31 сакавіка ў парафіі святога Яна Хрысціцеля ў Валкалаце (Докшыцкі дэканат, Віцебская дыяцэзія) развіталіся са шматгадовым душпастырам гэтай парафіяльнай супольнасці братам Пятром Ясевічам, капуцынам.
Як нагадвае Catholicnews.by, у перыяд з 1988 па 2009 год святар быў пробашчам валкалацкай парафіі. Пазней з-за праблем са здароўем ён адышоў ад актыўнага душпастырства, але ажно да самай смерці жыў у Валкалаце, свае малітвы і цярпенні ахвяруючы за тутэйшых жыхароў.
Пётр Ясевіч нарадзіўся 29 чэрвеня 1941 года на Ашмяншчыне ў каталіцкай сям’і Браніслава і Ядвігі Ясевічаў. Пасля заканчэння сярэдняй школы праходзіў тэрміновую вайсковую службу. Пасля арміі пэўны час працаваў кіроўцам у будаўнічай арганізацыі.
Адчуўшы пакліканне да святарства, паступіў у духоўную семінарыю ў Рызе. У 1984 годзе падпольна ўступіў у Ордэн Меншых Братоў Капуцынаў, прынёсшы ў Ліпнішках манаскія абяцанні.
Пасля заканчэння семінарыі 31 мая 1987 года прыняў прэзбітэрскае пасвячэнне і быў скіраваны на служэнне ў парафію святога Андрэя, апостала, у Крывічах. З 1988 года нёс душпастырскае служэнне ў парафіі святога Яна Хрысціцеля ў Валкалаце, у якой заставаўся пробашчам да 2009 года.
Брат Пётр Ясевіч — адзін з найстарэйшых святароў, які стаяў ля вытокаў адраджэння Касцёла ў Беларусі. Дзякуючы яму на нашай зямлі ў цяжкія гады савецкага пераследу не перарвалася існаванне манаскай супольнасці капуцынаў.
Цэлебрацыю пахавальнай святой Імшы ўзначаліў Старшыня Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі біскуп Віцебскі Алег Буткевіч. Разам з ім маліліся арцыбіскуп эмерыт Тадэвуш Кандрусевіч, Генеральны вікарый Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі біскуп Юрый Касабуцкі, кусташ Беларускай кустодыі Ордэна Меншых Братоў Капуцынаў брат Андрэй Букштан OFMCap і сабраты капуцыны, а таксама іншыя святары, сёстры законныя, родныя і блізкія спачылага святара.
У гэты дзень у святыні было шмат вернікаў, якія прыйшлі падзякаваць свайму душпастыру за служэнне і вернасць пакліканню ажно да апошняга дня жыцця.
На пачатку Імшы біскуп Буткевіч падкрэсліў, што «айцец Пётр — чалавек, які, адкрыўшы святарскае пакліканне ў той нялёгкі час пераследу Касцёла, верна выканаў сваё святарскае заданне.
Сёння просім аб узнагародзе, бо ведаем і перакананыя, што яе заслужыў адданым святарскім жыццём, малітвай і цярпеннем», — дадаў кіраўнік беларускага каталіцкага епіскапату.
Гамілію прамовіў арцыбіскуп Кандрусевіч.
Заслужаны іерарх адзначыў, што ў памяці вернікаў спачылы брат Пётр застанецца як чалавек, які абвяшчаў Божае слова простай мовай. Арцыбіскуп падкрэсліў, што нават у тыя часы, калі гэта было забаронена, да яго ўсе ішлі і хацелі слухаць. Паводле іерарха, гэта сведчыць аб тым, што яго вельмі любілі, што ён меў адкрытае сэрца, прамаўляў не толькі вуснамі, але і сэрцам.
«Вучыў як умеў, як мог, як дазвалялі гэта абставіны. Умеў знайсці слова для кожнага чалавека, і ў гэтым простым слове гучала Божае слова. Гэта вялікая адметнасць айца Пятра», — зазначыў арцыпастыр.
«Можна дзівіцца, як ён умеў кіраваць народам Божым: у любові і служэнні, не як валадар, як загадчык ці брыгадзір, але як той, хто наследаваў Езуса, бо Езус прыйшоў не для таго, каб яму служылі, але каб служыць. І гэтым самым ён заслужыў пашану ў людзей, пашану ў святароў, у сваёй манаскай супольнасці капуцынаў», — падкрэсліў арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч.
На заканчэнне пахавальнай святой Імшы ўспамінамі пра жыццё, служэнне, пакору і малітву брата Пятра Ясевіча падзяліліся некаторыя прысутныя святары:
Пасля Імшы цела памерлага святара было пахавана каля касцёла, у якім ён больш за трыццаць гадоў служыў.
