«Навошта вывелі нас з Егіпта, каб мы памерлі ў пустыні?»
Супакой
У тым, каб супакоіць розум, можа дапамагчы заспакоенае цела! На пачатку малітвы прымем камфортную позу на некалькі хвілін: стоячы ці седзячы, укленчыўшы або лежачы. Паэксперыментуем, каб знайсці такое становішча цела, якое найлепш падыходзіць нам.
Калі зручная пастава знайшлася, проста заставайся ў ёй і атрымлівай ад яе асалоду на працягу некалькіх хвілін, перш чым пачнеш рухацца далей.
Сёння мы паслухаем урывак з Кнігі Лічбаў.
Чытанне з Кнігі Лічбаў 21, 4-9
Габрэі вырушылі ад гары Гор па шляху да Чырвонага мора, каб абысці зямлю Эдом. І людзі ў дарозе пачалі губляць цярплівасць. Яны казалі супраць Бога і супраць Майсея: «Навошта вывелі нас з Егіпта, каб мы памерлі ў пустыні? Бо няма хлеба, няма вады, і надакучыла нам гэтая нікчэмная ежа».
Тады спаслаў Пан на людзей ядавітых змеяў, якія кусалі народ, і шмат людзей з Ізраэля памерла. Прыйшлі людзі да Майсея і сказалі: «Зграшылі мы, бо казалі супраць Пана і супраць цябе. Памаліся да Пана, каб Ён аддаліў ад нас змеяў». І памаліўся Майсей за народ.
І сказаў Пан Майсею: «Зрабі сабе змея і павесь яго на жэрдзі. Тады кожны ўкушаны, калі паглядзіць на яго, застанецца жыць». І зрабіў Майсей меднага змея, і ўзняў яго на жэрдзі. А калі ядавітая змяя кусала чалавека, ён глядзеў на меднага змея і заставаўся жывы.
Разважанне
Пустыня, якая апісваецца ў сённяшнім чытанні, — непрыемнае месца. Там няма ні ежы, ані вады, і людзі паміраюць на шляху да Богам абяцанай зямлі, які здаецца ім бясконцым. Ці можаш ты ўявіць, як гэта: апынуцца ў такой сітуацыі?
Людзі рэагуюць, шукаючы вінаватага. Яны абвінавачваюць Майсея, які прывёў іх у пустыню з Егіпта. Раней ён быў для іх героем, а цяпер з’яўляецца ліхадзеем. Магчыма, ты назіраеш падобную зменлівасць у грамадстве або нават ва ўласным жыцці?
Бог спасылае на народ ядавітых змеяў як пакаранне за непаслухмянасць. Не так проста суаднесці гэта з вобразам любячага, цярплівага і міласэрнага Бога, якога Езус называе Айцом. Што ты думаеш аб гэтым? Як спрабуеш зразумець?
Нават тут Божае пакаранне не з’яўляецца неабмежаваным. Бог сам дае людзям паратунак. Цябе здзіўляе заканчэнне ўрыўка з Кнігі Лічбаў?
Размова з Богам
Ці быў у нашым жыцці час, калі мы адчувалі, што не хочам мець больш нічога супольнага з Богам? Калі падавалася, што вера вядзе нас у нікуды, і рэлігія выглядала праблемай, а не каштоўнасцю? Цалкам магчыма, такі стан блізкі да таго, што ты адчуваеш сёння. Ці можаш прысвяціць хвіліну ці дзве, каб распавесці Богу, што гэта значыць для цябе?
А табе асабіста — ці здараецца вінаваціць у сваіх непрыемнасцях кагосьці іншага? Магчыма, ты меў ці маеш падставы так рабіць, а магчыма, проста выкарыстоўваеш іншых у якасці «казла адпушчэння». Незалежна ад таго, мелі яны рацыю ці памыляліся, зараз памаліся ў патрэбах гэтых людзей.
Напрыканцы сённяшняга чытання народ шукае прабачэння ў Бога, і Бог даруе яму. Цяпер добры час, каб прасіць у Бога прабачэння, калі ты адчуваеш перад Ім віну, або дзякаваць Богу за тое, што Ён дараваў табе правіны ў мінулым.
Народ Ізраэля крочыў праз пустыню яшчэ на працягу многіх гадоў пасля гэтага выпадку. Завяршаючы малітву, папрасі ў Бога тое, што табе найбольш патрэбна, бо твой уласны шлях працягваецца.
***
Велікапосныя рэкалекцыі падрыхтаваныя айцом езуітам Полам Нікалсанам SI і адаптаваныя для шматмоўнага сайта «Прастора малітвы». Праслухаць рэкалекцыі можна таксама на «Радыё Марыя» ў суботу і нядзелю ў 20.30.
