Доктар біблійнай тэалогіі і пробашч парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Друі (Віцебская дыяцэзія) ксёндз Сяргей Сурыновіч прапануе разважанні на перыяд Вялікага посту для больш глыбокага і плённага перажывання часу падрыхтоўкі да велікодных святаў. Тэксты публікуюцца кожны дзень, акрамя нядзеляў.
Сёння мы становімся сведкамі ажыўленай дыскусіі, прадстаўленай у евангельскім урыўку, адносна асобы Езуса ў Ерузалеме падчас свята Шатроў. Меркаванні разышліся: «Людзі з натоўпу, калі пачулі словы Езуса, казалі: Ён сапраўды прарок. Другія казалі: Гэта Месія. А іншыя казалі: Хіба з Галілеі прыйдзе Месія? Ці ж не сказана ў Пісанні, што Месія прыйдзе з роду Давіда і з мястэчка Бэтлеема, адкуль быў Давід? І вось адбылася з-за Яго спрэчка ў народзе» (Ян 7, 40–43).
Першасвятары і фарысеі адправілі слугаў, каб тыя арыштавалі Езуса. Слугі зацікавіліся спрэчкай і слухалі яе ўважліва. Яны чулі многіх настаўнікаў, якія прамаўлялі ў ерузалемскай святыні, але вучэнне Езуса зрабіла на іх асаблівае ўражанне. Слугі былі ўражаныя і здзіўленыя адначасова.
Яны прыйшлі арыштаваць Езуса, а вярнуліся без Яго, таму што ніколі ў сваім жыцці не чулі, каб хто-небудзь прамаўляў так, як Хрыстус.
І сапраўды, слухаць Езуса — непаўторнае адчуванне і перажыванне для кожнага.
Яны не знайшлі зачэпак і падстаў, каб арыштаваць Хрыста, і вярнуліся да першасвятароў і фарысеяў, каб паведаміць ім: «Ніколі яшчэ ніхто не гаварыў так, як гэты чалавек» (Ян 7, 46). Першасвятары і фарысеі былі непахісныя ў сваім меркаванні: «Няўжо і вас увялі ў зман? Хіба паверыў у Яго хто са старэйшын або з фарысеяў? Але гэты натоўп, які не ведае Закону, пракляты!» (Ян 7, 47–49).
У вачах габрэйскіх духоўных лідараў Езус быў адступнікам. Людзі ж, якіх яны акрэслівалі як «натоўп», якія слухалі і ўспрымалі навуку Хрыста, па іх меркаванні, рабілі гэта выключна таму, што не ведалі Закону.
Яны думалі, што сапраўдныя веды і праўдзівая інтэрпрэтацыя Закону знаходзяцца толькі і выключна ў іх кампетэнцыі. Першасвятары і фарысеі пагарджалі простымі людзьмі, якія не арыентаваліся і не выконвалі тысяч правілаў абрадавага Закону, лічылі іх неадукаванымі, вартымі жалю і знявагі. Па іх меркаванні, толькі непісьменныя невукі маглі прыняць вучэнне Езуса. На жаль, і ў наш час ёсць такія, хто лічыць сябе дастаткова разумным або дастаткова добрым, а таму не мае патрэбы ў Езусе і Яго навуцы.
Першасвятароў і фарысеяў не менш здзіўляла і тое, што Нікадэм, «які быў адным з іх, і прыходзіў да Езуса раней, сказаў ім: Ці наш Закон асуджае чалавека, пакуль не выслухаюць яго і не даведаюцца, што ён робіць?» (Ян 7, 50–51). Замест таго, каб пагадзіцца з Нікадэмам, яны абвінавацілі яго. Першасвятары і фарысеі зрабілі заўвагу Нікадэму: «Можа, і ты з Галілеі? Даследуй і ўбачыш, што з Галілеі не паўстане прарок» (Ян 7, 52).
Гэтая заўвага з іх боку гучала як беспадстаўны папрок і насмешка. Мэта: любым спосабам запярэчыць і праігнараваць як логіку, так і закон, якія выразна дэкларуюць, што з кожным чалавекам неабходна абыходзіцца па справядлівасці (пар. Зых 23, 1; Дрг 1, 16), бо кожны мае права на абарону. Нікадэм прыпыняе пасяджэнне Рады сваёй заўвагай, і такім чынам рашэнне пра арышт Езуса адкладваецца.
Нярэдка чалавек аказваецца ў сітуацыі, калі яму хочацца абараніць Езуса і свае перакананні, давесці, на чыім ён баку. Часта чалавек нерашуча спрабуе сказаць слова ў абарону Хрыста, а потым збянтэжана і сарамліва змаўкае.
Стаўшы ў абарону Езуса і сваёй веры ў Яго, мы часта можам страціць прыхільнасць і падтрымку людзей, стаць аб’ектам кпін і насмешак, ускладніць сваё жыццё, апынуцца перад неабходнасцю ахвяры ад нас і самаадрачэння. Словы Хрыста з Евангелля паводле Мацвея ў гэтым кантэксце асабліва важныя і выразныя, яны дапаўняюць змест сённяшняга разважання: «А хто адрачэцца ад Мяне перад людзьмі, ад таго і Я адракуся перад Айцом Маім, які ў нябёсах» (Мц 10, 33).
Вернасць Езусу і Яго навуцы можа прынесці нам крыж і цярпенні, выпрабаванні і перашкоды на зямлі, але менавіта вернасць Хрысту прынясе вянок славы (пар. Ап 2, 10), бо той, хто вытрывае да канца, будзе збаўлены (пар. Мц 10, 22).
