![](/3/images/news/2016/07/1511/2017-11-30-phoca_thumb_l_2016-07-25-sdm-011.jpg)
25 ліпеня большасць моладзі ўжо прыехала, Кракаў становіцца мультынацыянальным, але адзіным у радасці сустрэчы і еднасці ў Хрысце. І гэта так звычайна — паціснуць далонь эквадорцу, схавацца пад капелюшом мексіканца, патанчыць з бразільцамі, распавесці пра Беларусь моладзі з Канады... І так бясконца. Кракаў жыве!
Ранак 25 ліпеня з думкай, каб не спазніцца на цягнік да Кракава. Крыху сумнае развітанне з сям'ёй, якая шчыра і гасцінна прымала.
Спадзяванне на тое, што хтосьці з гэтай сям'і — хутчэй за ўсё дзеці-студэнты — прыедуць у госці ў Беларусь.
Атрыманне білетаў. Білет нумар 525 — гляджу на свой і разумею, што такіх месцаў не бывае. І сапраўды, гэта не месца, бо месцы ў гэтым цягніку ў кожнага свае. Удалося прысесці на свой спальнік, а іначай восем гадзін да Кракава можна было і прастаяць...
![](/3/../2/images/phocagallery/2016/07/2016-07-17-sdm/thumbs/phoca_thumb_l_2016-07-25-sdm-003.jpg)
Атмасфера цягніка — самая «СДМаўская»: восем гадзін спеваў, якія перамяжоўваюцца тым, каб спыніцца і з'есці бутэрброд, а потым зноў спяваць. Бліжэй да Кракава — якраз каля трэцяй гадзіне дня — молімся разам Вяночак: мы па-беларуску, польская моладзь — па-польску. Застаецца яшчэ крыху. Спяваем разам, усміхаеімся адзін аднаму. Усё адбываецца ў рытме СДМ: крыху хвалявання і безліч радасці.
Прыгоды для тых, хто жадае радавацца з Касцёлам, пачынаюцца.
![](/3/../2/images/phocagallery/2016/07/2016-07-17-sdm/thumbs/phoca_thumb_l_2016-07-25-sdm-008.jpg)
Яшчэ я прадчуваю і ведаю, што гэта час сустрэч, як з сябрамі, якіх не бачыў гадоў пяць, а то і больш, так і з новымі людзьмі. У некаторых бывае і так, што такія сустрэчы змяняюць жыццё, дадаюць сілы прыняць важнае рашэнне альбо пазнаць Бога, які паказвае сваю прыгажосць праз свой народ.
Калі я сузіраю гэтую разнастайнасць народаў, рознакаляровасць скуры, вачэй, валасоў, адзення і сцягоў, то яшчэ больш адчуваю звышталенавітасць Бога і вялікі кошт таго, тых, каго Ён стварыў... І стварыў з вялікай любоўю.
Месца начлегу
Апошнія намаганні, і наша група дабралася да месца, дзе будзе мець начлег на працягу прабывання ў Кракаве.
Заўсёды цешуся ў розных пілігрымках, калі ўся група жыве ў адным месцы. Здавалася б, што менш выгодаў, калі жывеш у класе школы, калі спіш на падлозе, але гэтыя адчуванні якраз і надаюць смак усяму падарожжу.
У гэты раз мы жывём у школе ў раёне Новай Гуты. У кожнага свае два метры на метр, дзе можна пакінуць свае рэчы і стомленага, але шчаслівага самога сябе на некалькі гадзін адпачынку.
![](/3/../2/images/phocagallery/2016/07/2016-07-17-sdm/thumbs/phoca_thumb_l_2016-07-25-sdm-011.jpg)
Вечар 25 ліпеня гучыць, усміхаецца, жыве і час ад часу «сэлфіцца».
Горад жыве чаканнем Папы. Стары Кракаў хавае таямніцы польскай гісторыі, хавае і боль, і змаганне, і вялікую любоў, і таямніцу міласэрнасці, адкрыты на моладзь, адкрыты на будучыню Каталіцкага Касцёла, адкрыты, як калісьці малады Караль Вайтыла, на тое, каб служыць іншым...
![](/3/../2/images/phocagallery/2016/07/2016-07-17-sdm/thumbs/phoca_thumb_l_2016-07-25-sdm-020.jpg)
Стары Кракаў, які ўвесь час малады, бо гэта горад універсітэтаў і студэнтаў, жыве ў яшчэ большай сіле, і ў гэтыя дні горад хіба наймаладзейшы і поўны вялікіх надзей і мараў моладзі з усяго свету...
Моладзь паўсюль: спявае і танчыць на вуліцах і плошчах, пад помнікам Міцкевіча развівае свае сцягі, абедае на падлозе вялікіх гандлёвых цэнтраў, дзе спявае песні свайго народа і песні праслаўлення Хрыста...
Адчуваецца гонар за свой народ і яшчэ больш за тое, што ты частка Таго, хто асабіста кожнаму кажа аб тым, як любіць чалавека і гэты свет да канца.
Папярэднія матэрыялы:
Дзённік удзельніка СДМ-2016: ад заплечніка да першых сустрэч і ўсмешак
Дзённік удзельніка СДМ-2016: міласэрнасць чалавека да чалавека
Дзённік удзельніка СДМ-2016: да кульмінацыі ўсё бліжэй
Дзённік удзельніка СДМ-2016: цяпер я нашу пры сабе тры важныя рэчы — тры гімны
Дзённік вядзе Аксана Ючкавіч