паклікання, распавесці гісторыю жыцця св. Максімільяна Кольбэ і паразважаць разам з імі над бязмежнай таямніцай святой Эўхарыстыі.
Нязвыклым было для мяне тое, што пасля нядзельнай Імшы пробашч парафіі развітваўся з кожным вернікам пааасобку, якія, у сваю чаргу, запрашалі нас на супольны абед ці вячэру.
Здзівіў мяне таксама факт, што святар ўспрымаецца веруючымі не як пастыр ці настаўнік, а хутчэй як блізкі сябар, які карыстаецца павагай і чыя роля заключаецца ў тым, каб не нагадваць вернікам, як трэба жыць, а проста быць заўсёды гатовым дапамагчы ў складаную хвіліну.
Англічане гасцінныя, добразычлівыя і надзвычай ветлівыя людзі. На працягу дня брытанец кажа «please» і «sorry» незлічоную колькасць разоў.
Напрыклад, калі выпадкова наступіце англічаніну на нагу, хутчэй за ўсё ён папросіць прабачэння першым. І нават калі вы толькі пачалі вывучаць англійскую мову, вам скажуць, што вы валодаеце ёю ў найвышэйшай ступені. Паколькі мая англійская далёкая ад ідэалу, мне гэта казалі сотні разоў. У выпадку пярэчанняў дададуць, што іх руская ўсё роўна горшая.
Немагчыма не заўважыць, што англічане вельмі ганарацца сваімі... садамі. Калі вам пашчасціць атрымаць запрашэнне ў прыватны дом, то нават не спадзявайцеся на экскурсію па пакоях. У першую чаргу вам, напэўна, пакажуць сад, распавядуць пра кожнае дрэва і кветачку і будуць чакаць вашай рэакцыі.
Пра англійскія традыцыі можна гаварыць гадзінамі, як гэта звычайна робяць англічане, абмяркоўваючы апошнія падзеі за кубачкам гарбаты з малаком. Хачу толькі падзякаваць Пану Богу за атрыманую магчымасць дзяліцца ў іншамоўным асяроддзі самым каштоўным у маім жыцці — радасцю штодзённага прабывання з Хрыстом».
