Пошук


Тэрэса Клімовіч

Тэрэса Клімовіч — мама трох дзетак, каталічка, хрысціянскі блогер.

Матэрыялы аўтара
Пост, малітва, міласціна
17.02.2013 10:05
Тры аспекты посту, пра якія можна вельмі часта пачуць, прачытаць, нават узяцца практыкаваць. Пра Вялікі пост гаворыцца як пра «выключны час». На жаль, тое, што падчас яго «выключаецца», пасля Вялікадня працуе ва ўзмоцненым рэжыме. Тады атрымліваецца так, што ўвесь астатні перыяд года — нармальны? А зараз трэба сябе перазагрузіць, каб нешта адчуць?
Шкодная кампенсацыя для цярпення
29.01.2013 03:58
«Better suffer a great evil than do a small one» — з англ.: «Лепш сцярпець вялікае зло, чым учыніць малое». Падобныя прыказкі ёсць і ў іншых народаў. Але ў мяне адчуванне цяпер такое, што ўсе яны разам састарэлі і выйшлі з ужытку. Што значыць цярпець? Добра, бывае рознае ў жыцці, але — ну сцярплю — і што?
«Бізнес-план» з Кнігі прарока Ісаі
06.01.2013 00:00
Што-што, а мадэлі развіцця бізнесу прааналізаваны эканамістамі ўздоўж і ўпоперак, асабліва ў апошнія дзесяцігоддзі, і мае разважанні не прэтэндуюць на тэорыю або практычныя парады. Але некалькімі назіраннямі захацелася падзяліцца.
Смак добрых успамінаў
29.12.2012 00:00
Надыходзіць Новы год, нават ужо зазірае ў вокны. То сагрэе адлігай, то зноў павее марозным ветрам... І мы спяшаемся яму насустрач, адлічваем апошнія дні, марым і спадзяёмся на спаўненне жаданняў. Азіраючыся на пражыты год, што ўспомнім? Што заахвоціць нас у чарговы раз падзякаваць Богу? І якімі вачыма паглядзім наперад?..
Штодзённыя пытанні да сябе. Рахунак сумлення паводле біскупа Зыгмунта Лазінскага
15.12.2012 12:12
Прыглядацца да сябе стала, шчыра і спакойна — гэта праца, для якой патрэбны адвага і воля. Біскуп Зыгмунт Лазінскі вяртаўся да гэтых пытанняў штодзённа. У іх няма асуджэння і пагрозы, толькі поўны любові пошук дабра сваёй душы і імкненне да дасканаласці ў служэнні Богу і людзям. Годны прыклад для кожнага хрысціяніна.
Сіндром жорсткага сэрца
02.12.2012 17:59
Яны даганяюць нас, няўмольныя, нястомныя, прагныя. Іх коні могуць растаптаць чалавека, а вершнікі не ведаюць літасці, з дзяцінства вучацца ваяваць. Мы стаміліся ад уцёкаў, ногі не ідуць далей, дый няма куды — мы стаім на ўзбярэжжы мора, дарослыя, старыя і малыя са сваімі пажыткамі...
Што забяру я з сабою?
16.11.2012 00:00
Напэўна, вам даводзілася сустракаць пытанне: якую кнігу або рэч вы ўзялі б з сабой на бязлюдную выспу? Многія ўзялі б Біблію, але варыянтаў адказаў увогуле вельмі шмат.
Калі ты аднойчы прачнешся пнём...
05.10.2012 11:43
Навухаданосар «цешыўся супакоем у сваім доме і радасцю ў сваім палацы». Вось яно — здзяйсненне ўсіх мараў: палац, супакой і радасць. І горад, і палац у апісаннях і малюнках выглядаюць велічна і шыкоўна. «Выдатны стратэг і палітык», — як цяпер пра яго пішуць. Прыкладна так, але з адпаведнымі параўнаннямі і эпітэтамі, праслаўлялі свайго караля і ягоныя сучаснікі. Што ж, дасягнуў, можна сказаць, вяршыні свету...
Што не так
18.09.2012 16:31
Кажуць: «Як што не так — даруйце!» Вельмі лёгка і вельмі фармальна. Насамрэч, не ўсё тое, што робіцца не так, мае вінаватых. Прычын павесіць нос амаль кожны дзень процьма. І справа не толькі ў недасканаласці людзей і абставін. Нешта адбываецца, нібыта міжволі.
Колькі можна гаварыць?
20.08.2012 00:00
Часта менавіта так усклікаюць кожныя бацькі, калі зноў і зноў трэба тое ж самае дзіцяці сказаць, засцерагчы, папрасіць, нагадаць, забараніць... І, набіваючы сінякі, ранячы сябе і блізкіх, дзеці зноў і зноў «забіваюць» на бацькоўскія словы.
Згубленае, як знойдзеш...
07.08.2012 10:29
Вам бывае страшна нешта згубіць? Мне — так. Пачуццё бывае ірацыянальным, балючым, а праз нейкі час — недарэчным і смешным. І праблема не ў тым, што страхі могуць быць надуманымі, і нават не ў тым, што баішся згубіць тое, што табе і не належала — гэта можна заўважыць і зразумець. Бяда, калі баішся недаатрымаць, шкадуючы сябе з усіх сіл. Як заўважыць, што насамрэч гэта не страта, а выбаўленне?
Калі каралю здаецца гэта добрым...
21.07.2012 00:15
«...пашлі мяне ў Юдэю, у горад грабніц айцоў маіх, каб я адбудаваў яго» (Нм 2, 1–8). Так Нээмія просіць Артаксэркса — караля Персіі — даць яму паўнамоцтвы намесніка ў Ерузалеме.
Ахінаючая любоў
06.07.2012 18:24
Так дзіўна, што не можаш дапамагчы тым, каго любіш… Дзіўна незразумела цяжка… Чаму мая любоў, такая сапраўдная, вялікая, здаецца, усемагутная, ніяк не можа ўратаваць ад болю любімых людзей?
Каб нам было добра на свеце: патрэбна Колькі ці Хто?
25.06.2012 16:14
— Скажыце, Шура, шчыра, колькі вам трэба грошай для шчасця? — спытаў Астап. — Толькі падлічыце ўсё.— Сто рублёў, — адказаў Балаганаў, са шкадаваннем адрываючыся ад хлеба з каўбасой.— Ды не, вы мяне не зразумелі. Не на сённяшні дзень, а ўвогуле. Для шчасця. Зразумела? Каб вам добра было на свеце. — Балаганаў доўга думаў, нясмела ўсміхаючыся, і, нарэшце, аб’явіў, што для поўнага шчасця яму патрэбна 6400 рублёў і што з гэтай сумай яму будзе на свеце вельмі добра.— Добра, — сказаў Астап, — атрымайце пяцьдзясят тысяч.
«Хто маці Мая?»
12.06.2012 14:31
«Ён сказаў ім у адказ: „Хто маці Мая..?“». Пытанне, разважанне ці запрашэнне, а можа — перасцярога? Здаецца, усе вакол ведалі, ніхто не задаваўся пытаннем, хто маці Езуса. Тады Ён спытаўся сам, толькі не ў сябе, а ў нас...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Папа Францішак

Дух хоча жыць у нас –
мы пакліканы да вечнага жыцця