Партал Catholic.by разам з сайтам «Прастора малітвы» запрашае працягнуць духоўныя практыкаванні, якія падчас Вялікага посту вядзе для нас брытанскі езуіт айцец Пол Нікалсан SI.
Падрыхтоўка да малітвы
Сёння, каб знайсці ўнутраны спакой, засяродзімся на дыханні. Нагадаем, што не варта прыкладаць намаганні, каб змяніць глыбіню або рытм дыхання. Усё, што неабходна — звярнуць увагу. Адзначайце, як вы ўдыхаеце і выдыхаеце паветра, як яно ледзь адчувальна напаўняе лёгкія, а затым вяртаецца ў атмасферу. Проста, спакойна і трывала сачыце за звычайным працэсам дыхання адну-дзве хвіліны.
На габрэйскай мове словы «дыханне» і «дух» (Святы Дух таксама) супадаюць па гучанні — руах.
Таму ўявіце сабе, як вы дыхаеце Духам Божым і дазваляеце Яму напаўняць вас сваім цяплом і святлом.
Няхай дыханне ціха працягваецца далей, адыходзячы на задні план, але ўвага няхай застанецца з Духам, які жыве ў вашым сэрцы. Адпачывайце пэўны час у гэтым месцы спакою і цішыні. Цяпер скіруйце ўсю ўвагу на слова Божае, якое прыходзіць да вас праз пасланне апостала Паўла.
Чытанне з паслання апостала Паўла да Рымлянаў
Ён [Абрагам] насуперак надзеі паверыў з надзеяй, што стане айцом многіх народаў, паводле сказанага: «Такім будзе патомства тваё». І не аслаб у веры, хоць лічыў сваё амаль стогадовае цела ўжо змярцвелым і ўлонне Сары мёртвым.
Не засумняваўся ў абяцанні Божым, але ўмацаваўся ў веры, аддаючы хвалу Богу і будучы цалкам упэўненым, што Бог мае моц выканаць абяцанае.
Таму гэта і залічана яму як справядлівасць.
Не толькі дзеля яго аднаго напісана, што залічана яму, але таксама дзеля нас, бо залічыцца і нам, якія вераць у таго, хто ўваскрасіў з мёртвых Езуса, Пана нашага, які быў выдадзены за правіны нашыя і ўваскрос дзеля нашага апраўдання.
(Рым 4, 18–25)
Разважанне
- У сваім пасланні Касцёлу ў Рыме апостал Павел запрашае нас адказаць, што значыць верыць у Бога. У якасці прыкладу ён прыводзіць Абрагама, патрыярха Старога Запавету.
У старасці Абрагам быў запрошаны Богам пакінуць свой дом і край і выправіцца ў невядомым кірунку, маючы толькі абяцанне, што ён стане айцом многіх народаў. Але Абрагам, як і яго жонка Сара, былі ўжо занадта старымі, каб нарадзіць дзіця.
Падумайце, як бы вы паставіліся да такога запрашэння, калі б апынуліся на месцы Абрагама ці Сары? - Абрагам, як мы ведаем, усё ж паверыў Богу, што Ён выканае свае абяцанні, якімі б немагчымымі і неверагоднымі яны ні здаваліся.
Ці можаце ўявіць сабе, што ў вас атрымаецца таксама цалкам давяраць Богу?
Ці быў у вашым жыцці час, калі вам давялося даверыцца Богу, нягледзячы на тое, што выйсце са складанага становішча здавалася амаль немагчымым? - Калі ў вас быў такі час, дайце вашай памяці нанава перажыць яго. Што дапамагло вам? І што дало магчымасць паверыць Богу «насуперак надзеі»?
Размова з Панам
- Апостал Павел параўноўвае веру Абрагама з верай тых, хто давярае Богу ў сваім штодзённым жыцці.
Здаецца, калі Езуса пакаралі смерцю рымляне і Яго жыццё на зямлі скончылася, Яго вучні павінны былі згубіць усялякую надзею. Тым не менш, Евангелле кажа нам, што, калі Езус паўстаў з мёртвых, Бог даў новае жыццё і нашай надзеі. - Як сам факт уваскрасення Хрыста ўплывае на вашую веру ў тое, што Бог можа зрабіць асабіста для вас сёння і ў будучыні?
- Мы як «пакліканыя святыя» з’яднаныя верай ва ўсё тое, што Бог зрабіў і працягвае рабіць праз жыццё свайго Сына Езуса Хрыста.
Мы верым, што Пан і цяпер жыве сярод нас і штодня ўплывае на нашае жыццё.
Прысвяціце некалькі хвілін размове з Езусам і пачуйце, што Ён здзяйсняе менавіта для вас у цяперашні час. - Завяршыць сённяшнюю малітву можна сваімі словамі або просьбай вучняў: «Пане, дадай нам веры».
Заканчэнне
Няхай Бог надзеі напоўніць вас усялякай радасцю і спакоем у веры, каб вы праз моц Духа Святога ўзбагаціліся надзеяй. Амэн.
Працяг будзе.
