Доктар біблійнай тэалогіі і пробашч парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Друі (Віцебская дыяцэзія) ксёндз Сяргей Сурыновіч прапануе разважанні на перыяд Вялікага посту для больш глыбокага і плённага перажывання часу падрыхтоўкі да велікодных святаў. Тэксты публікуюцца кожны дзень, акрамя нядзеляў.
Заклік да дасканаласці, які гучыць у сённяшнім Евангеллі, у чалавечым разуменні з’яўляецца самым цяжкім заданнем для хрысціяніна.
Ці пад сілу нам, людзям слабым і грэшным, выканаць гэты наказ Хрыста — любіць нашых ворагаў?
Пад ворагам маецца на ўвазе кожны чалавек, які чыніць зло нам ці іншым. У выніку першароднага граху ў свет увайшоў грэх. Першапачатковыя адносіны паміж людзьмі парушыліся: замест любові запанаваў чалавечы эгаізм.
Бог хоча выправіць гэты скажоны стан свету. У запаведзі любові да ворагаў выяўляецца галоўны закон духоўна-маральнага быцця: толькі дабром можа быць пераможана зло і зменены свет.
Нянавісць да чалавека, які чыніць зло, толькі памнажае гэтае зло.
У Новым Запавеце на грэцкай мове ёсць некалькі слоў, якія на беларускую мову перакладаюцца як «любоў». І ўсе яны маюць свой асаблівы сэнс. Чалавек можа адчуваць пачуццё сардэчнай, ахвярнай любові, напрыклад, да родных, да сяброў. Для такой любові ў грэцкай мове ёсць слова φιλία. Але не пра гэтую любоў кажа Хрыстус, калі заклікае любіць ворагаў. Ужытае тут грэцкае слова ἀγάπη азначае, перш за ўсё, адсутнасць злобы і справядлівае стаўленне да ўсіх без адрознення людзей, без прыняцця боку адных ці другіх.
Трываючы ў паставе адкрытага сэрца і працягнутай рукі да тых, хто нас ненавідзіць і чыніць нам зло, мы дасягаем узроўню найвышэйшай дасканаласці. Хрысціянская любоў не з’яўляецца нечым нязменным. У кожным верніку яна мае розную меру паўнаты.
Такая любоў зусім не азначае адсутнасць праведнага гневу да тых, хто чыніць зло і здзяйсняе злачынства.
Такая любоў з’яўляецца шляхам да еднасці са Стварыцелем, здабыццём дасканаласці самога Айца ў Нябёсах, які «загадвае сонцу свайму ўзыходзіць над дрэннымі і добрымі і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых» (Мц 5, 45). Такая любоў з’яўляецца наследаваннем Бога, які любіць усіх аднолькава.
У сённяшнім Евангеліі Хрыстус заахвочвае нас вучыцца такой любові: ахвярнай і творчай, якая не шукае свайго.
Няма прычын і падстаў апраўдваць хрысціяніна ў адсутнасці любові. Няма таксама перашкодаў, якія немагчыма пераадолець, каб гэтай любоўю жыць і выпраменьваць яе ў свет.
Хрыстус адорвае і ўзбагачае нас сваёй любоўю. Стаіць перад намі з адкрытым сэрцам і прабачэннем, нягледзячы на тое, што мы, слабыя людзі, часам дапускаем у сваё жыццё грэх і зло, чынім беззаконні.
Час Вялікага посту — благаслаўлёная нагода здзейсніць жаданне Езуса: удасканаліцца ў хрысціянскай любові. «Таму будзьце дасканалымі, як дасканалы Айцец ваш Нябесны» (Мц 5, 48).
