Штодзённа на працягу Вялікага посту разам з «Прасторай малітвы» ўдзельнічаем у велікапосных анлайн-рэкалекцыях, у якіх нас суправаджае дасведчаны духоўны кіраўнік — украінскі езуіт айцец Міхайла Станчышын SІ.
Дзень 35
Бо Пан дае мудрасць, і з вуснаў Яго — веды і разважлівасць (Прып 2, 6).
Запрашаю цябе зноў на 15–30 хвілін малітвы праслаўлення. Ты праслаўляеш Бога, калі заўважаеш найменшы Яго дар. Ты праслаўляеш больш, калі радуешся Ягонаму дару, дзякуеш і шукаеш свабоды ў сваіх жаданнях большага.
Трэцім забойцам удзячнасці з’яўляюцца завышаныя патрабаванні.
Будучы вязнем скажонага мыслення, чалавек лічыць, што мае права на ўсё, і патрабуе таго, што можа быць толькі падаравана (Віллі Ламберт SІ).
Ты — вельмі здольны чалавек. Ты ўмееш чытаць, пісаць, атрымаў адукацыю, плануеш жыццё… Спыніся на хвіліну і разваж, што ўсё гэта ты не здабыў самастойна. Калісьці цябе заахвоцілі да навучання і падарылі веды. Табе ўсё падаравана Богам, бацькамі і настаўнікамі. Ты можаш прагнуць большага. Аднак памятай, што празмерныя патрабаванні не дазваляюць табе ўбачыць тое, што ўжо ёсць пад рукой, а яно часта з’яўляецца надзвычай важным. Падаравана цалкам усё!
«Няшчасныя пад канец жыцця цяжка адчуюць, якую бязглуздасць і марнасць яны любілі» (Тамаш Кемпійскі, «Следам за Хрыстом», пераклад Станіслава Грынкевіча).
Разважлівыя і мудрыя людзі могуць распазнаваць ужо сёння глыбокі сэнс жыцця. Каб быць шчаслівым, мне зусім не абавязкова ездзіць на новым люксовым аўто і жыць у асабняку. Я не мушу патрабаваць празмернага камфорту, калі ў свеце столькі бежанцаў, сіротаў, якія не маюць даху над галавой. Сёння я не маю права наракаць на жыццё, калі бачу малое дзіця, якое страціла бацьку на вайне. Я ўсведамляю, што павінен быць больш вольны ў сваіх патрабаваннях. Жыць для іншых. Служыць ахвярна. Перамагаць ворага ў сабе і, па-над усё, дзякаваць за тое, што ўжо атрымаў, за яшчэ адзін дзень жыцця, за ўсход сонца, за бацькоў і добрага сябра, за пакліканне!..
Празмерныя патрабаванні часта не дазваляюць радавацца жыццю тут і цяпер.
«Заўсёды ласка даецца таму, хто з падзякаю яе прымае; звычайна Бог адбірае яе ў таго, хто пышніцца, а дае пакорнаму» (Тамаш Кэмпійскі, «Следам за Хрыстом», пераклад Станіслава Грынкевіча).
Пане, дай свабоду розуму і сэрца. Навучы бачыць Твае дары і годна іх прымаць. Навучы радавацца дарам жыцця. Адары свабодай для ўсё большай удзячнасці, каб я не жыў у нерэальных патрабаваннях, але здолеў «шукаць і знаходзіць Цябе ва ўсім» (св. Ігнацый Лаёла).
Праслаў Пана за хараство прыроды, якая моўчкі аб’яўляе Сэрца Бога! Праслаў Яго за тое, што ты бачыш гэтую прыгажосць!
