Пошук


Аўтарскія матэрыялы

Чацвер, 18 лютага 2010
«Аватар»: Евангелле постмадэрнізму
18.02.2010 16:10
Пасля прагляду новага тварэння Джэймса Кэмерана, фільма «Аватар», які пабіў усе рэкорды праглядаў, мяне не пакідала дваістае адчуванне. З аднаго боку — проста прыгожая сучасная фантастыка-антыўтопія. Аднак калі заглянуць за ўсе формы і звярнуцца да ідэяў і сімвалаў, то пачынае вымалёўвацца даволі сумная ідэалогія сэнсу.
Чацвер, 21 студзеня 2010
«Залежныя» ад Бога — 2. Кляштар
21.01.2010 13:10
Манаства — гэта не ўцёк, але пераскок асобы ад формы жыцця ў грэшным свеце да нейкай (наколькі гэта магчыма ў зямным вымярэнні) формы вяртання чалавека да Бога. Таму законнік не ўцякае, але змяняе стыль жыцця з гарызантальнай шкалы (зямля — зямля) на вертыкальную (зямля — неба). Але гэта яшчэ далёка да ідэалу (неба — неба). Таму Бог не задумаў Адама як манаха. Манаства — гэта радыкальная спроба чалавека вярнуцца да Бога тут і цяпер. І праўда ў тым, што гэтая спроба не была б магчымай ці ўдалай без цеснага кантакту асобы чалавека з Асобамі Бога.
Што трэба страціць, каб жыць?
21.01.2010 13:10
Ёсць у нас такія грахі, якія мала нам баляць, але моцна баляць Пану Богу; і ёсць у нас такія грахі, якія нам моцна баляць, але зусім не баляць Пану Богу. Пану Богу баліць кожны грэх, але сапраўдны грэх. Зразумець гэты боль можа той, хто ведае, што такое каханне. Яму балюча глядзець на любімую душу, якая ідзе на пагібель...
Серада, 20 студзеня 2010
Манаства: уцёкі ад рэчаіснасці?
20.01.2010 11:10
Манаскае жыццё становіцца лагічным і зразумелым, калі на яго паглядзець з пункту гледжання хрысціянства. Калі прызнаць факт існавання Бога (з усімі вынікаючымі следствамі), які кліча вызначаных людзей да асаблівай формы дзейнасці, то ў Яго намерах неабходна шукаць прычыну з’яўлення манаства.
Аўторак, 19 студзеня 2010
Хто ў Беларусі павінен выступіць у абарону беларускай мовы?
19.01.2010 08:00
Беларуская мова канае на сваёй уласнай тэрыторыі. Пытанні, хто вінаваты ў гэтым, трэба адсунуць у бок. Трэба адмовіцца таксама ад недарэчных спрэчак наконт таго, якое ведамства і калі павінна займацца гэтай праблемай. Бо адказ тут відавочны: кожны чалавек добрай волі павінен гэтым займацца.
Аўторак, 8 снежня 2009
Адвэнт. Думкі з рэкалекцый
08.12.2009 15:00
Нічога так не забівае чалавека, як самападман. Крыніца гэтага сапамадману крыецца ў страху перад чаканнем палохаючага ўдару жорсткай рэчаіснасці. Гэта страх перад Заўтра, якое здаецца ўжо не такім цудоўным, як некалі пра яго марылася.
Нядзеля, 6 снежня 2009
Ці хрысціяне разумеюць, што такое «Божае Валадарства»?
06.12.2009 23:00
Нам давераны скарбы намнога больш каштоўныя, чым, скажам, грошы і ўлада. Мы з’яўляемся ўладальнікамі моцы самога Хрыста. Падчас Камуніі гэтая моц становіцца асабліва дзейснай. Гэта моц міру, любові і прабачэння. Мы можам — дакладней, можам магчы — тое, што не заўсёды можа гэты свет — пераадольваць зло пры дапамозе дабра.
Аўторак, 27 кастрычніка 2009
Уся справа ў Вечнасці
27.10.2009 15:41
Многія хрысціяне нярэдка перажываюць вельмі востры канфлікт паміж матэрыяльнымі выклікамі сучаснай штодзённасці і патрабаваннямі веры. Амаль што на кожным кроку прыходзіцца здзяйсняць выбар. На жаль, не заўсёды гэты выбар схіляецца ў бок вучэння Касцёла, што тлумачыцца канкрэтнымі прычынамі.
Аўторак, 6 кастрычніка 2009
Залежнасць ад… Бога?
06.10.2009 16:00
У сучасным свеце мноства людзей пакутуе ад усялякага роду залежнасцяў: ад алкаголя, наркотыкаў, тэлевізара, камп’ютэра, ежы, іншых людзей. А ці магчыма залежнасць ад... Бога?
Пятніца, 2 кастрычніка 2009
Актуальнасць каталіцкай адукацыі
02.10.2009 16:00
Доўгія гады безальтэрнатыўнага панавання бязбожнай сістэмы адукацыі ў нашым грамадстве стварылі два вельмі небяспечныя стэрэатыпы. Па-першае, людзям навязвалася меркаванне, што працэс фарміравання чалавечай асобы не патрабуе рэлігійнага выхавання. А па-другое, што гэтае фарміраванне вызначае грамадства.
Аўторак, 28 ліпеня 2009
Рэлігійнае і палітычнае
28.07.2009 03:00
Заклікі «не ўмешваць» палітыку ў рэлігію і рэлігію ў палітыку гучаць даволі часта ў розных краінах і на розных кантынентах. Аднак, што насамрэч азначае гэта «нязмешванне»? Ці існуе мяжа паміж рэлігійнай і палітычнай сферай? Гэтае пытанне з'яўляцца, мабыць, адным з найцяжэйшых для сацыяльнага навучання Касцёла.
Пятніца, 17 ліпеня 2009
Навошта нам рай?
17.07.2009 03:00
Ці сучаснаму чалавеку патрэбны рай? На фоне развіцця навукі і тэхнікі многія хрысціяне становяцца перад спакусай складанага выбару: якога раю я болей хацеў бы — зямнога ці таго, пра які амаль нічога ня ведаю?
Чацвер, 16 ліпеня 2009
Cэнс каранавання марыйных іконаў
16.07.2009 03:00
Наблізіўшыся да жыватворнай крыніцы, мы можам пабачыць шэраг прыладаў-сродкаў, прадстаўленых нам для таго, каб як мага больш пачэрпнуць з крыніцы. А гэтай крыніцай ёсць ніхто іншы, а толькі Езус Хрыстус, Бог-Чалавек, Скала, з якой б'е вада жыцця (пар. Ян 3: 27; 1 Кар 10: 4). Існуе, аднак, небяспека, што мы ўсю сваю ўвагу скіруем на гэтыя прылады, а забудзем пра саму крыніцу. Адной з такіх «прыладаў» ёсць звычай каранавання абразоў Маці Божай.
Серада, 17 чэрвеня 2009
Адпачыць целам ці душою?
17.06.2009 19:30
Большасць хрысціянаў тэарэтычна згаджаецца з тым, што чалавек — гэта непадзельнае адзінства духоўнага і псіха-фізічнага жыцця. Але на практыцы тыя ж самыя людзі часта разглядаюць гэтыя сферы як цалкам незалежныя адна ад другой. Гэты парадокс асабліва заўважаецца ў выбары формы летняга адпачынку.
Панядзелак, 18 мая 2009
Пётр Рудкоўскі пра ўшанаванне Божай Маці
18.05.2009 03:00
Дамініканскі багаслоў-містык, благаслаўлёны Генрых Сюзо (ХIV ст.), у сваіх творах, між іншым, згадваў, што ў юнацкія гады любіў хадзіць па лугах, збіраць кветкі і заносіць іх да падножжа скульптурнай выявы Найсвяцейшай Дзевы Марыі. У тыя часы яшчэ не было травеньскіх набажэнстваў, але была, як бачым, выразная патрэба (прычым не толькі ў брата Генрыха) «збіраць кветкі» для Божай Маці. Прыкладна з часоў позняга сярэднявечча ўсталявалася традыцыя спявання велічных заклікаў да Панны Марыі, што перапляталіся пакорным рэфрэнам «Маліся за нас... маліся за нас... маліся за нас...»
Серада, 13 мая 2009
Хрысціянства: рэлігія ці мараль?
13.05.2009 03:00
Хрысціянства часта разглядаецца як нейкая сістэма маралі. Некаторыя людзі нават атаясамліваюць рэлігію з мараллю. Незразуменне адрозненасці гэтых дзвюх сфераў жыцця чалавека прыводзіць часта да драматычных наступстваў у хрысціянскім выхаванні дзяцей. 
Пятніца, 10 красавіка 2009
Веру ў цела ўваскрашэнне
10.04.2009 03:00
Мы жывём у свеце вялікіх парадоксаў. І адным з найбольш кранаючых і інтымных парадоксаў чалавецтва з’яўляецца ягонае цела. З аднаго боку, у сучасным свеце можна заўважыць няведамы дагэтуль размах культу чалавечага цела. З другога ж боку — моцна праяўляецца пагарда да чалавечага цела, якое выкарыстоўваецца ў геданістычных і утылітарных мэтах як сродак дасягнення карысцяў і прыемнасцяў. 
Субота, 14 сакавіка 2009
Пакаяцца — але як? (заканчэнне)
14.03.2009 11:05
Многія вернікі лічаць, што пакаянне заканчваецца ў канфесіянале. На самой справе неабходна выканаць апошнюю ўмову: пастарацца выправіць памылкі. Завяршэнне пакаяння — гэта не пасіўнае самазадавальненне дасягнутым, але пазітыўнае і поўнае хрысціянскага аптымізму ўзрастанне ў добрым, каб у нашым жыцці не засталося месца, не запоўненага Богам.
Аўторак, 3 сакавіка 2009
Пакаяцца — але як? (працяг)
04.03.2009 01:00
Існуе нямала людзей, якія цудоўна адрозніваюць дабро і зло ў сваім жыцці, але пры гэтым лічаць зло неабходным элементам дасягнення поспеху. Нават веруючыя людзі часам мяркуюць, што пазбавіўшыся нейкага «салодкага» або «неабходнага» граху, ім давядзецца распачаць жыццё «слабака» і няўдачніка.
Серада, 25 лютага 2009
Пакаяцца — але як?
26.02.2009 01:00
Пра што думае католік, калі чуе слова «споведзь»? Часцей за ўсё перад вачыма паўстае вобраз канфесіянала і той таямніцы, якая адбываецца паміж Богам, святаром і грэшнікам. І далёка не ўсе задумваюцца над тым, што вызнанне грахоў — гэта зусім не дастатковая ўмова атрымання Божага прабачэння.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
  • Галоўная
  • Навіны
  • Касцёл у Беларусі
  • Літургія
  • Бібліятэка
  • Пра нас
Папа Францішак

Спагадлівасць - гэта праява Божай
Міласэрнасці, адзін з сямі дароў Святога Духа