13 верасня — успамін св. Яна Залатавуснага (Хрызастома), біскупа і доктара Касцёла

Для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела

Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Эфесцаў.

Браты:

Малю вас я, вязень Пана, паступаць годна паклікання, якім вы пакліканы, з усёю пакораю і лагоднасцю, з доўгацярплівасцю, церпячы адзін аднаго ў любові, стараючыся захаваць еднасць духа ў саюзе міру.

Адно цела і адзін дух, як і вы пакліканы ў адной надзеі вашага паклікання. Адзін Пан, адна вера, адзін хрост, адзін Бог і Айцец усіх, які над усімі і праз усіх, і ва ўсіх нас.

Кожнаму з нас дадзена ласка паводле меры Хрыстовага дару.

І Ён паставіў адных апосталамі, другіх прарокамі, іншых евангелістамі, іншых пастырамі і настаўнікамі дзеля выхавання святых для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела, пакуль усе мы прыйдзем да еднасці веры і пазнання Сына Божага, да чалавека дасканалага, да меры сталасці паводле Хрыстовай паўнаты.

Гэта слова Божае.

Рэфрэн: Прыходжу, Пане, споўніць Тваю волю.

2. Я цвёрда спадзяваўся на Пана, *
і Ён схіліўся нада мною, і пачуў мой крык.
4. І паклаў у мае вусны новую песню, *
спеў хвалы нашаму Богу.

Рэфрэн:

7. Ахвяры і прынашэння Ты не пажадаў, *
але Ты адкрыў мне вушы.
Усеспалення і ахвяры за грэх Ты не патрабуеш. *
8. Тады сказаў я: Вось іду.

Рэфрэн:

У пачатку кнігі напісана пра мяне. †
9. Я пажадаў спаўняць Тваю волю; *
і Твае законы жывуць у сэрцы маім.

Рэфрэн:

10. Я абвяшчаў Тваю справядлівасць *
на вялікім сходзе
і не закрываў вуснаў сваіх, *
Ты гэта ведаеш, о Пане.

Рэфрэн:
а СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ

Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.

Зерне — Слова Божае, Сейбіт — Хрыстус;
кожны, хто знаходзіць Яго, жыве вечна.

Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
аЕВАНГЕЛЛЕ

Выйшаў сейбіт сеяць

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус зноў пачаў навучаць каля мора. І сабраўся да Яго вялікі натоўп людзей, так што Ён увайшоў у човен і сядзеў у ім, на моры, а ўвесь народ быў на беразе каля мора. Ён навучаў іх многаму ў прыпавесцях і казаў ім у сваім вучэнні:

Слухайце. Вось выйшаў сейбіт сеяць. І калі сеяў, сталася так, што адно зерне ўпала ўскрай дарогі, і прыляцелі птушкі, і падзяўблі яго. Іншае ўпала на камяністую глебу, дзе было мала зямлі, і адразу прарасло, бо зямля была неглыбокая. А калі ўзышло сонца, завяла, бо не мела карэння, і засохла. Іншае ўпала паміж цёрну, і вырас цёрн, і заглушыў яго, так што не дало плоду. Іншае ўпала на добрую глебу і дало плён, які ўзышоў і вырас. І прынесла плён адно ў трыццаць, другое ў шэсцьдзесят, а іншае — ў сто разоў большы.

І сказаў: Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Гэта слова Пана.

Пераклад здзейснены Секцыяй па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ