Пошук

24.07.2017 17:28   Апрацаваў Ілья Лапато / Catholic.by

Дзве жанчыны самастойна спланавалі пешую пілігрымку і за чатыры дні прайшлі больш за 80 км.

Пра свой досвед дарогі ў санктуарый Маці Божай Шкаплернай у Гудагаі расказвае Надзея Мажуць, катэхетка парафіі Божага Цела ў Беразінскім.

«Ішлося лёгка. Нічога не баяліся»

У Гудагай на марыйны фэст Надзея Мажуць звычайна прыязджае цягніком з Маладзечна разам з сяброўкамі. Аднойчы па дарозе ад станцыі да санктуарыя на іх абрынулася навальніца. Людзі, якія ішлі ў вёску, вымаклі наскрозь. Але Надзея і дзве яе сяброўкі ...засталіся сухія.

«Для нас гэта быў цуд, — прыгадвае жанчына. — А для мяне — знак. Тады ж і нарадзілася жаданне здзейсніць пешую пілігрымку з Маладзечна ў Гудагай». Як зазначае Надзея, менавіта той выпадак надаў ёй упэўненасці. У пілігрымцы, у якую яна выправілася з сяброўкай Аленай Еўграшынай, яна не адчувала страху.

Дарогу для маршрута яны спраўдзілі ў інтэрнэце. У пілігрымку ўзялі карыматы, спальнікі, дажджавікі і лекі. Яшчэ тэрмас і бутэрброды — на першы дзень.

Ідэя пілігрымкі саспявала ў Надзеі паступова. Калісьці пешшу сюды прыходзілі яе бабуля і прабабуля з Жупранаў, а таксама бацька. Толькі ў іх дарога займала паўдня, а ў Надзеі — чатыры.

«Мы ішлі па шашы, праз лес і поле. Але аднойчы апынуліся на раздарожжы, не ведаючы, які з трох кірункаў выбраць, — прыгадвае жанчына. — Рашылі, што калі пойдзем не туды, то вернемся і збочым. Але выбраная сцежка была той самай». У першы дзень Надзея і Алена прайшлі 17 км і заначавалі ў в. Маркава.

«Зранку да нас з Лебедзева адмыслова прыехаў кс. Уладзімір Русак, каб благаславіць на наступныя 26 км», — прызнаецца Надзея Мажуць.

Большую частку дарогі ў другі дзень яны прайшлі пад дажджом, а пад вечар дайшлі да Смаргоні, дзе заначавалі ў катэхетычным доме пры касцёле. У трэці дзень жанчын чакалі Солы, Дайлідкі і Ашмяны, а таксама размытая пасля дажджу дарога.


Была ў пілігрымцы і духоўная праграма.

«Спявалі Гадзінкі і марыйныя песні, маліліся на ружанцы Вяночак да Божай Міласэрнасці, праводзілі нават “канферэнцыі” — чыталі разважанні і артыкулы з часопіса “Авэ Марыя” — так праходзіў кожны дзень», — заключае Надзея.

 

Чацвёрты і апошні дзень пілігрымкі жанчынам давялося ісці па жвірыстаму грунту — з безліччу дробных каменьчыкаў пад нагамі. «Нягледзячы на гэтае каменне, уздоўж дарог было вельмі прыгожа — цэлыя букеты кветак рознага колеру, быццам Сама Маці Божая выйшла насустрач нам!» — прызнаецца Надзея.


Хвіліны, калі Надзея і Алена ўваходзілі ў санктуарый, застануцца аднымі з найбольш каштоўных у іх духоўным падарожжы.

«Мы дайшлі! Молячыся перад Маці Божай Шкаплернай, мы аддавалі ёй свае падзякі і просьбы. А яшчэ маліліся, просячы патрэбных ласкаў, здароўя і апекі Марыі Панны для ўсіх добрых людзей — святароў і свецкіх асобаў, якія трапляліся на нашым шляху. Мы адчувалі іх малітву. Няхай Бог ім адудзячыць! Хвала Пану!»

Абноўлена 02.08.2017 11:01
Пры выкарыстанні матэрыялаў Catholic.by спасылка абавязковая. Калі ласка, азнаёмцеся з умовамі выкарыстання

Дарагія чытачы! Catholic.by — некамерцыйны праект, існуе за кошт ахвяраванняў і дабрачыннай дапамогі. Мы просім падтрымаць нашу дзейнасць. Ці будзе наш партал існаваць далей, у значнай ступені залежыць ад вас. Шчыра дзякуем за ахвярнасць, молімся за ўсіх, хто нас падтрымлівае.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Бог заўсёды чакае нас.
Ён ніколі не губляе надзеі і заўсёды прабывае побач.