Ганне Расцішэўскай, парафіянцы архікатэдральнай парафіі ў Мінску — 75 гадоў. Але і ў гэтым узросце яна імкнецца кожны год прымаць удзел у будслаўскіх урачыстасцях.
Апошнія 15 гадоў у Будслаў кабета прыязджае аўтобусам. Але кожны раз з сабою яна прывозіць хусцінку пілігрыма, якую захавала падчас свайго апошняга пешага падарожжа ў Нацыянальны санктуарый Маці Божай Будслаўскай.
І цяпер штолета пасля будслаўскіх урачыстасцяў жанчына вышывае на хусцінцы яшчэ адзін год. Сёлета такіх вышываных дат набралася ўжо 15 — самай «свежай» сталі лічбы 2016.
«Я вельмі люблю Будслаў і яго ўрачыстасці, — прызнаецца Ганна Расцішэўская. — І хоць я ўжо не ў маладым узросце, але гэтак жа цешуся, калі прыбываю сюды, як і раней. А вышыванне новага года дае надзею і сілы, каб прыехаць у Будслаў і на наступны год».
Кабета прызнаецца, што паказвала сваю хусцінку пілігрыма дапаможнаму біскупу Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрыю Касабуцкаму.
«Біскуп спытаў, чаму я прапусціла адзін год — 2010-ы. Але тады я была ў Польшчы некалькі дзён і не магла прыехаць. Але ў малітвах была ў Будславе разам з усімі», — кажа жанчына.
Ганна Расцішэўская доўгі час працавала ўрачом артапедам-траўматолагам у Мінску, а сама паходзіць з Навагрудка.
«Кожны раз, калі прыязджаю дадому, адпачываю, бо мая радзіма — Навагрудчына, — дадае кабета. — А ўвогуле, я, як кажуць, з мінулага стагоддзя. Памятаю Мінск яшчэ савецкім і атэістычным: як маліліся перад зачыненымі святынямі... Дзякуй Богу за тое, што ўсё гэта ў мінулым, а сёння мы маем такі жывы Касцёл!»
