Доктар біблійнай тэалогіі і пробашч парафіі Найсвяцейшай Тройцы ў Друі (Віцебская дыяцэзія) ксёндз Сяргей Сурыновіч прапануе разважанні на перыяд Вялікага посту для больш глыбокага і плённага перажывання часу падрыхтоўкі да велікодных святаў. Тэксты публікуюцца кожны дзень, акрамя нядзеляў.
Бог хоча быць побач з чалавекам. У сённяшнім першым чытанні з Кнігі Другазаконня Майсей пацвярджае гэтую праўду:
«Ці ж ёсць іншы народ вялікі, каб ягоныя багі былі так блізка, як блізкі ёсць Пан, Бог наш, калі б мы ні паклікалі Яго?» (Дрг 4, 7).
Бог абірае нас і адкрываецца перад намі: «Ён абвясціў слова сваё Якубу, пастановы свае і прысуды Ізраэлю. Ніякаму народу больш так не ўчыніў, яны не ведаюць прысудаў Ягоных» (Пс 147, 19-20).
Кульмінацыяй адкрыцця Богам сябе чалавеку з’яўляецца Богаўцелаўленне. Евангеліст Мацвей, завяршаючы апісанне нараджэння Божага Сына, падкрэслівае: «А ўсё гэта сталася, каб збылося сказанае Панам праз прарока» (Мц 1, 22).
Прысутнасць Езуса Хрыста сярод нас становіцца адзінай крыніцай нашага ўзбагачэння і прасвятлення, нашага прабывання ў трывалай і непарыўнай еднасці праз асвячальную ласку і багацце дароў. Прысутнасць Езуса сярод нас з’яўляецца выкананнем Яго плану і волі.
У Старым Запавеце Бог адкрывае людзям сваю волю праз закон і прарокаў. Езус жа вучыць нас, што Яго заданне заключаецца ў выкананні аб’яўленай Божай волі, якая спраўджваецца ва ўсёй паўнаце праз Яго і ў Ім. У Езусе Хрысце спраўджваюцца і закон, і прарокі.
Ні закон, ні прарокі не значылі б нічога, калі б іх наяўнасць не набліжала чалавека да Хрыста.
Яны былі б мёртвымі літарамі, бессэнсоўнай і бязглуздай традыцыяй, калі б іх выкананне не стала своеасаблівым «поручнем», указальнікам і арыенцірам збаўлення праз Хрыста, з Хрыстом і ў Хрысце.
«Не думайце, што Я прыйшоў адмяніць закон ці прарокаў: не адмяніць прыйшоў Я, але выканаць» (Мц 5, 17). Езус стаў адным з нас, каб, абапіраючыся на закон і прарокаў, зберагчы чалавеку жыццё. Пры адсутнасці законаў у сэрцы чалавека пачынае панаваць бязладдзе і хаос. Захаванне ж закону ўмацоўвае і акрэслівае чалавечую асобу і яе каштоўнасць.
Калі мы наследуем Хрыста ў сваім жыцці, то і для нас закон і прарокі з’яўляюцца ўказальнымі і непарушнымі ўмовамі, бясспрэчным і безумоўным наказам, выразам Божай волі на шляху нашага збаўлення. Гэтаму вучыць нас Езус: «Бо сапраўды кажу вам: пакуль не праміне неба і зямля, ніводная ёта, ніводная рыска не знікне з закону, пакуль не збудзецца ўсё» (Мц 5, 18).
Закон выконваецца не толькі праз абсалютнае падпарадкаванне яму, але — і перш за ўсё! — праз выкананне яго з выразным праяўленнем бескарыслівай, вольнай ад прадузятасці, любові. Калі ж захаванне закону не з’яўляецца праявай любові, то пераўтвараецца ў «пустое дзеянне», уласцівае чалавеку без сэрца і душы.
Без любові немагчыма выканаць закон па-сапраўднаму, немагчыма быць верным Божай волі.
«Таму, калі хто парушыць адну з гэтых найменшых запаведзяў і навучыць гэтаму людзей, той найменшым назавецца ў Валадарстве Нябесным. Хто ж выканае і навучыць, той вялікім назавецца ў Валадарстве Нябесным» (Мц 5, 19).
Любоў — гэта дасканалае выкананне закона, які накіроўвае чалавека да Нябеснага Валадарства. Аб гэтай любові сведчыць і навучае Езус.
Любоўю, у якой выконваюцца закон і прарокі, з’яўляецца Ён сам.
