Дарагая моладзь, са святам! У апошнюю нядзелю чэрвеня мы адзначалі Дзень моладзі — выключна ваш дзень.
Па ініцыятыве беларускага епіскапата 2018 год у Касцёле ў Беларусі праходзіць пад дэвізам «Моладзь — надзея Касцёла і грамадства».
Сёлета ладзяцца мерапрыемствы, прысвечаныя менавіта вам; адбыліся агульнабеларускія дні моладзі ў Гродне, Касцёл запрашае вас на рэкалекцыі і пілігрымкі, праходзяць Парафіяды і дні паклікання, а таксама іншыя моладзевыя сустрэчы.
«Пакліканыя з Марыяй да жыцця ў ласцы Божай»
Усё гэта ладзіцца для таго, каб вы сустракаліся і былі разам, каб стваралі «супольнасць маладых сэрцаў». Вядома, што такія моладзевыя сустрэчы напоўнены весялосцю, радасцю і забавамі, але, каб сустрэча веручай моладзі мела і духоўную карысць, мы запрашаем на яе Хрыста.
Згодна з Яго абяцаннем, дзе двое ці трое сабраліся ў імя Езуса, там Ён сярод іх.
Вас шмат, таму і ёсць гарантыя, што Езус сёння прабывае з намі, а мы дзякуем Яму за таямніцу Эўхарыстыі, за дар нашай з Ім лучнасці, дзякуем за бацькоў і родных, за малітоўную памяць нашых дзядуляў і бабуляў, проста дзякуем за родны дом, за атмасферу любові і згоды, разумення і ўзаемнай дапамогі.
Мы дзякуем і сумуем па доме, у якім любоў — як штодзённы хлеб на нашым стале, дзе прабачэнне i неабходнасць разумення — як глыток свежага паветра для ўнутранага ўмацавання, а праўда дае мір нашаму сэрцу.
У нашым жыцці мы, магчыма, не заўсёды ўсведамляем прысутнасць Езуса. Але менавіта гэтая прысутнасць, жывая і верная, прысутнасць у слове Божым і Эўхарыстыі, у супольнасці веруючых і ў кожным чалавеку, адкупленым каштоўнай Крывёю Хрыста, — гэтая прысутнасць з’яўляецца неўміручай крыніцай чалавечай сілы.
Хрыстус стаіць побач з намі. «Вось стаю каля дзвярэй і стукаю. Калі хто пачуе Мой голас і адчыніць дзверы, — кажа Езус, — увайду».
Ці адкрылі мы ўжо сэрцы для Хрыста? Калі так, то павінны ведаць, што Ён многімі адкідваецца, ігнаруецца і высмейваецца. Таму, калі ў будаванні дома вашага жыцця вы сустрэнеце тых, хто пагарджае фундаментам, на якім вы будуеце, няхай гэта вас не бянтэжыць.
Наша вера ў Езуса павінна часта супрацьстаяць нявер’ю іншых, каб застацца нашай верай назаўсёды.
Папа Францішак, звяртаючыся да моладзі, сказаў: «Вы маеце патрэбу ў тым, каб адчуць, што хтосьці сапраўды верыць у вас». Дык ведайце, што Пантыфік верыць у вас, што Касцёл верыць у вас! Даверцеся Касцёлу!
Дарагія сябры, паўтараю за Папам Рымскім: Касцёл у Беларусі верыць у вас, давярае і ўскладае надзею на вас! Бо вы — «пакліканыя з Марыяй да жыцця ў ласцы Божай».
Не бойцеся быць мудрымі будаўнікамі свайго дома і шчасця, не бойцеся будаваць на скале — на Хрысце. Не бойцеся будаваць на скале — на Пятры: «Ты Пётр, скала, і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго», — сказаў Езус Пятру.
Не бойцеся будаваць свой дом у Касцёле і з Касцёлам. Вы распачалі будаўніцтва свайго дома з Пятром нашых часоў — святым Папам Янам Паўлам ІІ, пасля нам спадарожнічаў Папа Бэнэдыкт XVI, цяпер — Папа Францішак.
Памятайма, што кожны Папа, кожны біскуп, святар, законніца і законнік, вашыя бацькі — не супраць вас і толькі дапамагаюць вам нястомна будаваць на трывалай скале дом вашага ўласнага жыцця.
Але недастаткова толькі слова: павінна быць дзеянне. Недастаткова сядзець за камп’ютарам ці ляжаць на канапе перад тэлевізарам і паўтараць: «Я не грашу», «Я веру ў Бога». Трэба ўстаць з канапы, як заклікаў нас у Кракаве падчас Сусветных дзён моладзі Папа Францішак, каб быць побач адно з адным і дзяліцца са светам Хрыстом у сабе.
Аб гэтай адвазе і запрашэнні Хрыста ў штодзённае жыццё просім сёння Маці Хрыста і Каралеву Беларусі, а таксама і святога Яна Хрысціцеля, урачыстасць нараджэння якога мы святкуем у Касцёле.
Нядаўна мінула ноч, падчас якой нашы продкі шукалі папараць-кветку, што расцвітае толькі на адну ноч і адразу знікае.
Я жадаю вам, любая моладзь, знайсці «духоўную кветку» вашага жыцця, перад прыгажосцю якой марнеюць усе колеры свету, — знайсці Хрыста, нашага Збаўцу.
