27 ліпеня адбылася Імша для ўдзельнікаў СДМ з Беларусі ў парафіі Св. Максімільяна Кольбэ ў Кракаве. Дапаможны біскуп Гродзенскай дыяцэзіі Юзаф Станеўскі, які пільна ўглядаўся ў моладзь, якая прысутнічала ў святыні, налічыў больш за 750 маладых людзей.
Перад Імшой кс. Антоні Грэмза, галоўны каардынатар паездкі з Беларусі на СДМ, адзначыў, што святары заўважаюць, як пасля святой Камуніі на Імшы моліцца французская моладзь — у цішыні, у развазе, у радасці і глыбіні адначасова.
Пасля слоў кс. Антонія Грэмзы я падумала: «Паназіраю таксама за гэтым сёння больш уважліва».
І многія беларусы ў Кракаве, як мне здаецца, глядзяць на паводзіны прадстаўнікоў іншых нацый з цікавасцю. І хутчэй не для таго, каб параўнаць з нашай беларускай моладдзю, але проста каб мець досвед. Да таго ж рознасць тэмпераментаў, традыцый, звычаяў у адзіным Касцёле — гэта так прыгожа і велічна.
Таксама і ў Беларусі, працуючы на Сatholic.by, часамі робячы здымкі ці пішучы, я заўсёды назіраю за тым, як людзі прымаюць Цела Хрыста, як выглядае асабістая сустрэча з Ім, які ў іх позірк, якая пастава.
Часамі захапляешся гэтымі тварамі, часамі глядзіш у смутку і задуменні, бо вочы бываюць сумныя, устрывожаныя ці ўвогуле апушчаныя. І радасць, і смутак, і пакора, і прыгнечанасць, і нясмеласць, а часамі сорам, а часамі адвага і запал.
Усё прачытаеш у гэтых вачах і паставах. У Кракаве таксама, хоць складана меркаваць па хвілінным сузіранні кагосьці.
Біскуп Юзаф Станеўскі ў гаміліі адзначыў, што праз беларускую моладзь, якая прыехала на СДМ — моладзь, якая радуецца і моліцца, спявае і танчыць, якая гучна ўсклікае: «На Беларусі Бог жыве!» — можна складаць зусім іншы вобраз Касцёла ў Беларусі і Паўсюднага Касцёла, які для многіх уяўляецца як «Касцёл на каленях».
Пра гэты вобраз «Касцёла на каленях» я таксама разважала ўвесь дзень, стоячы на каленях у касцёле свв. Пятра і Паўла, а потым у дамініканскай святыні, дзе адбывалася начное чуванне.
Але і ў «Касцёле на каленях» — вялікая прыгажосць і праяўленне хрысціянскай моцы і тоеснасці, тоеснасці каталіцкай.
Я адкрыла нанова, як калісьці ў дзяцінстве, прыгажосць паставы на каленях.
Увогуле 27 ліпеня быў такім днём, дзе вобраз «Касцёла на каленях» увесь час быў побач з Касцёлам «вялікай дынамікі і руху».
Гэта было бачна паўсюль — не толькі на пляцоўках «Фестывалю моладзі», але і ў жывых ручаінах народаў са сцягамі, якія занялі ўсе вуліцы горада і ваколіцы.
«Where are You from?» — першае пытанне, з якога пачынаецца дыялог паміж народамі, які часамі заканчваецца новымі сябрамі ў сацыяльных сетках, новым досведам, прыгадваннем замежных моў. А папярэднічае такому пытанню шырокая ўсмешка.
Для гэтага дыялогу шмат не трэба: усмешка, некалькі слоў і імкненне сэрца.
Так і пачынаецца адзінства, якому не пагражае зайздрасць, прага ўлады, прага помсты, бо гэты дыялог мае свае вытокі ў Хрысце.
Папярэднія матэрыялы:
Дзённік удзельніка СДМ-2016: ад заплечніка да першых сустрэч і ўсмешак
Дзённік удзельніка СДМ-2016: міласэрнасць чалавека да чалавека
Дзённік удзельніка СДМ-2016: да кульмінацыі ўсё бліжэй
Дзённік удзельніка СДМ-2016: цяпер я нашу пры сабе тры важныя рэчы — тры гімны
Дзённік удзельніка СДМ-2016: Кракаў жыве!
Дзённік удзельніка СДМ-2016: Блоні — што далоні Бога, на якіх радуюцца Яго дзеці
Дзённік вядзе Аксана Ючкавіч
