«Гэта хлеб, які Пан даў вам для спажытку» (пар. Зых 16, 15)
Супакой
Згодна з досведам многіх людзей, добры спосаб засяродзіцца — звярнуць увагу на дыханне. Важна не спрабаваць змяніць структуру і рытм дыхання. Проста на працягу наступных некалькіх хвілін звярні ўвагу на тое, як ты ўдыхаеш і выдыхаеш.
Па-габрэйску слова «дыханне» таксама азначае «дух». Уяві, як глыбока ў табе дзейнічае Святы Дух, калі ты ўдыхаеш, і як Ён выцясняе ўсё, што можа стаяць паміж табой і Богам, калі выдыхаеш.
Сёння мы слухаем урывак з кнігі Зыходу
Чытанне з кнігі Зыходу 16, 1–4. 13–15
Сыны Ізраэля вырушылі з Эліма. І ў пятнаццаты дзень другога месяца пасля зыходу з егіпецкай зямлі ўся супольнасць сыноў Ізраэля прыбыла ў пустыню Сін, што знаходзіцца паміж Элімам і Сінаем.
І пачала ўся супольнасць наракаць у пустыні. І казалі сыны Ізраэля супраць Майсея і Аарона: «Лепш бы мы загінулі ад рукі Пана ў зямлі егіпецкай, калі сядзелі пры катле з мясам і спажывалі ўдосталь хлеба. Вы прывялі нас ў гэтую пустыню, каб замарыць голадам увесь сход?»
Тады Пан сказаў Майсею: «Вось Я пралью на вас хлеб з неба. І штодня народ будзе выходзіць і збіраць, колькі трэба на дзень, каб Мне выпрабаваць яго, ці будзе ён паступаць супраць Майго Закону, ці не».
Увечары наляцелі перапёлкі і пакрылі ўвесь стан, а раніцай раса лягла вакол лагера.
Калі ж раса знікла, над паверхняй пустыні з’явілася нешта дробнае і зярністае, нібы іней над зямлёю. Убачыўшы гэта, сыны Ізраэля казалі адзін аднаму: «Што гэта?» Бо яны не ведалі, што гэта. Тады Майсей сказаў ім: «Гэта хлеб, які Пан даў вам для спажытку».
Разважанне
Калі вы ўжо сачылі за нашымі велікапоснымі разважаннямі раней, пачатак гэтага ўрыўка можа падацца знаёмым. Гэтак жа, як у чытанні, над якім мы разважалі мінулы раз, народ Ізраэля ўсё яшчэ вандруе па пустыні. Яны зноў незадаволеныя і зноў наракаюць на Майсея. А ў нашых адносінах з Богам ці не гучаць часам такія ж ноткі прэтэнзіі: «Ну вось, і зноў?»
Нягледзячы на гэта, Бог адказвае на нараканні выбранага народа абяцаннем даць ім усё, што неабходна. Яны не памруць ад голаду ці смагі нават у вельмі жорсткіх умовах. Успомні, чым і як Бог задаволіў усе твае патрэбы ў цяжкія часы.
Спачатку людзі не могуць зразумець, што за дзіўнае рэчыва пакрыла іхні лагер. Гэта была ежа, якую абяцаў ім Бог. Я таксама часам малюся аб нечым і ўсё ж не магу распазнаць спосаб, якім Бог адказвае на маю малітву. Ці знаходзіш такія ж прыклады ва ўласным жыцці?
Штодня Бог дае тое, у чым людзі маюць патрэбу ў гэты дзень. Яны не могуць назапашваць гэты дар, але павінны верыць, што назаўтра Бог дасць больш, чым ім патрэбна. Што значыць спадзявацца на Пана так, каб верыць, што Ён і далей дасць табе ўсё, што табе неабходна?
Размова з Богам
Сярод таго, чаму вучыць нас Божае слова, над якім мы разважалі на мінулым тыдні і сёння, варта адзначыць асобна адну рэч: Бог не пакіне нас з прычыны нашых нараканняў. Ці ёсць у нашым жыцці або ў свеце штосьці такое, на што нам хочацца паскардзіцца сёння Богу? Калі так, то чаму б не скарыстацца момантам і не зрабіць гэта зараз?
Вядома, што сапраўдная размова павінна быць узаемнай. Як Бог адказвае на твае скаргі?
Падумай пра ежу, якую ты спажываў або будзеш спажываць сёння. У рэшце рэшт, ежа сама па сабе — дар Бога для цябе. Бог дае табе тое, што патрэбна сёння, гэтак жа, як Ён адказвае і на патрэбы габрэйскага народу. Прымаючы гэтую ежу як дар, што ты адкажаш Богу?
Ці табе лёгка ва ўсім спадзявацца на Бога? Верыць у тое, што заўтра Бог зноў дасць табе ўсё патрэбнае? Напрыканцы гэтай малітвы распавядзі Богу пра свой давер або пра недахоп ці нават адсутнасць даверу.
***
Велікапосныя рэкалекцыі падрыхтаваныя айцом езуітам Полам Нікалсанам SI і адаптаваныя для шматмоўнага сайта «Прастора малітвы». Праслухаць рэкалекцыі можна таксама на «Радыё Марыя» ў суботу і нядзелю ў 20.30.
