Прапануем 12 велікапосных лайфхакаў ад Маі Моллер, якая распавядае, як не рабіць у сваім жыцці духоўнай рэвалюцыі, а дазволіць зрабіць яе Богу.
Часам кажуць, што Вялікі пост — гэта час больш інтэнсіўнай працы над сабой. Сапраўды, можна паглядзець на гэты перыяд менавіта такім чынам. Хоць я зусім не заклікаю да пасіўнасці ці да адмаўлення ад духоўных практыкаванняў, аднак мне не зусім падабаецца такі погляд.
Працаваць над сабой — добрая справа. Але значна лепш дазволіць Богу працаваць нада мной. У першым выпадку я магу імкнуцца толькі да дасканаласці. У другім жа, нягледзячы на падзенні і слабасці, я магу адчуваць, што побач са мною ёсць Хтосьці, хто вядзе мяне да святасці праз усё, што я перажываю. У першым выпадку я буду рэалізоўваць свой уласны план самаўдасканалення. У другім — спытаюся ў Бога, што Ён запланаваў для мяне, і буду гатовая да неспадзяванак, нават такіх, да якіх магу зусім не імкнуцца.
Касцёл нязменна падказвае нам, што дапамогаю ў тым, каб адкрыцца для Бога, з’яўляюцца пост, малітва і міласціна. Часам нам бывае няпроста перакласці гэта з мовы пабожных намераў на мову штодзённых спраў, таму што зручней проста «для птушачкі» ў спісе велікапосных пастаноў схадзіць на набажэнства Крыжовага шляху.
Аднак нішто не можа нас лепш заахвоціць да адкрыцця ва ўсім гэтым Любові, чым пост, які распачаўся… на святога Валянціна! Таму я хачу даць некалькі падказак, як можна крэатыўна пражыць гэты перыяд, што дапаможа майму сэрцу не столькі самаўдасканаліцца, колькі навучыцца больш любіць.
Малітва
- Пашукаю цішыні. Кожны дзень запланую для сябе хоць 5 хвілін, калі адключу тэлефон, заплюшчу вочы, перастану размаўляць (таксама і сама з сабой) і ўслухаюся ў цішыню. У гэты час спытаюся ў Бога, якія ў Яго планы на бліжэйшы час. І буду слухаць: Ён абавязкова адкажа.
- Падрыхтуюся да неспадзяванак, нават да такіх, якія не прыносяць мне асаблівага задавальнення, напрыклад, да спазнення аўтобуса, затораў на дарозе і іншых непрыемнасцяў. Якім чынам у іх можна знайсці Божую прысутнасць? Можа, у такіх сітуацыях Ён кажа мне штосьці асаблівае?
- У наш час некаторыя вядомыя людзі прапануюць супольнасці пэўныя выклікі. Я таксама прапаную выклік на Вялікі пост: 40 псальмаў на 40 дзён посту. Гэта можа дапамагчы, калі мне бывае цяжка маліцца. У псальмах можна знайсці патрэбныя словы на кожны выпадак жыцця. Я магу штодзённа запісваць адзін сказ з псальмаў, які мяне найбольш узрушыў.
- Хто з нас можа кожны дзень знайсці час на тое, каб пайсці ў касцёл на хвіліну адарацыі Езуса ў Найсвяцейшым Сакрамэнце? Думаю, няшмат. Добра, калі гэта атрымаецца хоць раз на тыдзень, і ніякія намаганні не дапамогуць гэтага змяніць. Аднак я маю магчымасць кожны дзень сустракацца з Езусам у іншым чалавеку. А калі кожнага сустрэтага чалавека пачаць успрымаць як нагоду памаліцца? Нават вельмі коратка: «Благаславі яго (яе), Божа»?
- Распавяду каму-небудзь пра Езуса, не робячы з гэтага «акцыю» ў краме або ў метро. Пагляджу навокал: можа, заўважу спрыяльную нагоду, каб паразмаўляць пра Бога з дзецьмі, з мужам, з сяброўкай? Можа, для гэтага будзе дастаткова толькі некалькіх простых словаў і хвіліны супольнай малітвы?
Міласціна
- Народная мудрасць кажа, што з пустога нават Саламон не налье. Не ведаю, ці таксама адбываецца з любоўю, але ж мы любім бліжняга, як самога сябе… На першы погляд можа здавацца, што гэтае практыкаванне не звязана з міласцінай, дзяленнем чымсьці з бліжнім, аднак непасрэдна вядзе да гэтага. Паспрабую кожны дзень знаходзіць у сабе адну добрую рысу. 40 добрых якасцяў, моцных бакоў, якія сведчаць пра мой патэнцыял, — гучыць добра, ці не праўда? Цалкам магчыма, што ўжо праз некалькі дзён пошукаў у сабе добрых якасцяў я вырашу рабіць тое самае ў адносінах да тых, каго сустракаю. А такая перамена погляду на іншых, імкненне заўважаць у іх лепшае — гэта першы крок да таго, каб дзяліцца любоўю.
- Міласціна — гэта не толькі даць грошы на добрыя мэты або падзяліцца з кімсьці матэрыяльнымі дабротамі. Гэта таксама добрыя словы і выхад з таго, што нам зручна. Чарговая прапанова на Вялікі пост — падумаць пра людзей, з якімі даўно не бачыўся. Варта купіць некалькі прыгожых паштовак і напісаць на іх некалькі словаў ад сэрца, што, магчыма, камусьці падыме настрой. У час сацыяльных сетак і смартфонаў напісаныя ад рукі радкі выклікаюць прыемнае здзіўленне, а ліст у паштовай скрынцы становіцца цудоўнай неспадзяванкай.
- Перагледжу сваё адзенне, аксесуары, кнігі. Калі я чагосьці не апранала ўжо пару гадоў, малаверагодна, што гэта мне калісьці яшчэ спатрэбіцца. Гэтыя рэчы можна занесці туды, дзе іх перадуць людзям, якія маюць у іх патрэбу. Вядома, гаворка ідзе толькі пра якасныя, несапсаваныя і чыстыя рэчы.
Пост
- Пачну з класікі, або з… посту. Не, я не прапаную адмовіцца ад шакаладу на час Вялікага посту. Я хачу заахвоціць адмовіцца на гэты перыяд ад нейкай адной канкрэтнай рэчы і прызначыць гэтыя сродкі на канкрэтныя патрэбы бедных. Найпрасцей зрабіць гэта, як са скарбонкай: адкладаць 40 дзён дробныя сумы, а потым з лёгкім сэрцам і шырокаю ўсмешкаю падараваць гэта таму, хто мае патрэбу.
- Зраблю спіс маіх жыццёвых прыярытэтаў. Якія адносіны для мяне самыя важныя? Якія абавязкі я найчасцей занядбоўваю, якія высокія мэты пакідаю з-за таго, што засяроджваюся на дробязях? Што будзе на першым месцы ў маім спісе? Дзе ў ім змесціцца малітва, адносіны з блізкімі, праца або вучоба? Запішу гэта на паперцы па пунктах. Кожны дзень буду пачынаць з пастановы прытрымлівацца гэтага спісу, а ўвечары разам з Езусам пагляджу, як мне гэта ўдавалася. Часам трымацца гэтых прыярытэтаў будзе няпроста (напрыклад, пабыць з блізкімі замест таго, каб сядзець «у кантакце», або вучыцца замест таго, каб адпачываць). Але на тое і пост, каб зрабіць высілак, ці ж не так?
- Буду разважліва траціць грошы: двойчы падумаю перш, чым штосьці купіць. Пастараюся купляць толькі тое, што сапраўды патрэбна, адмовіўшыся ад хвілінных пажаданняў.
- Пастараюся не скакаць з каналу на канал або з сайту на сайт, хоць ведаю, як добра гэта дапамагае пазбавіцца ад суму. А можа, цяпер якраз такі час, каб крышачку пасумаваць?.. Часам здаецца, што прыемнае гультайства перад камп’ютарам або са смартфонам — гэта вольны час, але ж насамрэч — гэта трыманне сваіх думак на прывязі. Прычым, вельмі кароткай, таму што яна абмяжоўваецца толькі тым, што найбольш яркае і прыцягвае ўвагу…
Перада мною — 40 дзён, кожны з якіх становіцца шанцам не толькі ад чагосьці адмовіцца, але і засяродзіцца на чымсьці добрым. Я жадаю і сабе, і ўсім вам, каб гэта быў час не толькі для выканання духоўных практыкаванняў з мэтаю самаўдасканаліцца, але перадусім час адкрыцца для Любові.
